- Καλά, εσύ το ήξερες αυτό;
- Ποιο;
- Ότι στα δεκαπέντε χρόνια έπαιρνες σύνταξη;
- Τώρα; Αυτό είναι παλιό, ρε!
- Εγώ δεν το ήξερα! Μπράβο, στα δεκαπέντε χρόνια σύνταξη! Γι’
αυτό μπήκαμε μέσα!
- Ναι, και τώρα έγινε στα είκοσι!
- Πάλι λίγο είναι! Στα είκοσι; Έπρεπε να το κάνουν στα
σαράντα, τουλάχιστον!
- Ε! Όχι, να μην το κάνουν και στα εξήντα!
- Αυτό παρά είναι πολύ! Δεν θα προλάβεις να την χαρείς.
- Ποια να χαρείς, ρε; Τη σύνταξη, μετά τα σαράντα όπως λες;
Στα βαθιά γεράματα;
- Έ, όχι και βαθιά γεράματα. Στα σαράντα είναι μια χαρά. Πάνω
στο άνθος της ηλικίας σου.
- Τι άνθος εννοείς; Μπουμπούκι;
- Με δουλεύεις!
- Δεν σε δουλεύω καθόλου, όταν μου λες μπούρδες!
- Γιατί ρε, δεν είναι παράλογο στα είκοσι να παίρνεις σύνταξη;
- Και ποιο είναι το λογικό;
- Μα γίνεται στα είκοσι σου να παίρνεις κιόλας σύνταξη; Που ματακούστηκε
αυτό;
- Όπα! Για στάσου… Μου φαίνεται δεν συνεννοούμαστε. Τι
εννοείς στα είκοσι σου;
- Αυτό που εννοώ τόση ώρα. Μόλις γίνεις είκοσι παίρνεις
σύνταξη…
- Κι η γιαγιά μου αν είχε ρόδες θα ήταν τρόλεϊ. Χελόοοοου!
Με πιάνεις; Φτάσαμε.
- Τι υπονοείς;
- Ότι είσαι βαθιά νυχτωμένος, ότι κοιμάσαι όρθιος, ότι
πληρώνεις τσάμπα ξενοδοχείο…
- Για πες κι άλλα…
-Ρε, να μου χαθείς, να μου χαθείς, δεν λένε ότι στα είκοσι
σου χρόνια θα πάρεις σύνταξη. Από κι ως που;
- Γιατί, όχι; Τότε την χρειάζεσαι την σύνταξη, άμα είσαι
φοιτητής, άμα ψάχνεις να βρεις δουλειά, τι να την κάνεις μεγάλος; Τα νιάτα θέλουν
ένα χαρτζιλίκι… Θα μου πεις τώρα και μετά την θες, για χάπια και υπογλώσσια, καθετήρες
και δεν συμμαζεύεται… Από όλα έχει ο μπαξές… Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα..
- Αν έχεις μόνο είκοσι χρόνια ασφαλισμένα, μπορείς μάλλον να
πάρεις κανένα επίδομα- σύνταξη, έτσι να έχεις να πορεύεσαι… Και αυτά σε αναλογία
με το τι έχεις πληρώσει… Γκέγκε;
- Αυτό είναι όλο κι όλο;
Έλεγα και εγώ ότι γίναμε ξαφνικά Σουηδία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου