- Κοίτα να δεις τι γίνεται στον κόσμο!
- Που θες να κοιτάξω; Κατά κει μεριά;
- Όχι, κατά δω μεριά! Σε μένα κοίτα!
- Σε κοιτάω!
- Όρσε, λοιπόν, να μην στα χρωστάω! Μα πόσο αφελής μπορεί να
είσαι;
- Μα, αφού λες…
- Αφού, αφού… Ρε, εδώ γίνονται σημεία και τέρατα…
- Για να δω… Υπερβολικός όπως πάντα… Όχι σημεία και τέρατα…
- Δε μου λες… Εσύ μπορείς να πας στα μπουζούκια;
- Γιατί να μην μπορώ; Μου το απαγορεύει κανένας;
- Αμέ! Η τσέπη σου…
- Έτσι το θέτεις στο θέμα…
- Πως να το θέσω… Όλα είναι θέμα χρημάτων… Έχεις; Πας! Δεν έχεις;
Δεν πας! Έχεις; Μπορείς να αρρωστήσεις! Δεν έχεις; Δεν μπορείς! Απλά πράματα.
- Και τι θες να πεις μα αυτό;
- Ότι τη στιγμή που η νυχτερινή έξοδος στα μπουζούκια είναι
ένα όνειρο τρελό, όνειρο απατηλό, φυσικά και μου φαίνεται αυτό σημεία και
τέρατα…
- Δηλαδή οι μπουζουξήδες και οι τραγουδιστές να μείνουν
άνεργοι; Να κλείσουν τα μαγαζιά τους;
- Δεν εννοώ αυτό;
- Τότε τι εννοείς;
- Εννοώ ότι η νυχτερινή έξοδος έχει και παράπλευρα έξοδα,
γαρύφαλλα, πιάτα, α! ξέχασα τα πιάτα είναι παλαιών εποχών… Όλα αυτά είναι
λεφτά…
- Έτσι είναι η ζωή, άλλοι τα έχουν κι άλλοι δεν τα έχουν… Μη
σου πω ότι γνωστός τραγουδιστής δεν θέλει να ρίχνουν λουλούδια στην πίστα…
- Άντε! Και γιατί αυτό; Για να μην γλιστράνε στην πίστα;
- Μπα, δεν νομίζω, άλλος πρέπει να είναι ο λόγος. Σου λέει
τέτοιες εποχές είναι πρόκληση να ρίχνουν λουλούδια, πεταμένα λεφτά δηλαδή, στο
τσακίρ κέφι… Θα έχει αντίκτυπο και στο όνομα τους…
- Πω πω! Δύσκολα τα πράγματα για τους μερακλήδες… Και τι θα
κάνουν τώρα;
- Δύσκολα, ναι, πολύ δύσκολα! Δεν βλέπεις εδώ; Τις προάλλες
ένας θαμώνας πέταξε κοτζάμ τραπέζι στην πίστα μπροστά στα έντρομα μάτια του τραγουδιστή…
- Τι; Τραπέζι, τραπέζι;
- Εμ τι; Τραπέζι, αγκινάρα;
- Δύσκολο επάγγελμα κι αυτό, ρε παιδί μου, δεν ξέρεις από
πού θα σου ‘ρθει!
- Τελικά, καλά που δεν μπορούμε να πάμε στα μπουζούκια. Λίγο
το ‘χεις να σου ‘ρθει κανένα τραπέζι στο κεφάλι στα καλά καθούμενα!
- Σωστά! Κι αν ο μερακλής είναι κι αλλήθωρος;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου