Τρίτη 21 Ιουλίου 2015

"Ο Μυστικός... Ύπνος" του Πέρη Ουσταμπασίδη από το ΘΕΑΤΡΟ Μώ. | γράφει ο Βασίλης Μόσχης


Σε μια δυναμική εποχή μιζέριας, άγχους, αγωνιών, ο αγώνας για την επιβίωση δεν δίνει περιθώρια για την “πολυτέλεια” πολιτισμικών εκρήξεων. Σε αντίθεση, υπάρχουν οι ρομαντικοί εραστές που κόντρα στο ρεύμα, δημιουργούν, ζουν και ανασαίνουν για τη δική τους πρώτα «επιβίωση» και φυσικά για να μοιράσουν απλόχερα ένα αμυδρό χαμόγελο και να το δουν να απλώνεται, να μεγαλώνει και να γίνεται γέλιο.

Το Θέατρο Μώ, την περασμένη εβδομάδα, σε δυο παραστάσεις παρουσίασε το θεατρικό έργο του Πέρη Ουσταμπασίδη “Ο Μυστικός …Ύπνος”. Ο Πέρης Ουσταμπασίδης έγραψε ένα κείμενο, πιστή αντιγραφή της ελληνικής πραγματικότητας που παραπαίει μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Αφουγκράζεται με άνεση την ελληνική πραγματικότητα και την περιγράφει με μαεστρία ενός ιδανικού ζωγράφου στην παλέτα της σκηνής του θεάτρου. Χρώματα, μουσικές, έξυπνες ατάκες για σοβαρά θέματα, δοσμένα μέσα από την σοβαρότητα ενός ζαλισμένου μπεκρή που λέει μόνο αλήθειες. Είναι το αλκοόλ που ελευθερώνει τον άνθρωπο και θέλει να αγκαλιάζει τη ζωή για να τη ζήσει;

Ο Μπέκρας – ένας άστεγος μπεκρής που δηλώνει ότι έχει σπίτι αλλά δεν ξέρει αν είναι δικό του- απολαμβάνει τον ύπνο του – όσο μπορεί – σε ένα παγκάκι ενός πάρκου. Κατά την διάρκεια του ύπνου του συμβαίνουν τα όσα μύρια μπορούν να συμβούν χωρίς να πλατειάζουν, τονίζοντας με άκρα λεπτομέρεια την ελληνική πραγματικότητα με σοβαρότητα όπου χρειάζεται, με χιούμορ όπου απαιτείται. Στο όνειρό του περνάει ο μικρόκοσμος ενός κομμωτηρίου όπου πολλά τραγελαφικά συμβαίνουν και πολλά συζητιούνται, η τραπεζαρία ενός αστικού σπιτιού από όπου περνάει ολοζώντανα η σημερινή μας πραγματικότητα, το παγκάκι ενός μεθύστακα…

Το κείμενο του Πέρη Ουσταμπασίδη είναι εμπνευσμένο και δοσμένο με εξυπνάδα καθώς πλέκεται στο όνειρο του Μπέκρα και αναμοχλεύει την καθημερινότητα του Έλληνα. Με καυστικό χιούμορ δεν αφήνει τίποτα να χαθεί. Μια τοιχογραφία του σήμερα. Και όπως γράφει ο ίδιος  “… η Ελλάδα θέλει τέχνη για να την ζήσεις, λέει ο Μπέκρας κι αυτό ακριβώς προσπαθεί να αναδείξει και το έργο μέσα από τις σχέσεις και τα πεπραγμένα των ηρώων του. Είμαστε πολλών ανθρώπων λόγια λέει ο ποιητής… ταξιδιώτες της Ιστορίας, ένα καραβάκι που γλιστράει πάνω στη θάλασσα και με την ίδια μαεστρία που παίζει τον αφρό και το μελτέμι, με την ίδια μαεστρία εμπαίζει την καταιγίδα και το μπουρίνι… Όσο για το πλήρωμα νομίζω πως έχει … έχει “κάτι” αυτό το τσούρμο…

Η σκηνοθεσία του Κοσμά Χατζηιωαννίδη συμπορεύτηκε με το κείμενο και ζωντάνεψε μια σαγηνευτική εικόνα ονείρου στα όρια της πραγματικότητας, με έμπνευση, μεταφέροντας όλη την ατμόσφαιρα που ήθελε το κείμενο, άφησε τους ηθοποιούς να κινηθούν με άνεση που φάνηκε ξεκάθαρα ότι το απολάμβαναν.
Ο Κώστας Μυστακίδης συγκίνησε στον ρόλο του Μπέκρα ξεδιπλώνοντας το ταλέντο του. Ο Τάσος Αετόπουλος,  ως Αριστοτέλης Ανωφελής, απέδωσε με πλήρη άνεση τον πολλά ταλαιπωρημένο και πολυμήχανο πατέρα, ο Βαλεντίνος Πελάγος απολαυστικός σαν “μαιμού” τυφλός, ο Σταύρος Μόσχης, διασκεδαστικός στο ρόλο του Λάκη- πιστολάκη, η Τίνα Ιωαννίδου εξωφρενικά υπέροχη στο ρόλο της κομμώτριας, η Μαρίκα Φωτοπούλου – ως Τζέλα τόνισε υπέροχα την νεόπλουτη Ελληνίδα,  η Κατερίνα Κουκουλή- Ισμήνη-, τόνισε θαυμάσια την ανύποπτα αφελή Ελληνίδα,   η Αγγελική Γκουντρουμπή σε διπλούς κόντρα ρόλους, συμπληρώνει τον κύκλο του κομμωτηρίου απολαυστικά ως Μαριάνα και Βαγγελία Ανωφελή στο ρόλο της υπαλλήλου εισπρακτικής εταιρίας που εύκολα γίνεται θεοσεβούμενη μπροστά στο δέος του Δημοσίου.
 
Ο Ιωάννης Μυστακίδης – Σόλομον, μετανάστης, φιλοξενούμενος της οικογένειας Ανωφελή απέδωσε πειστικά και με άνεση τον ρόλο του, η Ελένη Γεροφωκά- Χάιδω, σύζυγος Αριστοτέλη μας ζωντάνεψε την  μάνα της ελληνικής πατριαρχικής οικογένειας, ο Τόμμυ Παπανικολάου, ως Νίκος Ανωφελής μας διασκέδασε ως επινοητικός νεοέλληνας. Η Μαριέτα Τσαχρέλια, αντιπρόσωπος του Δημοσίου πέτυχε να δείξει αποτελεσματικά το σκληρό πρόσωπο του κράτους. Ο Σόλων Ασλανίδης στο ρόλο του αστυνομικού οργάνου, που απέδωσε με επαγγελματική ευσυνειδησία,  και του Όττο, σκληρού εκπροσώπου της Ευρώπης.
Η  Καλλιόπη Γιαμούζη, δημιούργησε με την άπλετη φαντασία της τα υπέροχα σκηνικά και  κοστούμια. Η Τζοβάνα Αλεβιζοπούλου  επιμελήθηκε με επιτυχία το μακιγιάζ των ηθοποιών.
 Η μουσική επιμέλεια του Κοσμά Χατζηιωαννίδη ήταν η τελική πινελιά σε μια πολύ επιτυχημένη παράσταση.
Σε επόμενη παράσταση να είστε όλοι εκεί, σίγουρα θα την απολαύσετε!





από τη στήλη ΘΕΑΤΡΟ
της εφημερίδας 
ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου