Τρίτη 14 Μαΐου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Γιατί χαιρόμαστε τόσο;
- Τι να κάνουμε δηλαδή; Να είμαστε με τα κεφάλια κρεμασμένα και το μάτι θολό να πετάει μαχαιράκια;
- Δε λέω αυτό!
- Άνοιξη ήρθε, όσο να πεις μετά θα έρθει το καλοκαίρι, τι, έμαθες τίποτα; Λες να μετάνιωσε και να μην έρθει;
- Μαζί με την άνοιξη έρχονται και οι δόσεις…
- Ποιες δόσεις εννοείς; Αυτές της τράπεζας ή αυτές της εφορίας; Άσε, έχω μείνει πίσω…
- Φίλε μου σε αυτή τη ζωή υπάρχουν κι άλλες δόσεις που έρχονται. Δεν είναι μόνο αυτές οι δόσεις που λες. Οι δόσεις των δις που καταφθάνουν πάλι και ξανά πάλι και χαιρόμαστε! Για αυτές λέω, γιατί να χαιρόμαστε τόσο; Χάρη μας κάνουν; Θα μας τα πάρουν από την άλλη πόρτα διπλά και τριπλά.
- Η χαρά είναι λόγω επίτευξης του στόχου!
-Καλά τα λες! Αλλά μόνο που δεν έχουμε καταλάβει ποιος είναι ο στόχος! Μέχρι πότε θα παίρνουμε δόσεις; Και πως και πότε θα τα επιστρέψουμε; Πόσα δάνεια, εδώ και δεκαετίες έχουν πέσει σε αυτή την όμορφη χώρα; Για να μην είναι ποτέ ελεύθερη! Αν είναι λόγω επίτευξης αυτού του στόχου, χάρισμα τους! Διότι αυτή η χώρα έχει και κατοίκους! Οι οποίοι υποφέρουν, αν όχι όλοι, οι περισσότεροι. Για να μην κρυφτούμε πίσω από το δάχτυλό μας. Υπάρχουν και αυτοί που χρησιμοποιούν την κρίση για να συμπορευτούν με τους υπόλοιπους και να βγουν κερδισμένοι! Φαύλος κύκλος!
- Άμα δεν είχαμε κι αυτά, τι θα κάναμε; Αλήτες θα ήμασταν, θα είχαμε καταστραφεί!
- Καλό! Το γύρισες στο λαϊκό άσμα βλέπω!
- Χώρια από την πλάκα, τι θα μπορούσε να γίνει;
- Τι θα μπορούσε να είχε γίνει! Όλοι αυτοί οι φωστήρες και εθνοσωτήρες να είχαν σώσει πραγματικά τη χώρα και να τα είχαν προβλέψει όλα αυτά! Όχι να παίζουν πάντα πάνω στις πλάτες μας και τα όνειρά μας!
- Μ’ ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό, ξεκινήσαμε κι οι δυο μας, και στου δρόμου τα μισά, σβήσαν τ’ άστρα τα χρυσά, ξαφνικά από τον ουρανό μας…
- Κόκοτας! Άρπα την! 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου