ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Εμπρός βήμα ταχύ…

- Πάλι θα περπατήσουμε;

- Τι θα κάνουμε; Εδώ θα, μείνουμε; Δεν βλέπεις ότι άναψε πράσινο; Εμπρός για απέναντι. Μη βγει κόκκινο και δεν προλάβουμε και μείνουμε στον άσσο!

- Τι λες; Θα ανάψει τόσο γρήγορα το κόκκινο και δεν θα προλάβουμε;

- Βρε, προχώρα εσύ, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται!

- Αφού άναψε πράσινο καλά πάμε. Το θέμα είναι να ανάψει, αυτό μας ενδιέφερε, δεν είδες ότι μόλις έγινε η έγκριση, αμέσως άναψε και το πράσινο φως; Εμάς περιμένανε. Έτοιμα, παιδί μου, τα είχαν!

- Δηλαδή, από ό,τι κατάλαβα, αυτοί καθορίζουν και εμείς επικυρώνουμε υπογράφοντας. Αυτή είναι η διαδικασία. Στην ουσία αυτοί πρέπει να κυβερνάνε. Αφού μας λένε τι πρέπει να κάνουμε…  Έτσι καταλαβαίνω εγώ!

- Και εγώ επίσης! Αν κάποιος καταλαβαίνει κάτι διαφορετικό ας μας ενημερώσει, μπας και σκεφτόμαστε λανθασμένα. Ξέρω εγώ; Τι να πω;…

- Και τώρα θα πάρουμε λεφτά;

- Εμ, μάλλον… Κουρκουμπίνια θα μας δώσουν;

- Και θα αλλάξει κάτι τις;…

- Πολλά ζητάς. Το πράμα είναι αδιευκρίνιστο. Εγώ πάντως δεν κατάλαβα κάτι τέτοιο. Έχει πολύ δρόμο ακόμη και πολλά χιόνια να πέσουν στον Όλυμπο! Κάποιος λέει ότι από το καλοκαίρι θα φανεί η διαφορά. Θα πέσει, λέει, μπόλικος τουρισμός και θα πέσει χρήμα. Άλλος ισχυρίζεται ότι μετά τις εκλογές θα βάλει νερό στο κρασί της η Αγγέλα…

- Και γιατί να περιμένουμε τις εκλογές;

- Ντιπ χαϊβάνι είσαι, τόσα χρόνια στην Ελλάδα και ακόμη δεν έμαθες;

- Τι σχέση, τώρα, έχει αυτό;       

- Αν έχει, λέει! Ένας σωστός πολιτικός,  μέχρι να βγει, δεν λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Τα λέει έτσι, όπως ευχαριστούν τους ψηφοφόρους του. Συμφέρει την Αγγέλα να δείξει ότι κάνει πίσω; Θέλει να κρατήσει τους ψηφοφόρους της. Μετά γίνεται ο χαμός. Όλοι σφυρίζουν κλέφτικα, μέχρι την επόμενη τετραετία. Αλλά μέχρι τότε, ξεχνά ο κόσμος. Είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένη η απώλεια μνήμης των πληβείων. Επειδή μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Κατάλαβες τώρα;

- Διαβάζω, όμως, ότι αυξάνονται και οι φωνές από ανθρώπους των γραμμάτων και της διανόησης σχετικά με την ηγεμονία της Γερμανίας και την εξαφάνιση των ιδεωδών μιας ενωμένης Ευρώπης.

- Καλά, αυτούς τους έχουν γραμμένους! Σημασία δεν τους δίνουν!

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ξέφραγο αμπέλι πια, αυτή η πληροφόρηση! Παίρνει ένα μικρόφωνο στα χέρια και δοκιμάζει πώς ακούγεται η φωνή του. Παίρνει μολύβι και χαρτί και αρχίζει και γράφει. Και από εδώ παν κι οι άλλοι! Και ό,τι του κατεβάζει η κούτρα του λέει και λέει, γράφει και γράφει…

- Α! το πρόσεξες και εσύ;

- Με προσβάλλεις!

- Τι θες να πεις;

- Ό,τι θέλω! Δημοκρατία δεν έχουμε; Θα πω ό,τι πιστεύω και θεωρώ σωστό. Ό,τι σκέφτομαι. Απαγορεύεται να σκέφτομαι; Οι άλλοι δηλαδή είναι καλύτεροι από μένα;

- Δεν λέει κανείς κάτι τέτοιο!

- Α! είπα… μήπως… Το θέμα είναι το γιατί λέγεται κάτι, πώς λέγεται κάτι, γιατί κυκλοφορεί κάτι, τι κρύβεται τις περισσότερες φορές πίσω από τα διάφορα λεγόμενα και γραφόμενα… Αν υπάρχει “δόλιος” σκοπός πίσω από μια, όλως τυχαίως, διαρροή και δήθεν δημοσιοποίηση μιας είδησης που πιθανόν να έχει σκοπό την παραγωγή νέων κινήσεων μετά την αποκρυπτογράφηση των αντιδράσεων και των παρενεργειών που σίγουρα θα εμφανιστούν.

- Θες να πεις δηλαδή ότι πολλές φορές οι ειδήσεις δεν είναι ειδήσεις, αλλά πρόδρομοι των πραγματικών ειδήσεων που θα ακολουθήσουν;

- Μπαίνεις στο νόημα σιγά σιγά… Γίνονται και θαύματα πολλές φορές… Αρκεί να πιστεύεις… Ειδικά τώρα, αυτή την περίοδο που γευόμαστε τα οφέλη μιας παρακμιακής κρίσης που όλα …βαίνουν καλώς, υπάρχουν πάμπολλοι σωτήρες, και σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, που θα μπορούσαν να σώσουν την κατάσταση και οι οποίοι περί πολλών τυρβάζουν αλαλάζοντες, αλλά ο απώτερος σκοπός τους είναι η κατάκτηση του …κυπέλου κατά την επόμενη αγωνιστική περίοδο!

- Βρε τι τραβάμε και δεν το μαρτυράμε!...

- Και τραβάμε και μαρτυράμε, διότι οι …μάρτυρες όλης αυτής της κατάστασης είμαστε εμείς, φυλακισμένοι στην μεγάλη αρένα που προσφέρουμε ένα ανυπερβλήτου καλλονής θέαμα που “συγκινεί” μυριάδες θεατές. Από την πιο μικρή γειτονιά έως την μεγαλύτερη λεωφόρο…

- …

- Και το αποτέλεσμα! Η εβδομάδα των παθών να μετατρέπεται σε μια αιώνια εβδομάδα, σε έναν αιώνιο αγώνα που, αλίμονο, κανείς δεν έχει αντιληφθεί πόσο μηδαμινή είναι…

- Αμήν!

  

Η εκδήλωση "Ο Βασίλης Μόσχης γράφει..." στη ΔΙΟΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ

ΕΣΤΙΑ ΠΙΕΡΙΔΩΝ ΜΟΥΣΩΝ | ΕΑΡΙΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ 2013  

Παρακολουθείστε το Σάββατο 27 Απριλίου, στο DION Channel, στις 17:15 την εκδήλωση “Ο Βασίλης Μόσχης γράφει…” που έγινε την Κυριακή 14 Απριλίου στην Αστική Σχολή Κατερίνης στα πλαίσια των ΕΑΡΙΝΩΝ ΗΜΕΡΩΝ 2013 της ΕΣΤΙΑΣ ΠΙΕΡΙΔΩΝ ΜΟΥΣΩΝ με ομιλητές την σχολική σύμβουλο φιλολόγων Πηνελόπη Τζιώκα, την συγγραφέα Σοφία Βόικου και τον δημοσιογράφο Χρήστο Γιαννούλη.

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Καλώς τα παλικάρια!

- Ποια παλικάρια εννοείς;

- Όλοι παλικάρια δεν είμαστε; Ο καθένας για διαφορετικούς λόγους. Και εμείς παλικάρια είμαστε που δεν ξέρουμε τι θα γίνει αύριο, και οι άλλοι που ξέρουν τι θα γίνει, και αυτοί πάλι παλικάρια είναι! Γέμισε ο ντουνιάς!

- Καλά εμείς δεν ξέρουμε τι θα γίνει αύριο και περπατάμε στα τυφλά! Οι άλλοι που ξέρουν, τι να ξέρουν;…

- Βρε, και αυτοί δεν ξέρουν, αλλά τουλάχιστον έχουν και κάποιο φράγκο για να ανταπεξέλθουν… Διότι αν τα έχεις είναι σαν να ξέρεις, και άμα ξέρεις δεν βαδίζεις στα τυφλά σαν και μας. Δεν πρόκειται να πέσουν πάνω στον καναπέ. Ξέρουν το δρόμο, στρίβουν από δω, στρίβουν από κει και φτάνουν στην εξώπορτα, χωρίς να χτυπήσουν σε καμιά γωνία και να ανοίξει κανένα ρουθούνι.

- Ενώ τώρα θες να πεις…

- Ότι πάντα αυτοί που είναι επάνω, είναι πάντα επάνω, βρέξει χιονίσει, και αυτοί που είναι κάτω, είναι πάντα κάτω, βρέξει χιονίσει. Και άντε μετά να βγεις από τις λάσπες! Μέσα εκεί ήσουν και μέσα εκεί παραμένεις!

- Εσύ κάτι θες να πεις… δεν μου το βγάζεις από το μυαλό! Κάπου το πας!

- Μόνο του πάει. Μη σου πω ότι άλλοι το πάνε…

- Για λέγε, για λέγε… μου φαίνεται ενδιαφέρον!

- Ψάχνουν να βρουν, λέει, όσους τα έφεραν πίσω γιατί σου λέει θα μας τσιμπήσουν, μας πήραν χαμπάρι, και το τσίμπημα θα είναι θανατηφόρο. Τα έφεραν, το λοιπόν, με άκρα του τάφου σιωπή και όλα μέλι γάλα. Αλλά τώρα πάνε να τους χαλάσουν την κρέμα, διότι μάλλον το γάλα ήταν ξινισμένο και μάλλον κόπηκε, για αυτό καθυστέρησε και το βράσιμο,  τι να σου πω, θα δείξει…

- Εμ, δεν μου τα λες ξεκάθαρα, δεν έβγαλα και πολλά πράγματα από αυτά που μου είπες. Κάντα πιο λιανά. Να βγάλω καμιά άκρη…

- Κρατάς μυστικό;

- Αφού σου λέω τάφος!

- Άκου λοιπόν!

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Είδες τελικά;

- Τι να δω; Τα αθέατα;

- Που αποδεικνύεται ότι είμαστε…, όχι δηλαδή ότι δεν το ξέραμε, το ξέραμε, αλλά στου κουφού την πόρτα όσο θέλεις βρόντα… Είδες τι είπε ο …πώς τον λένε μωρέ… ο τέτοιος… ένας μεγάλος… τέλος πάντων… κάποιος από την Ευρώπη μεγάλος και τρανός… Προσέξτε να μην πάθετε ό,τι έπαθε η Ελλάδα…

- Λάβαρο και σημαία η χώρα μας…

- Για να κάτσουν φρόνιμα οι άλλοι… Κοίτα τι τραβάνε! Κοίτα τι έπαθαν! Κοίτα πώς βασανίζονται! Κοίτα τις ουρές των πειναλέων! Κοίτα για να μαθαίνεις! Άνοιξε τα γκαβά σου για να μαθαίνεις! Αλλιώς σε περιμένει και σένα το …πυρ το εξώτερο!

- Ναι…, είδες ότι άλλες μοναδικές περιπτώσεις δεν εμφανίστηκαν στην πιάτσα; Άκρα του τάφου σιωπή!

- Θυμάσαι τι έλεγαν! Να και αυτοί, να και οι άλλοι, να και οι παράλλοι! Τώρα μούγκα στη στρούγκα! Αναρωτιέμαι πως ήξεραν το πόσο καλά πειραματόζωα ήμασταν! Τους ενημέρωσε κανείς;

- Και αποδειχτήκαμε ήρωες, ηρωικά πεσόντες για την σωτηρία όχι μόνο της πατρίδας, αλλά και της Ευρώπης!

- Ναι, έχεις απόλυτο δίκιο, διότι αν το καλοσκεφτείς εμείς σώσαμε και πάλι την Ευρώπη. Αλλά που να το καταλάβουν οι άλλοι; Εμείς προτάξαμε τα στήθη μας μπροστά σε όλη αυτή την οικονομική λαίλαπα, σαν κυματοθραύστης, και δεν αφήσαμε να χαθεί η Ευρώπη. Φάγαμε τα μούτρα μας; Ναι, τα φάγαμε! Αλλά έτσι είναι αυτά. Σταθήκαμε στο ύψος των περιστάσεων. Πολεμήσαμε σαν ήρωες!

- Τι ήρωες! Σαν Έλληνες πολεμήσαμε. Δεν θυμάσαι που είχε πει ο Τσόρτσιλ ότι από εδώ και πέρα θα λέμε ότι οι ήρωες πολεμούν σαν Έλληνες; Αυτός δεν το είχε πει;

- Ναι αυτός το είχε πει! 

- Είδες λοιπόν;

- Ναι, αυτά μας έφαγαν! Οι μεγάλες κουβέντες, το μεγάλο παρελθόν μας, η μεγάλη μας ιστορία! Όλα τα μεγάλα!

- Ξέχασες και τις μεγάλες τις τσέπες!

- Τι εννοείς; 

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

 - Και εγώ να ήμουνα, τα ίδια θα έλεγα!

- Τι θα έλεγες δηλαδή;

- Θα σφύριζα κλέφτικα!

- Θα αγνοούσες παντελώς το θέμα;

- Θα απαντούσα όπως απάντησαν κι αυτοί. Μέχρις εδώ, παραπέρα δεν έχει. Είναι και που υπάρχει μια αμηχανία στο απέναντι στρατόπεδο. Βοηθάει κι αυτό.

- Όχι τίποτα άλλο δηλαδή, αλλά μας την βγήκαν κι από πάνω. Σου λέει, αποπροσανατολίζετε τον κόσμο αντί να κοιτάξτε να βάλετε μια σειρά στα χαμένα σας.

- Σα να μας μαλώνει λιγουλάκι ή κάνω λάθος;

- Βρε σε λίγο θα σηκώσει και το δάχτυλο και θα μας το (ξανα)κουνήσει απειλητικά! Καθίστε φρόνιμα διότι …πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Άντε, γιατί, μη σας κάνω και παρακαλάτε πάλι.  

- Λες να γίνει τίποτα με τις πολεμικές αποζημιώσεις ή είναι κανένα από αυτά τα πυροτεχνήματα μιας και πλησιάζει Πάσχα!

- Δεν βάζω το χέρι μου στη φωτιά διότι ποτέ δεν ξέρεις τι γίνεται. Έτσι κι αλλιώς δεν τους συμφέρει να ανακινηθεί ένα τέτοιο θέμα. Φαντάζεσαι να πληρώσει τη χώρα μας όλα αυτά που ζητάμε; Θα είναι κακό προηγούμενο και για τους άλλους. Δώσε και μένα μπάρμπα, θα γίνει. Που να τα βρουν τόσα χρήματα; Θα καταλήξει σε χρεοκοπία η Γερμανία! Με καμιά πενηνταριά χώρες ήταν σε εμπόλεμη κατάσταση τότε. Λίγο ο ένας, λίγο ο άλλος, λίγο περισσότερο ο παράλλος, τι είναι τα ταμεία, θα αδειάσουν κάποια στιγμή.

- Από ό,τι βλέπω μάλλον άνθρακες ο θησαυρός…

- Εδώ δεν τα πήραμε τόσα χρόνια και τώρα θα τα πάρουμε; Άσε που βοηθήσαμε και εμείς να ορθοποδήσει τότε η Γερμανία. Έπεσε ένα γερό κούρεμα τότε, κι από δω παν κι οι άλλοι. Σχεδόν γουλί! Λαμπύριζε ο τόπος!

- Ενώ τώρα, λίγο από εδώ που πετάει η φράντζα. Α! πάρε λίγο και τις άκρες. Και λίγο από εδώ γιατί φουσκώνει το μαλλί…

- Άλλες εποχές τότε. Που να βρεις τέτοια μπαρμπέρικα τώρα…

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τα είδες; Τα είδες; Μετά μου λες…

- Τι να δω;

- Σε αυτή τη χώρα, αν πας με το σταυρό στο χέρι δεν πρόκειται να δεις χαΐρι και προκοπή.

- Μα γιατί το λες αυτό;

- Ρωτάς; Γιατί το λέω; Γιατί έτσι είναι. Εσύ από άλλου είσαι; Δεν βλέπεις; Δεν τσατίζεσαι; Όλα μέλι γάλα;

- Με αφήνεις πάλι άναυδο!

- Δε μου λες, εσύ είσαι εντάξει με τις πληρωμές σου στο Δημόσιο;

- Φυσικά όχι! Και ποιος είναι;

- Έκανες ρύθμιση;

- Έκανα!

- Και πληρώνεις κανονικά;

- Θεού θέλοντος όλο και κάτι γίνεται. Μόνο να μην ξεπεράσω τρεις απλήρωτες δόσεις γιατί μετά… μην είδατε τον Παναή! Θα την χάσω τη ρύθμιση!

- Να, βλάκα! Όρσε να μη στα χρωστάω!

- Α! Για να σου πω! Δεν σου επιτρέπω!

- Σε λίγο θα μου επιτρέψεις! Όταν μάθεις…

- Εδώ, έχουμε κάνει το σκατό μας παξιμάδι για να συμπληρώσουμε τις δόσεις μας και να πάμε να τα καταθέσουμε και θα μας την βγεις κι από πάνω;

- Εγώ θα στην βγω; Άλλοι σου την βγαίνουν. Σου την βγήκαν κιόλας, δηλαδή!

- Τι εννοείς;

- Άκου και θα δεις. Βγήκαν καινούριες ρυθμίσεις. Πιο ευνοϊκές.

- Μη μου πεις. Να πάω αύριο στην Εφορία… καλά που μου το είπες. Διότι όσο να πεις δυσκολεύομαι να τα μαζέψω. Σαν τον Σκρουτζ τα μαζεύω. Δεκάρα δεκάρα!

- Και έτσι να συνεχίσεις. Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα.

- Μα αφού είπες ότι…

- Εγώ είπα, αλλά είπαν κι αυτοί! Όσοι ήταν καλοπληρωτές και τακτικοί δεν μπορούν να μπουν στην ρύθμιση. Θα συνεχίσουν έτσι…, όπως έστρωσαν!

- Άει στα κομμάτια!

- Εκφράσου, παιδί μου, ελεύθερα. Μεταξύ μας είμαστε!

- ?@#$*&)(+!@#={$}

- Έτσι ακριβώς!

- Δηλαδή… εγώ…

- Ναι, ναι… διότι τη στιγμή που ήσουν τακτικός θα πληρώσεις, δεν έχεις ανάγκη. Έχεις συνηθίσει πλέον στο παξιμάδι! Δεν σου χρειάζονται άλλες ρυθμίσεις, βολεύτηκες με αυτές και έτσι να περνάς!

- Βρε, μπας και κάνεις λάθος;

- Λες να με πείραξαν τα πολλά παξιμάδια; Όλα είναι πιθανά σε αυτή τη χώρα! 

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τα ‘μαθες φαντάζομαι!

- Έμαθα και πολλά μάλιστα! Από πού να κρατηθώ για να τα εμπεδώσω! Χαράς ευαγγέλια. Δόσεις από εδώ, διευκολύνσεις από εκεί, μειωμένες δόσεις παραπέρα, μειωμένες αυξήσεις στο ηλεκτρικό, όχι φορολογική δήλωση των δεκαοκτάρηδων, ύφεση μόνο για το 2013, διαφορά θα δούμε από το 2014, δεν χρειάζονται άλλες μειώσεις και χαράτσια διότι τα πήγαμε καλά… Τι άλλο να ζητήσουμε; Γιατί πλέον να παραπονιόμαστε; Πάραυτα να τρέξουμε να ανάψουμε ένα κεράκι στην Παναγιά την Ελεούσα, να κάνουμε κανένα ευχέλαιο, διότι τέλος… επιτέλους θα αρχίσουμε να βλέπουμε μια άσπρη μέρα. Καλά, μη φανταστείς από μαύρη κατευθείαν άσπρη, έχουμε να διανύσουμε και τις αποχρώσεις του γκρι. Δεν μπορεί η μετάβαση να γίνει κατευθείαν. Υπολόγισε και το ψυχολογικό σοκ από την μια κατάσταση στην άλλη! Είχαμε τις παρενέργειες από την πτώση στα χαμηλά, μην έχουμε και τίποτα υψοφοβίες τώρα. Διότι εκεί που είχαμε συνηθίσει τη φτώχεια μας και τη μιζέρια μας… νάσου και οι αναγγελίες… Ε! ρε γλέντια!

- Μα δε σου λέω εγώ για αυτά!

- Για τι μου λες; Δεν είναι αυτά βασικά και ουσιώδη;  

- Ναι, δε λέω, είναι…, αλλά σου λέω για τα δωράκια!

- Ποια δωράκια; Τι δωράκια; Αυτά τα διαφημιστικά που δίνουν οι εταιρείες;

- Όχι, βρε παιδί μου! Τα άλλα, αυτά που δίνονται προς έκφραση ευγνωμοσύνης!

- !!!

- Δεν κατάλαβες!

- Όχι!

- Να ρε παιδί μου, πώς να στο πω, όταν για παράδειγμα θέλω να σε ευχαριστήσω για κάτι που έκανες…, κάπου με βοήθησες…, πως το λένε..

- Ε! Σου λέω ευχαριστώ…

- Μόνο ευχαριστώ; Δεν φτάνει. Χρειάζεται ένα δωράκι…

- Μη μου πεις ότι εννοείς αυτό που εννοώ! Κατάλαβα!

- Δόξα τω Θεώ, πήρε μπρος η μηχανή!

- Ε, να μπορεί να είναι και νόμιμο, αλλά προς Θεού όχι το φακελάκι, αυτό είναι παράνομο και συνεχίζει να είναι… Ένα δωράκι, έτσι συμβολικό. Αυτό δεν συνιστά δωροδοκία…

- Καλά τα λες, αλλά δεν πρέπει να βγάλουν και μια λίστα με τα δωράκια μέχρι που μπορεί να φτάσει ο καθένας; Ανάλογα με το τι μπορεί ο καθένας, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες του καθενός. Μπορεί για παράδειγμα να φέρω κάνα δυο κότες από το χωριό, γιατί αυτά μπορώ μόνο, δεν μπορώ παραπάνω. Ο άλλος όμως μπορεί να έχει το κάτι τις  του και να φέρει κάτι περισσότερο, μπορεί να είναι λάρτζ (sic) και να χώσει βαθιά το χέρι στην τσέπη. Άλλος, μπορεί να του περισσεύουν τα ακίνητα και να θέλει να δώσει κανένα ακίνητο σαν πεσκέσι. Τα έχω πολλά, βρε παιδί μου, και τα μοιράζω. Και τι μπορεί να είναι ένα φτωχοδιαμέρισμα από τη μεγάλη συλλογή ακινήτων που διαθέτω. Συμβολικά το δίνω, βρε παιδί μου! Δεν μπορεί να είμαστε όλοι το ίδιο. Άλλο η πλέμπα, άλλο εμείς!  Τι δωράκια και χαζά. Άμα κάνεις δωράκι να κάνεις! Τσιγκουνιές θα κάνουμε;

- Δε μου λες; Τα μπρελόκ συγκαταλέγονται στα δωράκια ευγνωμοσύνης;

- Εξαρτάται! Αν έχουν και κανένα κλειδί, ακόμα καλύτερα!

Υ.Γ Θα ήθελα και από αυτό το βήμα να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους όσοι παραβρέθηκαν στην εκδήλωση “Ο Βασίλης Μόσχης γράφει…” στα πλαίσια των ΕΑΡΙΝΩΝ ΗΜΕΡΩΝ 2013. Ακόμη, την ΕΣΤΙΑ ΠΙΕΡΙΔΩΝ ΜΟΥΣΩΝ για την πρόσκληση συμμετοχής μου στις εκδηλώσεις και τους ομιλητές, Πηνελόπη Τζιώκα, Σοφία Βόικου και Χρήστο Γιαννούλη για τα καλά τους λόγια που με συγκίνησαν  ιδιαίτερα. Σας ευχαριστώ πολύ.                

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Έναν υδραυλικό, βρε παιδιά!

- Τι έγινε; Πλημμυρίσαμε; Δεν βλέπω πουθενά νερά;

- Διαρροή, λέει, έγινε!

- Τι; Πού; Πλημμύρισε το σπίτι σου; Μεγάλη ζημιά;

- Α, ρε τι μας χρειάζεται! Βρεμένη σανίδα!

- Α! Διάλεξε επιτέλους τι θέλεις; Υδραυλικό ή βρεμένη σανίδα!

- Αυτοί υδραυλικό κι εμείς βρεμένη σανίδα.

- Αυτοί… ποιοι;

- Οι επιτρέποντες τις διαρροές! Δεν έμαθες τι κυκλοφόρησε; Έχουν στο συρτάρι προσχέδιο νόμου από το 2012 που προβλέπει κούρεμα των καταθέσεων! Σε τράπεζες που έχουν προβλήματα. Και αυτό το προσχέδιο θα το συζητήσουν αύριο κιόλας οι υπουργοί των Οικονομικών της Ευρωζώνης. Τρέχα γύρευε δηλαδή!

- Και που ξέρω εγώ ποια τράπεζα δεν έχει πρόβλημα και είναι ασφαλής; Θα πάω εγώ να καταθέσω τα λεφτουδάκια μου για να τα εξαφανίσουν αυτοί; Μωρέ, δεν σφάξανε!

- Καλά, πώς κάνεις έτσι; Λες κι έχεις λεφτά στην Τράπεζα! Που ‘ντα τα λεφτά σου, μωρέ κακομοίρη μου, ανάποδα να σε γυρίσω τίποτα δεν πρόκειται να κυλήσει. Που νομίζεις ότι είμαστε; Στις εποχές που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα;

- Λέω, ρε παιδί μου. Τέλος πάντων, αν είχα!

- Το θέμα είναι άλλο. Ότι αποδεικνύεται περίτρανα ότι όλα προχωράνε βάσει σχεδίου. Που παρουσιάστηκε το φαινόμενο του…

- Θερμοκηπίου;

- Του κουρέματος των καταθέσεων; Και  σταμάτα να κάνεις χιούμορ. Δεν είναι όλες οι ώρες το ίδιο.

- Στην Κύπρο!

- Α! Γεια σου! Το πέταξαν στους Κυπρίους, να δουν πως θα πάει.  Διότι άλλο οι ασκήσεις επί χάρτου και άλλο η εφαρμογή στην πράξη. Διότι με τα λόγια; Τι είναι ο κάβουρας τι είναι το ζουμί του. Έργα, για να δούμε από κοντά τυχόν παρενέργειες. Και είδαμε. Σου λέει καλά πήγε το εργάκι, ας κάνουμε κι άλλες προβολές. Το σηκώνει το κλίμα! Ποιο είναι, λοιπόν, το ηθικό δίδαγμα;

- Ότι θα χάσουμε τα λεφτά μας!

- Είσαι…, άσε να μην πω τι είσαι!

- Γιατί τι είπα;

- Αυτό κατάλαβες εσύ; Αποδεικνύεται περίτρανα ότι όλα αυτά δοκιμάζονται σε πειραματόζωα για να δουν που αλλού θα τα εφαρμόσουν. Τι έκαναν σε μας; Άλλα πράματα. Δεν μπορούσαν να κάνουν τα ίδια. Ό,τι ήταν να μάθουν από εμάς το έμαθαν. Τι ήμασταν κι εμείς;

- Πειραματόζωα!

- Μπράβο, μαθαίνεις!

ΑΛΚΥΟΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ | "Σ' ένα γύρισμα της ζωής" | Εκδόσεις ΚΑΛΕΝΤΗΣ

Η Αλκυόνη από το ανοιχτό της παράθυρο μας χαμογελά. Μας χαρίζει απλόχερα το πλούσιο της χαμόγελο, φροντίζει να στέκεται κατάματα στον ήλιο, το δυνατό φως δεν την ενοχλεί, και μας φωνάζει να την ακολουθήσουμε. Η φωνή της ακούγεται γλυκιά και πικρή, ένα σύρσιμο πάνω στις πληγές μας που τις μελετά μια μια, και απλώνει τα χέρια της να μας τις δείξει.

Μας θυμίζει το δρόμο από όπου ξεκινήσαμε, ποια μονοπάτια διαβήκαμε και σε ποιο τέρμα έχουμε φτάσει. Μας δείχνει, γιατί ξεχάσαμε πλέον και ακόμη προσπαθούμε να ξεχάσουμε τους δρόμους που διαβήκαμε και ανιστόρητα ζήσαμε. Ένα μπερδεμένο γαϊτανάκι το παρελθόν μας. Μια νύχτα που φέγγιζε σιγά σιγά και υποσχόταν. Διαβήκαμε τα σκοτάδια της να φτάσουμε στο φως. Ανοιχτήκαμε στο πέλαγος και δαμάσαμε τα κύματα του. Έτσι πιστεύαμε, έτσι θέλαμε να πιστεύουμε, έτσι μας άρεσε και ξεχυθήκαμε σε ένα μεγάλο κάμπο για να θερίσουμε καρπούς και αμετανόητους θησαυρούς. Και καθίσαμε στην κορυφή τους, με άγρυπνο το μάτι να τους προστατεύσουμε.

Ήταν στιγμές και ώρες, μέρες και χρόνια που γευτήκαμε απαγορευμένους καρπούς, λαμπύρισαν τα μαλάματα στα χέρια μας και απλωθήκαμε πάνω στις ηδονές τους. Δεν αφήσαμε χώρο για μια μικρή ευτυχία της καρδιάς μας. Για μια μικρή ανάσα της ψυχής μας.

Οι ήρωες της Αλκυόνης είμαστε εμείς, εγώ κι εσύ, όλοι μας, αλλά δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε, παρά να το φυλακίσουμε για να μη το αντικρίζουμε. Είμαστε οι κυρίαρχοι, οι δυνατοί, οι όποιοι αρχηγοί μιας σκοτεινής ζωής που ακόμη δεν κατάφερε να μας χαρίσει κάτι, παρά μόνο γεμάτες τσέπες, φουσκωμένα στήθια άηχης περηφάνιας και ένα λαμπρό μέλλον που παραπαίει τα βήματά του, ανήμποροι να τα ξεχωρίσουμε από το τρίκλισμα του δικού μας μεθυσμένου νου.

Αλλά δεν είναι πάντα έτσι. “Σ ένα γύρισμα της ζωής” οι ήρωες της Αλκυόνης αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα, τα σαθρά θεμέλια καταρρέουν και η εικόνα αλλάζει. Αναρωτιέται κανείς αν η απότομη στροφή μπορεί να οδηγήσει σε ένα διαφορετικό δρόμο, αν ο χαμένος χρόνος μπορεί να επιστρέψει, αν ο χρόνος που βρίσκεται μπροστά θα ξαναγεννηθεί για να ζήσει όπως του πρέπει.

Οι ήρωες της Αλκυόνης Παπαδάκη καθρεφτίζονται στους δικούς μας καθρέφτες, έζησαν και ζουν τις δικές μας στιγμές, καταποντίστηκαν ανήμποροι και τριγυρίζουν είτε μέσα στο σκοτάδι είτε στο φως που θέλησαν. Πόσο ευδαιμονικός μπορεί να είναι ο καινούριος χρόνος που μας περιβάλλει; Ένας εσωτερικός κόσμος πάλλεται και προσπαθεί να βρει διεξόδους και καινούριες ανάσες. Θα τις βρει αν θέλει!

Οι ήρωες της Αλκυόνης είναι οι καρικατούρες οι δικές μας, είναι ο απρόσμενος ήχος που άλλοτε έχει φωνή και άλλοτε χάσκει με ανοιχτό το στόμα προσπαθώντας έστω να τραυλίσει. Ο χαμένος χρόνος ίσως μπορέσει να μας δείξει αυτό που θα μας προσφέρει την ευδαιμονία που τόσο αποζητάμε. Και είναι καιρός πλέον!

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

"Έχεις σκεφτεί, έχεις αναλύσει τι είναι αυτό που μας συμβαίνει; Γιατί νιώθουμε τόσο έντονα την ανάγκη ο ένας του άλλου;"

"Έχεις προσέξει ποτέ ένα ζευγάρι γλάρων, όταν πετούν ανέμελα στον ουρανό; Πετούν αργά-αργά, πλησιάζει ο ένας στη φτερούγα του άλλου, αγγίζονται, κάνουν λίγο να απομακρυνθούν και πάλι ο ένας ξανάρχεται πλάι στον άλλον και ακουμπάνε τις φτερούγες τους. Πετούν ανέμελα... Νωχελικά... Σίγουρα... Σα να 'ναι δικός τους ο ουρανός. Και είναι δικός τους ο ουρανός. Αμφιβάλλεις; Κι εμάς είναι δικός μας ο ουρανός..."

Δύο ψυχές, η μία με βαριές αποσκευές από το παρελθόν και η άλλη με δανεικές στολές και ψεύτικα παράσημα, συναντώνται για να βαδίσουν μαζί σ' ένα άγνωρο μονοπάτι, σ' ένα γύρισμα της ζωής. 

Από τη στήλη "ΒΙΒΛΙΟ"

των εφημερίδων

ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΘΑΡΡΟΣ | ΚΟΖΑΝΗ

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Δεν έλεγα τους αριθμούς του τζόκερ καλύτερα;

- Γιατί τι έγινε;

- Τι ήθελα και άνοιξα το στόμα μου; Να ‘τα τώρα!

- Τι έγινε βρε παιδί μου;

- Για τι πράμα συζητούσαμε χτες; Θυμάσαι;

- Α!... Για την ησυχία που έχουμε στη γειτονιά…

- Άρπα την τώρα, τι ήθελα και μίλησα; Βρε, μπας και μας διαβάζει και ο Νίμιτς; Βγήκε στην επιφάνεια πάλι το πρόβλημα για την συμφωνία περί της ονομασίας! Μετά το Πάσχα, λέει, θα έχουν συναντήσεις.

- Από συναντήσεις άλλο τίποτα πια! Να δούμε τι θα δούμε!

- Ό,τι είδαμε και μέχρι τώρα! Τα κακά παιδιά που τώρα πλέον είμαστε υπάκουα παιδιά περιμένοντας πότε θα έρθει η πολυπόθητη, στιγμή να το πω, μέρα να το πω; Θα σε γελάσω! Να δούμε επιτέλους κάτι τις και εμείς στην άχαρη ζωή μας!

- Για το άλλο δεν έμαθες; Για τις τράπεζες που δεν συγχωνεύονται τελικά! Η τρόικα, λέει, έφερε εμπόδια!

- Εγώ έμαθα το άλλο! Ό,τι δεν είναι έτσι τα πράματα. Ότι δεν ανακατεύτηκε η Τρόικα!

- Αναρωτιέμαι από πού βγαίνουν όλα αυτά! Από πού κυκλοφορούν; Πώς κυκλοφορούν; Γίνονται διαρροές; Και πώς είσαι σίγουρος ότι οι διαρροές είναι αληθινές και όχι εξ επί τούτου; Οι ειδήσεις στην Ελλάδα είναι λίγο …μπαχαντέλα! Ε; Τι λες;

- Τι να πω; Δεν σε πρόσεχα, διάβαζα εδώ που λέει ότι οι Κύπριοι είναι τρεις φορές πλουσιότεροι από τους Γερμανούς!

- Α! για αυτό αποφάσισαν να τους κάνουν φτωχότερους; Για να έρθουν στα ίσα τους;

- Πω, πω!

- Έλα, λέγε τι διάβασες πάλι;

- Λίγο πριν το κούρεμα αρκετοί έβγαλαν εκατομμύρια ευρώ από την Κύπρο! Λες να το ήξεραν ότι θα γινόταν;

- Μπα, δε νομίζω, δεν θα τους άρεσε ο κουρέας! 

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Πρόσεξες κάτι;

- Σαν τι δηλαδή;

- Μια άκρα ησυχία επικρατεί στη γειτονιά!

- Ε! τι να σου κάνει ο κόσμος! Λεφτά δεν έχει! Όρεξη να βγει έξω δεν έχει, κλειδαμπαρώνονται από νωρίς μέσα.

- Δεν εννοώ αυτό!

- Τι εννοείς δηλαδή;

- Εννοώ τη γειτονιά, τους τριγύρω μας.

- Εγώ τι εννοώ; Τη γειτονιά της επάνω ραχούλας; Να μας τρελάνει θέλεις;

- Εννοώ, Σκοπιανούς, Τούρκους…. Αυτούς τους γείτονες…

- Α! Τώρα κατάλαβα… Σα να έχεις δίκιο!

- Αυτό δεν θα το ξαναπείς, με εκνευρίζει. Είναι δεδομένο ότι πάντα έχω δίκιο. Εσύ δεν θες να το καταλάβεις.

- Τέλος πάντων. Είσαι απόλυτος μερικές φορές.

- Θυμάσαι κάποτε που είχαμε ανταλλαγές απειλών και επισκέψεων, και να ο Νίμιτς από εδώ, και να ο Νίμιτς από εκεί… Είχε τρελαθεί ο άνθρωπος στα δρομολόγια. Εκτός κι αν ήθελε να έχει προϋπηρεσία, μπας και του χρειαστεί αν ήθελε να πιάσει καμιά δουλειά σε κανένα ΚΤΕΛ.

- Πλάκα έχεις ρε συ! Κοτζάμ Νίμιτς σε ΚΤΕΛ θα πήγαινε; Δεν βλέπεις τον δικό μας που κονταροχτυπιούνται τα πανεπιστήμια ποιός θα τον πρωτοπάρει. Έχουν αυτοί τις άκρες τους.

- Είχαμε και τους Τούρκους…, να από εδώ καταπάτηση του εναέριου χώρου, και να αναχαιτίσεις… Που είναι όλα αυτά; Κόπηκαν ξαφνικά. Ακούς τίποτα εσύ; Όλα μέλι γάλα ξαφνικά;

- Όχι, δεν θα το πω. Θα έχεις να λες πάλι. Έτσι είναι…, όπως τα λες είναι…

- Ευτυχώς το έσωσες!  Θυμάσαι τι τραβούσαμε και τότε; Όσο να πεις μια αγωνία και ένα άγχος το είχαμε. Να… μπορεί να γίνει πόλεμος με τη γείτονα, να… και δύσκολα τα πράγματα, και να… απειλές… και πάει λέγοντας. Και λουφάζαμε κι εμείς και ξεχνιόμασταν και από εδώ παν κι οι άλλοι.

- Κοίτα να σου πω. Μας σκέφτονται. Έχουν την πίκρα τους τα παιδιά, σου λένε, δεν έχουν ψωμί να φάνε, άσε καλύτερα να μην τους κάνουμε χειρότερα. Άστο για άλλη φορά καλύτερα. Κρίμα είναι τα παλικάρια.

- Μ’ αρέσει έτσι όπως σκέφτεσαι, αλλά για δες το, να το κοιτάξεις…

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Άντε τυχερέ, σου ‘φεξε, θα πάρεις λεφτά!

- Άνθρακες ο θησαυρός!

- Τι εννοείς; Δεν;…

- Δυστυχώς, δεν…

- Κακομοίρη μου! Κρίμα! Αλλά έτσι κι αλλιώς πόσα ήταν; Σιγά το ποσό!

- Σιγά το ποσό; Εδώ δεν έχουμε να φάμε… Θα λίγδωνε λίγο το εντεράκι μας! Κάτι ήταν κι αυτά. Κουτσά στραβά θα βολευόμασταν. Μετά είχε ο Θεός!

- Βρε, ο Θεός έχει… Εμείς δεν έχουμε… Και δε μου λες; Τι πήγε στραβά; Γιατί δεν έκατσε η δουλειά;

- Εμ, πώς να κάτσει; Αφού δεν πληρώ τις προϋποθέσεις!

- Δηλαδή;

- Χρωστάω!

- Πολύ πρωτότυπο! Γίνε πιο σαφής!  Δεν μας είπες τίποτα καινούριο. Σε λίγο θα μας πεις ότι ανακάλυψες την Αμερική!

- Όποιος χρωστάει εισφορές δεν μπορεί να πάρει το επίδομα.

- Καλά, εσύ δεν έκλεισες το μαγαζί σου επειδή δεν έβγαινες;

- Εμ, από καλοσύνη το έκλεισα; Χρωστάω δεξιά κι αριστερά…, ένα σωρό τρύπες θέλουν βούλωμα και δεν μπορώ να τις κλείσω. Έκλεισα το μαγαζί κι ησύχασα. Τρόπος του λέγειν, δηλαδή. Απλώς δεν έχω τα έξοδα να τρέχουν… Τα άλλα παραμένουν ως είχαν… Άσε, μη το συζητάς! Αν πήγαινε καλά το μαγαζί θα το έκλεινα; Αν μπορούσα να ανταποκριθώ στις υποχρεώσεις μου, θα είχα όλες αυτές τις τρύπες;… Όχι βέβαια. Ούτε εισφορές θα χρώσταγα, ούτε τίποτα. Τόσα χρόνια, δεκαετίες ολόκληρες, πώς πήγαινα; Τώρα ήρθε η κρίση και μας πήρε και μας σήκωσε. Και κανενός δεν ιδρώνει το αυτί. Όχι, κύριε, χρωστάς και πρέπει να πληρώσεις! Το ξέρω ότι χρωστάω, αλλά τι να κάνω; Ούτε οφ σορ εταιρίες έχω, ούτε καταθέσεις, ούτε κρυμμένα σεντούκια. Πώς να σε πληρώσω; Φέρε την ανάπτυξη, να δουλέψω, να βγάλω λεφτά για να σε πληρώσω. Διαφορετικά, εσύ θα κρατάς τις τρύπες και εγώ απλώς θα τις κοιτάω! Βγάλε άκρη έτσι! Βγάζεις; Δε βγάζεις;

- Και όλοι οι υπόλοιποι που έχουν τα μαγαζιά τους, τις επιχειρήσεις τους, πάνε καλά; Για αυτό δεν τα κλείνουν;

- Νομίζεις! 

ΕΑΡΙΝΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΤΩΝ ΜΟΥΣΩΝ | ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΟΣΧΗΣ | ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΤΖΙΩΚΑ | ΣΟΦΙΑ ΒΟΙΚΟΥ | ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά!

- Πίσω, πίσω, αλλά γιατί;

- Τώρα θα δούμε πόσα απίδια χωράει ο σάκος!

- Εξαρτάται από το σάκο!

- Τώρα, τώρα, στη βράση κολλάει το σίδερο!

- Δε μου λες; Θα πεις κι άλλες παροιμίες;

- Δεν είναι παροιμίες…

- Ό,τι είναι…

- Τώρα θα δούμε τι θα κάνουν για τα δικά τους… Τα έμαθες τα νέα φαντάζομαι! Κατηγορείται γερμανική τράπεζα ότι έκανε λοβιτούρες και έκρυψε ζημίες της.

- Έ, άει στο διάολο!

- Έχει ο καιρός γυρίσματα… έκρυψε λέει ζημίες δώδεκα δις για να αποφύγει τη …διάσωση της!

- Και τώρα;

- Τώρα πιάσε θέση να απολαύσεις το θέαμα για να δούμε αν θα πέσει ψαλίδισμα στις καταθέσεις ή θα είναι μοναδική περίπτωση κι αυτή που δεν θα έχει καμία σχέση με τις άλλες μοναδικές περιπτώσεις;

- Λες;

- Προς το παρόν υπάρχουν καταγγελίες που έγιναν κατηγορίες, αλλά ακόμη τίποτα δεν ξέρουμε για τις εξελίξεις. Μπορεί, βρε αδερφέ, να είναι …φούσκα οι καταγγελίες που έγιναν από τρεις πρώην υπαλλήλους της τράπεζας. Η δουλειά, λέει, ότι έγινε μεταξύ 2007 και 2009, όταν στις αγορές γινόταν το μεγάλο πάρτι. Και μη ξεχνάς ότι οι καταγγελίες έγιναν πριν από δυόμιση χρόνια. Και τότε οι έρευνες έδειξαν ότι όλα ήταν μέλι γάλα!

- Ε, τότε γιατί ξαναβγήκε στην επιφάνεια;

- Έλα, πες το, τι ταιριάζει εδώ;

- Περσινά ξινά σταφύλια!

- Ακριβώς! Το θέμα είναι ότι οι Financial Times  το ξαναέβγαλαν στην επιφάνεια τον περασμένο Δεκέμβριο…

- Και τι έγινε από τότε;

- Ποιος να ξέρει; Η Τράπεζα αρνείται τις κατηγορίες, αλλά ο καιρός θα δείξει…

- Μπα, τίποτα δεν θα βγει. Αν ήταν θα έβγαινε τότε. Εκτός κι αν είναι ο καιρός να βγει τώρα! Θα δείξει.

- Πάντως πολύ θα ήθελα να βγει κάτι, να δούμε, βρε αδερφέ, πώς θα αντιδράσουν οι λεγόμενοι …διασώστες. Θα έχει πολύ γέλιο πάντως!

- Τι να πάρω να έχω μαζί μου;

- Πάρε ποπ κορν. Εγώ θα φέρω πατατάκια!

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Μη το ξεχάσω!

- Τι πράμα;

- Να πεταχτώ μέχρι την τράπεζα…

- Μπα! Τι δουλειά έχεις στην τράπεζα; Καμιά δόση;

- Όχι, μωρέ, έχω κάτι λεφτουδάκια…

- Μη μου πεις ότι έχεις και καταθέσεις, διότι θα τρελαθούμε τελείως!

- Και γιατί να μην έχω; Τόσα χρόνια δούλευα…

- Και εμείς δουλεύαμε, δεν καθόμασταν, αλλά από τις τράπεζες περνάμε για να πληρώσουμε, όχι να πάμε να τα ξαραχνιάσουμε… Εσύ είσαι από τους τυχερούς…

- Ακόμη ελπίζω…

- Δεν σου τα μάζεψαν εσένα; Διότι τώρα πλέον… ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος…

- Φοβάμαι, φοβάμαι πολύ…

- Τι φοβάσαι;

- Να, να μην κάνουν και εδώ ό,τι έκαναν στην Κύπρο. Μπας και γίνει καμιά επιδρομή και εξαφανιστούν ως δια μαγείας…

- Μπα, αποκλείεται… Αφού το είπαν… Οι καταθέσεις στις ελληνικές τράπεζες είναι σίγουρες…

- Για αυτό φοβάμαι… Επειδή το είπαν… Τόσα και τόσα που ακούστηκαν σε αυτήν την ψωροκώσταινα, δεν έγινε ακριβώς το αντίθετο; Είναι σα να σου λέει, ετοιμάσου, κάνε κάτι, εγώ χτυπάω το καμπανάκι. Το άκουσες; Καλώς! Δεν το άκουσες; Κακό του κεφαλιού σου!

- Και τι θα κάνεις;

- Σκέφτηκα κάτι άλλο, ούτως ώστε, σε περίπτωση, λέω, ο μη γένοιτο, να καταφέρω να τα σώσω.

- Νομίζεις δεν θα βρούνε λύση για ό,τι κι αν σκεφτείς, να αδειάσουν τους λογαριασμούς; Είσαι βαθιά νυχτωμένος!

- Και τι να κάνω; Να μείνω με σταυρωμένα τα χέρια;

- Δε λέω… Και τι σκοπεύεις να κάνεις;

- Να τα σπάσω σε μικρότερους λογαριασμούς. Να μην είναι παραπάνω από εκατό χιλιάδες…

- Ρε θηρίο, έχεις εκατό χιλιάδες καταθέσεις στην τράπεζα; Σε ζηλεύω… Να ρε, ποιος θα μας δώσει δανεικά!

- Θα ανοίξω και άλλο λογαριασμό και θα τα βάλω εκεί, στο όνομα του παιδιού… Ε; Τι λες; Δεν είναι έξυπνη κίνηση;

- Τι νομίζεις; Κι άλλοι δε θα το σκέφτηκαν αυτό; Αλλά άμα εδώ βγει άλλο φιρμάνι; Μέχρι είκοσι χιλιάδες; Πόσους θα βάλεις; Θα γεμίσεις λογαριασμούς;

- Αυτό δεν το σκέφτηκα. Είπα εκατό χιλιάρικα εκεί, εκατό χιλιάρικα κι εδώ!

- Εμ! Τι νομίζεις;

- Βρε, φωτιά που μου άναψες! Τι φωτιά μου άναψες τώρα!  

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Κάτι μας είπε κι αυτός!

- Ποιος πάλι;

- Όχι πάλι! Όχι πάλι! Αυτόν πρώτη φορά τον βλέπουμε!

- Για ξεκαθάρισε τη θέση σου! Για ποιον μιλάς;

- Είναι και δικός τους κιόλας, γερμανός!

- Και τι λέει;

- Τα αυτονόητα! Αυτά που ξέρουμε ήδη, συζητάμε δεξιά κι αριστερά και πάλι ξανασυζητάμε και δεν μπορούμε να βρούμε το δίκιο μας!

- Για πες, για πες, ακούγεται ενδιαφέρον!

- Έγραψε για την “Γερμανική Ευρώπη”!

- Τι είναι αυτό;

- Λοιπόν, πρόκειται για τον Ούλριχ Μπεκ, γερμανό οικονομολόγο που έγραψε ένα βιβλίο με αυτόν τον τίτλο και τους τα σέρνει κανονικά! Πράγματα γνωστά για μας και τάχα άγνωστα για άλλους. Αλλά τι να μας πει; Δεν θέλει να έχεις και πολύ μυαλό για να συνειδητοποιήσεις τι γίνεται.

- Και τι γράφει;

- Και τι δεν γράφει! Αφού την Αγγέλα την αναφέρει σαν Μερκιαβέλι! Και όχι μόνο αυτό! Το τραβάει. Την αποκαλεί πρώτη μη εστεμμένη βασίλισσα της Ευρώπης, Βασίλισσα Μερκιαβέλι Α’ της Ευρώπης!

- Ε! άει στα κομμάτια!

- Άλλο, προφανώς ήθελες να πεις, αλλά το επίπεδό σου και η μόρφωσή σου δεν στο επιτρέπουν, ε; Τι με κοιτάς σαν χάνος; Κλείσε το στόμα!

- Τι μου λες!

- Πέρασαν αρκετές δεκαετίες για να μπορέσουν να απαλλαγούν ου Γερμανοί από τις ενοχές τους που τους κατέτρεχαν για χρόνια. Τώρα είναι στο στάδιο, ποτέ φασισμός, ποτέ ρατσισμός, ποτέ μιλιταρισμός! Θέλησαν να πετάξουν από πάνω τους το ένδυμα του πολεμοχαρούς! Πήγαν στην άλλη πλευρά. Είναι τώρα οι δάσκαλοι και οι ηθικοί διαφωτιστές της Ευρώπης! Διδάσκουν τώρα, δείχνουν τον σωστό τρόπο διακυβέρνησης! Πριν από δυο δεκαετίες ή Γερμανία ήταν όπως η Ελλάδα τώρα. Αλλά τα κατάφεραν  μέσα από την λιτότητα  και την προτεσταντική αντίληψη ότι ο πόνος εξαγνίζει. Αυτοί τα κατάφεραν. Άρα ποια είναι η σωστή διαχείριση των κρίσεων; Αυτό που έζησαν κι αυτοί! Και πήραν σβάρνα την Ευρώπη και αλωνίζουν!

- Ωχ! Τι μας περιμένει! 

Το "Χιλιάδες χρώματα στα μάτια της..." στο περιοδικό PARENTS'

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ούτε φαντασία δεν έχουν!

- Γιατί το λες αυτό;

- Διότι δεν έχουν το παραμικρό ίχνος φαντασίας! Είναι στο στάδιο περιγραφικών εκθέσεων, παραπάνω ούτε λόγος!

- Ποιους εννοείς;

- Ποιους εννοώ! Όλους τους μεγαλομετόχους και μεγαλοκυβερνήτες των οικονομικών μας! Τα αφεντικά μας, που κόβουν και ράβουν! Θα μας δούμε καμιά φορά να κάνει κανένα λάθος το ψαλίδι και να κάνει καμιά στραβοτιμονιά και τότε να δεις… κλάφτα Χαράλαμπε! Θα αρπάξει κανένα κομμάτι να πουλιέται στα κρεοπωλεία των βορείων προαστίων…

- Ε! Είσαι υπερβολικός!

- Καθόλου! Είδες τι κούρεμα έπεσε με τους Κύπριους! Έπεσε γερή ψαλιδιά, τους έκανε μια εμφάνιση που κυκλοφόρησε σε όλα τα καθώς πρέπει σαλόνια ανά την Ευρώπη. Αυτή είναι η νέα κουπ, είτε σας αρέσει είτε όχι! Κανονίστε την πορεία σας, γιατί η μόδα είναι μόδα. Δεν μπορούμε να την αγνοούμε!

- Ναι, αλλά αφού το είπαν, η Κύπρος είναι μοναδική περίπτωση!

- Και εσύ, ό,τι σου λένε το πιστεύεις;

- Τι να κάνω; Τι κάναμε τόσα χρόνια; Να μην ακολουθήσουμε την παράδοση; Αλλά δεν μου λες; Διότι ξεφύγαμε του θέματος μας πάλι! Για αλλού ξεκινάμε και αλλού βρισκόμαστε! Τι είναι αυτά τα περί φαντασίας που έλεγες;

- Για το κούρεμα έλεγα, το κυπριακό! Μην νομίζεις ότι σκέφτηκαν και πολύ για να το εφαρμόσουν. Ήταν να γίνει πριν δυο χρόνια και σε μας, αλλά τελευταία στιγμή, ποιος ξέρει τι έγινε, το απέσυραν. Βρήκαν τώρα ευκαιρία να το εφαρμόσουν. Διότι, σου λέει, ποιος να ξέρει πότε θα βρεθεί άλλη ευκαιρία! Όχι τίποτα άλλο δηλαδή, επειδή λένε ότι η Κύπρος είναι μοναδική περίπτωση! Ότι είναι μοναδικό νησί, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία περί τούτου. Ευάερο, ευήλιο, φως, νερό, τηλέφωνο, μονοκατοικία από τις λίγες. Και με ωραία θέα παρεμπιπτόντως! Σε καλή γειτονιά! Όχι ότι κι εμείς πάμε παραπίσω δηλαδή! Και εμείς καλό οικόπεδο είμαστε!

- Α! ώστε γλυτώσαμε εμείς!

- Έτσι νομίζουμε! Εδώ εφαρμόσαμε άλλα, να υπάρχει μια ποικιλία, να δείξουμε ότι έχουμε φαντασία και ό,τι κάτσει. Ανοίγουμε το συρταράκι και βγάζουμε. Α! σήμερα θα κάνουμε αυτό! Ε, τι λέτε, παιδιά; Και τα παιδιά συμφωνούν! Και μετά τα παιδιά καταφθάνουν και πιέζουν! Γιατί αυτό ήταν η πρόβα τζενεράλε πριν την επίσημη πρώτη! Θα ακολουθήσουν και αλλού! Θα δεις, να μου το θυμάσαι! Έχουμε μέλλον ακόμη!

- Εξαρτάται πώς το υπονοεί ο καθένας το μέλλον!

- Έγραψες πάλι!