ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ήρεμο σε βλέπω!

- Ναι!

- Φαίνεται και στο πρόσωπο! Μπράβο!

- Ναι!

- Και πως αυτό;

- Είμαι χαπακωμένος!

- Τι;

- Είμαι σε κατάσταση μέθης!

- Είσαι μεθυσμένος;

- Είμαι σε κατάσταση νιρβάνα!

- Αμάν βρε παιδί μου, εσύ ξέφυγες πολύ! Πώς το έπαθες αυτό; Έμπλεξες πουθενά;

- …Μα θαρρώ πως θα τα μπλέξω, απ’ την Κική κι απ’ την Κοκό ποια να διαλέξω, την Κική την αγαπώ μα μ’ αρέσει κι η Κοκό…

 - Αααα! Εσύ ξέφυγες, ξέφυγες πολύ, είσαι για τα σίδερα…

- Λες;

- Σίγουρα! Για ρίξε τα ψάρια στο τηγάνι!

- Είδες τη διαφορά ΝΔ – Σύριζα;

- Σε τι διαφέρουν;

- Ρε, την διαφορά στα γκάλοπ! Όσο πάει ανεβαίνει. Πήγε στο τεσσεράμισι από τρία!

- Άντε! Και δηλαδή;

- Ο κόσμος άλλαξε γνώμη!

- Πάλι;

- Έτσι δεν γίνεται; Μέχρι να βρει αυτό που τον ταιριάζει! Ακούει, πιστεύει και ψηφίζει! Μετά; Πάει για άλλα! Πάλι ακούει, πιστεύει, ψηφίζει! Και ούτω καθεξής! Ακούει, πιστεύει, ψηφίζει! Γι αυτό είμαι χαπακωμένος! Για να περάσω αυτή την τρέλα όσο το δυνατόν περισσότερο ανώδυνα! Δεν έχω άλλες αντοχές!

- Και τι;

- Τι και τι; Είδες εσύ τίποτα από την παρέλαση κυβερνήσεων;

- Και τι να κάνουμε; Να μη ψηφίζουμε; Ποιον να εκλέξουμε;

- Για αυτό τα έχω και εγώ χαμένα! Έχουμε καταντήσει στο έλα εσύ, φύγε εσύ! Μα, δεν γίνεται έτσι! Κάποιο πρόγραμμα να εφαρμοστεί, που; Όλοι, λένε, έχουν πρόγραμμα, αλλά αλλιώς φαίνεται προεκλογικά και αλλιώς εφαρμόζεται μετεκλογικά. Λες και παθαίνει μετάλλαξη! Ως δια μαγείας! Διότι προεκλογικά πρέπει κανείς να πιάσει τον παλμό του ψηφοφόρου! Να τον προσεγγίσει, να ακουμπήσει επάνω του, να δει με ενδιαφέρον και αγάπη το πρόβλημα του, να του αναπτερώσει τις ελπίδες του… να… να…

- Αχ!

- Και μετά; Αχ! αυτό το μετά είναι που τσουρουφλίζει και καίει…

- Πάντως κανείς δεν υποσχέθηκε ανάπτυξη της κατάθλιψης αλλά αυτή έχει τρομακτικά ανοδική πορεία!

- Ρε, μήπως αυτήν την ανάπτυξη εννοούσαν όλοι και δεν το είχαμε καταλάβει;