Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



- Πώς το λένε…, να δεις…, πως το λένε…
- Ποιο; Τι ξέχασες πάλι;
- Αυτό, ρε, το …, να δεις πώς το λένε…
- Αν είναι να φάμε την ώρα μας με το πώς το λένε, άστο, για άλλη φορά… Θα βραδιαστούμε!
- Το θυμήθηκα, ντε, πώς κάνεις έτσι; Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται!
- Να μας δείξεις ότι ξέρεις και αρχαία, μας το λες αυτό; Για κάντο πιο λιανά! Μια μετάφραση, πλίιζ!
- Δρυός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται! Δεν είναι δύσκολο να το καταλάβεις. Αν δεν έκανες κοπάνες από το μάθημα των Αρχαίων, τώρα δεν θα είχες δυσκολίες. Διότι, αγαπητέ μου, και σε ξένα σχολεία μαθαίνουν αρχαία ελληνικά!
- Λοιπόν, λέγε…!
- Δεν είδες τα γεράκια που κατέφθασαν και ζητούν;
- Ποιοι;
- Εκπρόσωποι πολυεθνικών εταιριών. Και ζητούν να γίνει νόμος, ώστε να μπορούν να προσλαμβάνουν νέους άνεργους με τριακόσια ευρώ για μερική απασχόληση, που μεταξύ μας, αυτό μπορεί να γίνει το παιδί λάστιχο και να τραβηχτεί, Τιραμόλα ένα πράμα, να σου πω! Και το αιτιολογικό τους είναι ότι σε μια χώρα όπου η ανεργία έφτασε στα ύψη - και δυστυχώς δεν έχει υψοφοβία – δεν καταλαβαίνουν γιατί να υπάρχει δέσμευση κατώτατου ημερομίσθιου. Διότι σου λέει, κρίμα είναι. Ας έχουν κι αυτοί ένα κομμάτι ψωμί να το πιπιλάνε!
- Το είπαν τα τσακάλια;
-  Όχι θα τ’ άφηναν! Δεν το είπαν απλώς! Το ζήτησαν και περιμένουν απάντηση.
- Καλά, αλλά αυτό τι σχέση έχει με αυτό το …πεσούσης;
- Βρε, μπουνταλά! Πώς να σε πει κανένας! Αν ήταν αλλιώς τα πράματα θα είχαν τέτοιες προσδοκίες; Τώρα σου λέει είναι ευκαιρία. Να γίνει αυτό και να έρθουμε να κάνουμε επενδύσεις. Να γίνει η χώρα ένα απέραντο εργοστάσιο. Να έχει δουλειά ο κόσμος, να δούμε επιτέλους την ανάπτυξη να καταφθάνει. Μαζί με το Μάιο…!
- Ο Μάιος που κολλάει, τώρα;
- Ο Μάιος μας έφτασε, εμπρός βήμα ταχύ, να τον προϋπαντήσουμε, παιδιά, στην εξοχή.  
- Αστείο…, γελάσαμε!
- Να προϋπαντήσουμε όλοι μαζί την ανάπτυξη, να ξαναζήσουμε το ελληνικό όνειρο από την αρχή, διότι άμα σε ξυπνήσει ο άλλος πάνω στο καλύτερο, πάει το έχασες το όνειρο. Όσο και να ξανακοιμηθείς, δύσκολα σου έρχεται το ίδιο, την χάνεις τη συνέχεια. Για αυτό να είμαστε έτοιμοι, μπας και μας έρθει κάποια βραδιά και φτου κι από την αρχή! Παλιά μας τέχνη κόσκινο!
- Με συγχωρείς, αλλά πάλι δεν κατάλαβα!
- Είσαι μπουνταλάς! Πάει! Κατακυρώθηκε! Βρε, έξυπνε, άμα δουν ότι έπεσε η βαλανιδιά δεν θα πλακώσουν οι ξυλοκόποι να την λιανίσουν και να την κάνουν κομματάκια και να την πάρουν στο σπίτι τους, να ζεσταθούν;
-Αα! Εμείς τι είμαστε; Η βαλανιδιά ή οι ξυλοκόποι;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου