Τρίτη 3 Μαρτίου 2015

Ο Βασίλης Μόσχης στο εργαστήρι του συγγραφέα του περιοδικού FRACTAL

Μια χαραμάδα φως κινείται μπροστά σου, που όλο και μικραίνει καθώς κλείνεις την πόρτα πίσω σου. Τα στόρια κατεβασμένα. Απόλυτο σκοτάδι. Οι μικρές φλόγες ξέφρενα πεταρίζουν τριγύρω σου και ανέμελα χορεύουν πάνω στα ράφια, στο ταβάνι, στο πάτωμα, πέφτουν πάνω στους καναπέδες και γεννούν μεγάλες σκιές, πάνω στο μαύρο καπέλο στο τραπεζάκι…

Παντού σκιές που γλύφουν σπάταλα τις δικές τους ανάσες, ξεφυλλίζουν βιβλία, στη σειρά βαλμένα στα ράφια, σκόρπια παντού τριγύρω, η φαντασία εκλιπαρεί, θέλει να γίνει λέξεις και το παιχνίδι αρχίζει, δωσ’ της κλώτσο να γυρίσει, παραμύθι να αρχινίσει…

Είναι μια νέα πραγματικότητα, μια άλλη ζωή, μια δεύτερη ζωή. Πώς μπορούν να τρέξουν δυο ζωές ταυτόχρονα; Ζεις μια διπλή ζωή; Διαστέλλεται ο χρόνος για χάρη σου; Πόσα μπορείς να ξέρεις;
  
Το σκοτάδι είναι η είσοδος για την καινούρια σου ζωή, οι σκιές σε καθοδηγούν και περπατάς στη μεγάλη λεωφόρο, βλέπεις τους ήρωές σου, σε περιμένουν. Η σιωπή γεμίζει φωνές, χαμόγελα, πανούργα βλέμματα, αγαθές ψυχές, ανήμπορα κορμιά, μια καινούρια ζωή μπροστά σου… Αν την θέλεις χώνεσαι βαθιά μέσα της, έχοντας κλείσει τα μάτια σου για να δεις με άλλα, ένα πανηγύρι αρχίζει και εσύ μιλάς και γράφεις… Πόση απόσταση έχει το εύλογο από το παράλογο, …ως τη σχιζοφρένεια; Μηδαμινή… Μια χαραμάδα φως…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου