Δευτέρα 23 Ιανουαρίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ




Αποδεικνύεται περίτρανα!
Όσο περνάει ο καιρός τόσο ανακαλύπτεις ότι κάτω από το χαλί βρισκόταν, καλά κρυμμένα, ορυμαγδός από σκουπίδια. Διότι κάθε φορά, - λόγω χρόνου, λόγω ανεπαίσχυντης ηλιθιότητας, λόγω  παντός είδους κανιβαλισμού; - η καλύτερη και ξεκούραστη λύση ήταν η πρόχειρη, αποδεικνύοντας ότι η κρύπτη δεν ήταν τόσο ασφαλής.
Ξεσκεπάζεται ένα αδύναμος, ευπαθής και προσφάτως θνησιγενής ιστός που τα αρχέγονα χαρακτηριστικά του διαχέονται σε όλους τις εξόδους του και παράπλευρες διόδους και μονοπάτια. Και επιμολύνει αβίαστα όλα τα διαφορετικά επίπεδα για να τελεσιδικίσει σε μια άμορφη μάζα σε μια πελώρια χωματερή.
Η τρέχουσα κατάσταση κάποια στιγμή θα παύσει να υφίσταται ως έχει. Σε ποιο βάθος χρόνου δεν γνωρίζουμε. Εμείς τουλάχιστον. Αλλά κάποια στιγμή εκ των πραγμάτων θα διαφοροποιηθεί. Όσο αφορά στον οικονομικό τομέα.
Η αθέατη πλευρά της κρίσης είναι το μεγάλο ζητούμενο. Η σκοτεινή πλευρά που δύσκολα ή εύκολα μπορεί κανείς να αντιληφθεί, να κατανοήσει, να νιώσει. Ένας σκοτεινός περίγυρος που πλανάται ελεύθερα και σκοτεινά και οδηγεί τη σκέψη μας και τα ανήλιαγα μονοπάτια του μυαλού μας. Αυτό είναι το μεγάλο μας πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε για να δούμε ξανά να απλώνονται μπροστά μας  φαρδιές λεωφόροι ανάπτυξης. Και όχι μόνο οικονομικής.
Εκτός και αν θέλουμε να έχουμε πάντα πάνω από το κεφάλι μας το αόρατο μάτι μιας τρόικας να διαφεντεύει και να σεργιανίζει στις όποιες κινήσεις μας. Εκτός και αν υποστηρίζουμε ότι ο Έλληνας μπορεί και διοχετεύει τις ικανότητες του μόνο όταν βρίσκεται στην αλλοδαπή. Και εκεί για ευνόητους λόγους. Επειδή εκεί, ίσως, δεν έχει μπάρμπα στην Κορώνη! Επειδή εκεί δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Τουλάχιστον φαινομενικά. Επειδή εκεί λειτουργούν διαφορετικά τα πράγματα και τα ακολουθεί αναγκαστικά. Διότι δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Όχι ότι αλλαχού η κατάσταση είναι αγγελικά πλασμένη. Αλλά τουλάχιστον θα υπάρχουν ασφαλιστικές δικλείδες που σαν τροχοπέδη απασφαλίζουν αμαρτωλά και γοητευτικά όνειρα.
Για ευνόητους και δυσδιάκριτους λόγους η λογική της ελληνικής επικράτειας δεν υφίσταται. Αν συνεχίσει έτσι δεν θα υφίσταται και χώρα ξανά. Όχι με τη στενή έννοια του όρου. Για μια ωραία ιστορία ενός πονεμένου γένους από την αρχή. Για να παρακολουθήσουμε το ίδιο έργο. Με διαφορετικούς ρόλους πρωταγωνιστών και δευτεραγωνιστών. Που μπορεί ήδη να το παρακολουθούμε με ένα ασίγαστο πάθος και μια αξιοζήλευτη ένταση.
Σε κινηματογράφο β’ προβολής!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου