- Αυτό ήταν, πάει, τελείωσε!
- Γιατί πανηγυρίζεις;
- Είναι να μην πανηγυρίζω; Και μόνο εγώ; Όλοι πρέπει. Να
βγούμε στους δρόμους, να χορέψουμε, να τραγουδήσουμε, πάει τελείωσε, αυτό ήταν,
χαμογελούν οι ουρανοί…
- Α! Δεν είσαι καλά μου φαίνεται. Ως προ τι αυτός ο
…αλληλοσπαραγμός και τα νταούλια;
- Φέρτε μουσικάντηδες, βιολιά κι ορχήστρες…
- Για στάσου ρε φίλε, τι έγινε; Παντρεύεσαι; Εντάξει, όλοι
αγαπήσαμε αλλά δεν κάναμε έτσι. Είναι καιρός για έξοδα; Τέτοιες εποχές; Πήγαινε
στο Δημαρχείο, κάνε εκεί ένα γάμο τσάκα τσάκα, δεν θα σας πάρουν και χαμπάρι να
σου λένε μετά, εμένα δεν με κάλεσες, με ξέχασες, ή το πολύ πολύ , δεν θες να κάνει πολιτικό
γάμο; Ανέβα σε κανένα παρεκκλήσι πάνω σε κανένα βουνό, πάρε τον κουμπάρο και
κάνα δυο φίλους, άμα θες δηλαδή, και βάλε την κουλούρα να ησυχάσουμε. Θα είναι
και ρομαντικά. Αλλά πρόσεξε μην πουντιάσετε γιατί με τόση υγρασία όλο και κάτι
εντριβούλες και βεντούζες θα χρειαστείτε.
- Ρε συ, όλη η φύση ανταριάζει, κελαηδούν τα πουλιά, όλη η πλάση
χαμογελάει…
- Α! καλά! Μου φαίνεται εσένα σε πήρε η κάτω βόλτα, σε χτύπησε
κατακέφαλα, καλά κρασιά…
- Ρε, είναι δυνατόν, να μην χαίρεσαι, να μην αναπνέεις
ελεύθερα, να θες να βγεις στους δρόμους και να αρχίσεις να φιλάς όποιον συναντάς;
- Όχι, ρε φίλε, δεν θέλω… Στο κάτω κάτω εσύ παντρεύεσαι…
- Ποιος παντρεύεται;
- Εσύ!
- Εγώ; Και από πού κι ως που σου ήρθε αυτό τώρα; Σε βάρεσε μου
φαίνεται κατακόρυφα…
- Εμένα; Εσένα! Για έλα στα συγκαλά σου…
- Ρε, ποιος παντρεύεται; Κανείς δεν παντρεύεται!
- Τότε; Γιατί όλο αυτό πανηγύρι;
- Ρε, σε δυο μήνες φεύγει…
- Α! Θα έχουμε ξενιτεμούς… Ποιος φεύγει, για να χουμε καλό
ρώτημα, και σε πήρε η χαρά τόσο πολύ;
- Το μνημόνιο, ρε! Δεν διάβασες τίποτα εσύ;
- Και δηλαδή, άμα διάβαζα;
- φεύγουν, φεύγουν, φεύγουν. Το μνημόνιο θα γίνει παρελθόν…
- Αφού πρώτα γίναμε εμείς παρελθόν… Πολύ καλό, όμως, για να
είναι αληθινό… 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου