Τρίτη 3 Ιουλίου 2012

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Πιστεύω να το προσέξατε!
Όσα δανεικά μπαίνουν μέσα στη χώρα, άλλα τόσα και περισσότερα βγαίνουν από τις τσέπες του πληβειακού πληθυσμού. Τα δάνεια συνεχίζονται, διότι χωρίς αυτά δεν μπορούμε να ζήσουμε. Μέχρι πότε, όμως;  Εμείς πληρώνουμε, προσπαθούμε να πληρώνουμε αλλά και λίγο κράτει διότι οι απαιτήσεις έχουν και ένα όριο. Δεν προλαβαίνουμε, διότι για να δώσεις, πρέπει πρώτα να πάρεις. Έχει πάθει κάτι και …η κοπτομηχανή μας, και εδώ και καιρό σταμάτησε να παράγει… Μέχρι να έρθει ο τεχνικός να την επισκευάσει, δυστυχώς δεν θα μπορούμε να ανταπεξέλθουμε στην αυξημένη ζήτηση. Για αυτό θερμά παρακαλούμε τους εξαίρετους και φίλτατους πελάτες μας να κάνουν λίγο υπομονή…
Διότι με πόσα να γεμίσεις αυτή τη ρημαδοτσέπη και να πάρεις αμπάριζα τους δρόμους και τα στενά; Διότι λεφτά υπάρχουν. Οι τσέπες είναι μικρές και δεν χωρούν πολλά. Οπότε λίγα θα δώσεις εδώ, λίγα θα δώσεις παραπέρα, και σε άλλους θα φτάσεις με άδεια τσέπη και ούτε καν θα τολμήσεις να ανοίξεις την πόρτα. Πώς να τους ευχαριστήσεις όλους; Και επιστρέφεις άπρακτος στη βάση σου. Ες αύριον τα σπουδαία! Και ελπίζεις ότι αύριο κάτι θα αλλάξει!
Αλλά πώς να ελπίζεις, όταν έχεις πλέον εμπεδώσει ότι είσαι σφηνωμένος στη γωνία και αδυνατείς να βρεις δρόμο, έστω μονοπάτι, διαφυγής; Διότι δεν βλέπεις μόνο τα εσωτερικά δρώμενα. Αφουγκράζεσαι και το τι γίνεται έξω για τη χώρα σου, ρίχνεις μια αναδρομή στο παρελθόν και λες ότι η Ιστορία ποτέ δεν ήταν παράδειγμα προς αποφυγή. Λάθη, λάθη και παραλείψεις που αν δεν γινόντουσαν, σίγουρα τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά τώρα. Δεν είναι, όμως.
Το λογιστικό παιχνίδι ήταν και είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα τα δικά μας. Και τρέξαμε και το αγοράσαμε το κοστούμι. Και το φορέσαμε. Και καμαρώναμε… Χωρίς να αντιληφθούμε ότι το πηγάδι μας ρουφούσε όλο και πιο βαθιά…
Πότε επιτέλους θα βάλουμε μυαλό; Όλοι μας…
Και στην καθημερινότητά μας.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου