Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ Κατερίνης





Συμφωνούμε και επαυξάνουμε!
Πού ‘ντο, όμως; Με το κιάλι, και ούτε καν φαίνεται. Τίποτα στον ορίζοντα. Ένα απέραντο μαύρο σκοτάδι. Οπότε τι να δεις; Τα όνειρα θερινής νυκτός σε ένα μακρύ παγερό χειμώνα; Τζάμπα και το κιάλι που αγοράσαμε και αποδείχτηκε άχρηστο. Διότι αν δεν έχεις να δεις κάτι, τι να δεις; Αφού δεν υπάρχει, ό,τι και να κάνεις δεν πρόκειται να το δεις στον αιώνα τον άπαντα!
Διότι σου λέει, χρειάζεται χρήμα η αγορά για να κινηθεί. Χωρίς αυτό, ούτε πουλί πετούμενο δεν κυκλοφορεί. Όλα πιάνουν τις γωνιές και με την πλάτη στον τοίχο. Πού ξέρεις τι γίνεται καμιά φορά; Δεν είμαστε για τέτοια. Πρέπει να φυλάμε το τομάρι μας!
Είναι τοις πάσι γνωστό ότι αν δεν υπάρχει χρήμα η αγορά δεν κινείται. Κάθεται αμέτοχη και ακίνητη να βλέπει να παρελαύνουν από μπροστά της, με βήμα καμαρωτό και ψηλά το κεφάλι, τα έξοδα επιδεικνύοντας κοροϊδευτικά τη γλώσσα! Το μόνο που κινείται είναι η παρέλαση των εξόδων χαρωπή και ευπροσήγορη!
Τι τους φέραμε τους από μηχανής θεούς να φτιάξουν τα οικονομικά μας; Μάλλον για να κάνουν την πρακτική τους εξάσκηση ήρθαν εδώ. Πού να πάμε, πού να πάμε; Είδαν φως ανοικτό και μπήκαν. Βρήκαν και την πόρτα ξεκλείδωτη και μπούκαραν. Είδαν και το τραπέζι στρωμένο και το έριξαν στο φαγοπότι. Άντε μετά να μείνει και κανένα κοκαλάκι και για μας. Ούτε καν και αυτό της νυχτερίδας.
Και τους πληρώνουμε και από πάνω! Εδώ και τέσσερα χρόνια πήραμε τον κατήφορο και τελευταία στιγμή αρχίσαμε να τρέχουμε …ανάποδα! Αλλά πόσο να προλάβουμε; Ούτε καν βήμα σημειωτόν! Ο ένας πιάνεται από τον άλλον μπας και γίνει τίποτα και σωθούμε αλλά πόσο να αντέξει η αλυσίδα; Πρέπει να πέσει χρήμα και όχι ευχές!
Και να πέσουμε στη θάλασσα πάει στα κομμάτια! Ένα κολύμπι ξέρουμε να το κάνουμε. Τι σόι θαλασσινή χώρα είμαστε; Τι στα κομμάτια μάθαμε τόσα χρόνια; Να κολυμπάμε μέχρι να δούμε στο βάθος του ορίζοντα τις ακόμα καλύτερες μέρες!
Μην πέσουμε, όμως, σε τίποτα βράχια γιατί αλίμονο μας. Πού να βρούμε τόσες εντατικές να βρούμε την υγειά μας; Διότι αν δεν υπάρχει χρήμα στην αγορά δεν θα έχει και η εντατική! Έτσι πάει κι αυτό, αλυσίδα!
Τελικά, κουραμπιέδες θα αγοράσουμε έτοιμους ή θα τους φτιάξουμε στο σπίτι;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου