ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τι γίνεται, ρε παιδί μου! Πάλι αχταρμάς!

- Πολύ φασαρία, δηλώσεις επί δηλώσεων, όχι είπα, όχι δεν είπα, γιατί να πω, μπορεί να πω αργότερα, πάντως κάτι δεν ειπώθηκε και γιατί να ειπωθεί…

- Με μπερδεύεις πάλι…

- Όπως ακριβώς συμβαίνει, ήθελα να κάνω μια εικονική αναπαράσταση της κατάστασης…

- Εγώ δεν κατάλαβα τίποτα… Τι έγινε; Την μια μέρα έτσι και την άλλη αλλιώς;

- Κοίτα να σου πω. Δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν…

- Για πες! Ποια είναι αυτά τα δύο τινά;

- Ας υποθέσουμε ότι έγινε η διεργασία όλη και κατατέθηκε για ψήφιση. Όλα καλά μέχρι εδώ.

- Ναι, αλλά την επομένη; Το πήραν πίσω.

- Αυτό θέλει μια εξήγηση.

- Η οποία είναι;

- Ό,τι το έφτιαξαν, το έγραψαν ελαφρά τη καρδία και ξαφνικά όταν το είδαν καθαρογραμμένο είδαν τα λάθη και αμέσως έτρεξαν να το διορθώσουν. Αλλά αυτό είναι μια υπόθεση που δεν μου αρέσει καθόλου.

- Και γιατί δεν σου αρέσει;

- Πώς να μου αρέσει; Μπορώ να δεχτώ κοτζάμ οικονομικό κλιμάκιο ότι έκανε λάθος; Δεν το δέχομαι με τίποτα. Α πα πα! Είναι δυνατόν; Αποκλείεται!

- Και η άλλη υπόθεση ποια είναι;

- Η άλλη υπόθεση είναι ότι μόλις τα έμαθε η τρόικα άστραψε και βρόντηξε. Έπεσαν μαχαίρια, τραβήχτηκαν αυτιά, που πας ρε Καραμήτρο, αλλά και αυτό δεν μπορώ να το πιστέψω, με τίποτα. Δεν είναι δυνατόν! Α πα πα! Είναι δυνατόν να κάνουμε ότι θέλει η τρόικα; Μπορεί να επεμβαίνει στα εσωτερικά ενός κράτους; Εντάξει είπαμε σας χρωστάμε, μη μας κάνετε και το βίο αβίωτο. Και αφού είναι έτσι, τόσο καιρό δεν άκουγαν ότι πάμε για εκατό δόσεις και όλα τα συναφή; Γιατί δεν είπαν κάτι, να πάρουν ένα τηλέφωνο και να πούνε, παιδιά συμμαζευτείτε, οι καιροί είναι δύσκολοι, αφήστε να μαζέψουμε κανένα φράγκο κοψοχρονιά. Αφού βλέπετε δεν πληρώνουν…

- Βρε… Μπας και ήθελαν να μας εκθέσουν; Να μας βγάλουν στο μεϊντάνι; Να μας κάνουν ρεζίλι κοινώς;

- Ξέρω εγώ;

- Και τελικά, αφού δεν συμφωνείς με καμιά από τις υποθέσεις σου, τότε τι πιστεύεις ότι έγινε;

- Ένα θα σου πω. Πίστευε και μη ερεύνα!