Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τι αλλαγές είναι αυτές;
- Σ’ αρέσω;
- Τι να πω; Μεγαλεία!
- Για μύρισε; 
- Αααα! Πολύ ωραία! Που το βρήκες;
- Που το βρήκα; Τόσο κήπο έχουμε!
- Και πήρες και το κοτσάρισες το λουλουδάκι στο πέτο! Τέτοια μερακλώματα! Μου θυμίζεις τις εποχές που έδεναν τα σκυλιά με τα λουκάνικα! Αλλά που είναι τα λουκάνικα; Που είναι και τα σκυλιά; Έξοδα είναι κι αυτά! Δεν βλέπεις τα αδέσποτα που πλημμύρισε ο τόπος; Και για να ‘χουμε καλό ρώτημα, πως κι έτσι το λουλουδάκι στο πέτο; Και κουστουμάκι και γραβατούλα! Α! Είσαι εκτός μόδας! Τι έγινε; Παντρεύεις κανένα παιδί σου!
- Όχι, ρε! Δεν έχουμε γάμους και παράτες! Έχω ανεβασμένη ψυχολογία! Αφού έτσι θέλω να κάνω, στο τσακ είμαι και να πετάξω τα υπογλώσσια!
 - Τι λε, ρε μεγάλε! Τέτοιες αλλαγές! Για λέγε! Τι συνταρακτικά έγιναν;
- Είσαι εκτός προγραμματισμού μου φαίνεται!
- Εκτός… Δηλαδή;
- Ρε, δεν βλέπεις που άνθισε το χαμόγελο στα χείλη; Μια ευφορία δεν την νιώθεις διάχυτη παντού;
- Εγώ μια εφορία ξέρω μόνο! Αυτήν που δεν θέλω να ξέρω…
- Ευφορία, ρε! Με ύψιλον, όχι με φι!
- Και έχει διαφορά;
- Τεραστία;
- Εγώ πάντως δεν βλέπω καμιά διαφορά! Όταν ακούω εφορία, εννοώ εφορία!
- Είσαι αγράμματος!
- Καλά, ό,τι πεις! Μη σου χαλάσω το χατίρι! Δεν μου εξήγησες όμως!
- Τι να εξηγήσω; Γιατί νιώθω αυτήν την ευφορία;
- Ναι, αυτό! Για λέγε…
- Η ζωή είναι ωραία, ρε! Χαμογέλα, ρε! Μην είσαι μουρτζούφλης!
- Κάτι παίρνεις εσύ και δεν μας το λες! Έτσι ξαφνικά! Τέτοια αλλαγή!
- Ρε, δεν βλέπεις; Δεν ακούς; Δεν διαβάζεις; Αναστατώσαμε όλη την υφήλιο… Θέλουμε να πάρουμε το αίμα μας πίσω… Την υπόληψή μας… Την αισιοδοξία μας να την ζήσουμε ξανά… Να νιώσουμε ότι υπάρχει προοπτική, ότι θα έρθουν καινούριες μέρες…
- Πώς τα λες, ρε! Σαν να βλέπω σινεμά! Όλα με κινηματογραφική ταχύτητα…
- Κορόιδευε εσύ! Κορόιδευε… Εδώ θα είμαστε και θα με θυμηθείς!
- Μπορώ να σε ξεχάσω; Δεν ξεχνιέσαι με τίποτα!




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου