Πόσο αρέσει της Ιστορίας να επαναλαμβάνεται!!!
Γιατί άραγε; Νιώθει τόσο φιλάρεσκη και θέλει κάθε τόσο να
επιβεβαιώνει την ύπαρξή της; Νιώθει ότι δεν την έχουμε εμπεδώσει; Δεν έχουμε
σκύψει επάνω της για να βλέπουμε και να μαθαίνουμε από τα χάλια μας; Αλλά ποιος
να διαβάσει και να μελετήσει; Ποιος διαβάζει σήμερα; Και Ιστορία κιόλας;
Ξαναζούμε ιστορικές στιγμές απείρου κάλλους! Όχι ότι τις
ζήσαμε ζωντανά εμείς σαν άτομα, αλλά σα λαός, σαν έθνος! Πόσες φορές τα
κόμματα, αχ αυτά τα κόμματα, δεν σερνόντουσαν σε διαπληκτισμούς και κομματικούς
εγωισμούς σε εποχές κρίσιμες για τη χώρα! Και τώρα έχουμε πάλι μια από τα ίδια.
Διότι πάνω από όλα πρέπει να συντηρήσουμε και τις παρενέργειες της
υστεροφημίας.
Έτσι κι αλλιώς, όλοι έχουν δίκιο και όλοι έχουν άδικο. Το
θέμα όμως είναι τι κάνουμε τώρα; Αυτό ενδιαφέρει τους πάντες και τα πάντα. Και
όλοι αγωνιούν κατά πόσο η Ιστορία θα μιμηθεί επακριβώς τον εαυτό της. Κατά πόσο
θα τα καταφέρει ή θα υπερβεί τον εαυτό της.
Διότι αυτή τη στιγμή όλα άγονται και όλα φέρονται. Με ένα
στραβισμό να επικρατεί χωρίς να μπορείς να τον ακολουθήσεις. Πώς να τον
ακολουθήσεις εξάλλου; Δεν πρέπει να κάνεις οτιδήποτε άλλο όλη την ημέρα παρά να
παρακολουθείς τα δρώμενα διότι κάθε ημίωρο ανατρέπονται και εκφράζουν
αναπάντεχες εκπλήξεις. Καταιγισμός δηλώσεων, αχ αυτές οι δηλώσεις, εσωτερικού
και εξωτερικού!
Και εγώ ένας ανήμπορος ανθρωπάκος να λιώνω στη γωνιά μου
περιμένοντας μπας και με σκεφτεί κανένας και γεμίσει το απλωμένο μου χέρι.
Στέκομαι στις προειδοποιήσεις των εξωτερικών σωτήρων μου και νιώθω ότι η χώρα
μου θα αδειάσει. Θα κάνω αλλού πατρίδα. Στέκομαι στα γεγονότα των εσωτερικών
σωτήρων μου και νιώθω ότι ο καθένας έχει διαφορετική αντίληψη για τη σωτηρία
μου. Και εγώ μια άλλη διαφορετική!
Περιμένοντας τη σωτηρία μου, ξανασκύβοντας στην Ιστορία μου,
ελπίζω και δεν ελπίζω, μέχρι να ακουμπήσω τη σκέψη μου σε αυτό που καλά κρύβω
μέσα μου.
Αυτά που ήθελαν να μάθω και αυτά που δεν ήθελαν να μάθω.
Για να είμαι πάντα υποχείριός τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου