ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

-Βρε, βρε καλώς τον! Σε χάσαμε ρε! Έτσι κάνουν οι παλιόφιλοι;

- Έλειπα!

- Άρχισες κιόλας διακοπές;

- Εγώ; Διακοπές; Τρελός παπάς σε βάφτισε!

- Που έλειπες τότε;

-Πετάχτηκα μέχρι τις Βρυξέλλες!

- Βρυξέλλες ακούω!

- Ναι, πήγα να δω από κοντά τι τρέχει!

- Μπα! Και είδες; Μη μου πεις ότι χώθηκες μέσα και έμαθες από πρώτο χέρι τι συμβαίνει;

- Ακριβώς!

- Για πες μου, ρε θηρίο, πως τα κατάφερες;

- Σιγά το δύσκολο, το μόνο εύκολο…

- Με δουλεύεις… Δεν σε πιστεύω!

- Καθόλου!

- Τέλος πάντων…

- Όχι τέλος πάντων…

- Καλά σε πιστεύω… Για πες… Τι άκουσες; Ισχύουν όλα αυτά που ακούμε εδώ; Μια κρύο  μια ζέστη; Τσουρουφλιστήκαμε οι άνθρωποι… Με το τηλεχειριστήριο στο χέρι είμαστε κάθε μέρα και πάμε από κανάλι σε κανάλι και συμπέρασμα δεν βγάζουμε… Μια πάνω μια κάτω… Αυτό το ανεβοκατέβασμα που το πας… Κανταΐφι τα νεύρα μας…

- Λοιπόν, σου λέω για να ηρεμήσεις…

- Λέγε λοιπόν για να κοιμηθώ χωρίς χάπι απόψε!

- Το θέμα είναι απλό…

- Τότε γιατί σε μας φαίνεται δύσκολο;

- Έτσι πρέπει να γίνεται…

- Δεν σε καταλαβαίνω!

- Τι να καταλάβεις; Ο λαός πρέπει να τα βλέπει αλλιώς, σε όλες τις χώρες του κόσμου…

- Τι με νοιάζει εμένα για τις άλλες χώρες του κόσμου, εμένα με νοιάζει η χώρα μου, εμένα με νοιάζει ο εαυτός μου, ο φίλος μου…

- Α! Δεν είναι έτσι τα πράγματα… ΟΙ μεγάλοι μεγάλοι ασχολούνται με το κοινό καλό…

- Δηλαδή εγώ δεν υπάγομαι στο κοινό καλό;

- Όχι!

- Όχι;

- Το κοινό καλό περιλαμβάνει μια μεγαλύτερη γκάμα ανθρώπων, λαών, χωρών…

- Το ίδιο δεν είναι;

- Μπορεί ναι, μπορεί όχι…

- Δεν καταλαβαίνω…

- Τα πράγματα είναι απλά…

- Πόσο βλάκας έχω καταντήσει, Θεέ μου, αφού δεν μπορώ να καταλαβαίνω πια τα απλά πράγματα; Που να βρω το χαμένο μου άι κιου;