ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Πρόσεχε να μην χαθούμε στο δάσος!

- Πως σου ‘ρθε τώρα αυτό; Έχω να πάω σε δάσος… ούτε θυμάμαι…

- Και όμως, βρίσκεσαι σε ένα δάσος!

- Δεν είσαι καλά μου φαίνεται! Άκου σε δάσος! Που βρέθηκε μέσα στην πόλη;

- Και για να σε δω καλύτερα… Φέρνεις λίγο και την κοκκινοσκουφίτσα…

- Αει, πάγαινε από δω ρε… θα  μου πεις και κοκκινοσκουφίτσα…

- Μην το παίρνεις προσωπικά το θέμα… Όλοι είμαστε μια κοκκινοσκουφίτσα…

- Σταμάτησες τα χάπια σου μου φαίνεται και δεν ξέρεις τι λες…

- Εγώ; Ποσώς! Άλλοι έχουν αυτό το προνόμιο…

- Δηλαδή;

- Είμαστε σε ένα δάσος… έτσι είπε ο Σόιμπλε…

- Τον κακό του τον καιρό να του πεις…

- Αντιθέτως… Νομίζω ότι έχει απόλυτο δίκιο…

- Μπα! Πάρε και το μέρος του τώρα!

- Ναι, ρε! Έχει μια λογική το πράμα… Σχολίασε ότι η Ελλάδα είναι ακόμη στο δάσος… Τι υπονοεί με αυτό;

- Τι να υπονοεί;

- Ότι είμαστε μια κοκκινοσκουφίτσα!

- Σώπα!

- Αφού είμαστε μέσα στο δάσος! Τι άλλο θα μπορούσε να ήμασταν; Χώρια που κρατάμε και το καλαθάκι με την πίτα που την φυλάμε από το κακό λύκο για να την δώσουμε στη γιαγιά μας την αρρωστούλα! Ακόμα μέσα στο δάσος τριγυρνάμε γιατί αν πάμε να βγούμε από τώρα ο κακός λύκος παραμονεύει. Θα μας φάει και την …πίτα και εμάς μαζί! Οπότε σου λέει καθίστε μέσα στο δάσος και όποτε θα έρθει εκείνη η ώρα και στιγμή θα σας σφυρίξουμε κλέφτικα για να βγείτε!

- Λες ε; Και άμα βγούμε από το δάσος και τα βρούμε όλα τα υπόλοιπα φαγωμένα; Τι κάνουμε τότε; θα μείνουμε με την πίτα στο χέρι; Θα έχει χορτάσει τόσο ο κακός λύκος που ούτε καν θα την δίνει σημασία! Και βάλε πως θα είμαστε κι εμείς μετά από τόσο καιρό στο δάσος! Άπλυτοι, ρακένδυτοι, λιγούρηδες, μπασμένοι για τα καλά… Ποιος θα μας δίνει σημασία;

- Και την γιαγιούλα μας; Θα την προλάβουμε;