ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ ! Ο Βασίλης Μόσχης στο ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Το πήρα απόφαση. Είμαι ηλίθιος!

Μια παραζάλη νευρικότητας βρίσκεται σε μια συνεχή περιδίνηση που χασκογελάει σε όποιες προσπάθειες αντίληψης του τι συμβαίνει τριγύρω. Πλήρης αδυναμία. Ένα σκηνικό παραλογισμού που εκτρέφεται καθημερινώς ελπίζοντας στην ανάπτυξή του την επόμενη μέρα.

Πλήρης αδυναμία συγχρονισμού των κινήσεων μας σε μια καθημερινότητα που προσπαθεί να συμπορευτεί με τα δικά μας βήματα, χωρίς να τα καταφέρνει. Άλλοτε μας ακολουθεί και άλλοτε μας προσπερνά. Μια καθημερινότητα που δεν είναι δική μας πλέον. Δεν είναι στα χέρια μας. Υπακούει νήματα που φέρνουν επιπλοκές ίλιγγου και αποπροσανατολισμού.

Στεκόμαστε μάρτυρες μιας ανίερης διαμάχης έως πολεμικού διαπληκτισμού μεταξύ πολιτών οιασδήποτε βαθμίδας. Πολιτών που είναι μέλη μιας τραγικής καθημερινότητας και πολιτών που είναι μέλη των υψηλών και υψηλοτέρων βαθμίδων μιας διακυβέρνησης όλων των αποχρώσεων.  Πολιτών που εισέρχονται έρποντας σε απαγορευμένους θησαυρούς και ονειρεύονται κρυφούς και παράνομους πόθους.

Ένα παραμύθι χωρίς όνομα η ζωή μας σήμερα. Φήμες μοιράζονται στους πέντε ανέμους για πάσαν νόσον και πάσαν …αναπηρίαν. Ένα ξέφραγο αμπέλι η ψυχή μας για να τα δεχτεί όλα αυτά. Και αποπλανείται στα ερείπια ενός υπόγειου χρυσού, ενός υποθαλάσσιου ονείρου ευημερίας, μιας απόκρυφης ελπίδας για έναν καινούριο ήλιο καθώς φυλλομετρά τα λιγοστά που της απομένουν. Και τα κρατά σφιχτά στα χέρια. Γιατί, από ό,τι μαθαίνει, θα λιγοστέψουν και αυτά.

Πόση προσπάθεια να κάνει για να κρατήσει καλά μέσα της, στιγμές που πέρασαν, στιγμές που λαμπύριζαν σε μια υπόσχεση ότι όλα βαίνουν καλώς, όλα είναι υπό έλεγχο; Τι είναι αυτό που διαχέεται στον αέρα; Κάτι μυρίζει; Παραλληλισμοί και υποβόσκουσες ημέρες ελάχιστα υποσχόμενες!

Μια πλήρης αδυναμία και έλλειψη ικανότητας να συμπορευτεί η αντίληψη με τα τεκταινόμενα. Μια ξεκάθαρη ασυμμετρία, μια έλλειψη κατανόησης. Ίσως αποδεικνύεται ότι η φαινομενική ευφυΐα μας ήταν αποτέλεσμα μιας παιδείας που γαλούχησε τα όνειρά μας. Και τα γαλούχησε κατά πως ήθελε αυτή. Ψεύτικα. Σε μια υπέροχη ακρογιαλιά, αγκαλιά με έναν υπέρλαμπρο ήλιο και ένα καταγάλανο ουρανό! 

Αντίληψη μηδέν, και τότε και τώρα. Το μπουζούκι είναι όργανο. Ο αστυφύλακας είναι όργανο. Άρα ο αστυφύλακας είναι μπουζούκι.

Και εγώ είμαι ηλίθιος!