ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τα ‘μαθες; Τα ‘μαθες;

- Πάρε μια ανάσα πρώτα! Κάτσε! Και για πες τώρα, τι είναι αυτό που σε αναστάτωσε τόσο πολύ;

- Αποσύρουν τα πεντακοσάευρα! Έτσι έμαθα! Λες να είναι αλήθεια;

- Και τι σε κόφτει εσένα;

- Γιατί άραγε;

- Ρε; Από πότε έχεις να δεις πεντακοσάευρο;

- Τι να σου πω…

- Και να θέσω αλλιώς την ερώτηση! Έχεις δει ποτέ πεντακοσάευρο;

- Τώρα που το λες… Μια φορά… Από μακριά κιόλας… Στην τράπεζα… Έχει καιρό τώρα… Κάποτε που πήγαινα στην τράπεζα…

- Είδες λοιπόν; Τι κάνεις έτσι; Γιατί σκας; Εκτός κι αν έχεις τίποτα εντοιχισμένα και μας το παίζεις λιγούρης τόσο καιρό. Γιατί τόση πρεμούρα δεν δικαιολογείται…

- Περίεργο μου φαίνεται, για αυτό…

- Αχ! Δεν μαθαίνεις εύκολα! Τόσα περίεργα τριγύρω σου και εσύ κόλλησες σ’ αυτό!

- Που να κολλήσω;

- Στο ότι ανακουφιστήκαμε τώρα πια…

- Ανακουφιστήκαμε;

- Ναι, το είπε η Φον Τισενχάουζεν…

- Η Φον;

- Δήλωσε ότι μπορεί να μας καθησυχάσει ότι δεν επρόκειτο επουδενί για προσβολή…

- Ποιο ρε;

- Το ηλίθιε, ρε γαμώτο!

- Και;

- Μας διαβεβαιώνει ότι η έκφραση το λέει, δεν πρέπει να το λάβουμε προσωπικά…

- Και πότε πρέπει να το παίρνουμε προσωπικά; Και ποια είναι αυτή η Φον… τέτοια;

- Η αναπληρώτρια εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών…

- Τόσο χαμηλά πέσαμε; Έλειψε ένας υφυπουργός; Ένας γραμματέας,  τέλος πάντων… να βγει και να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα; Διότι πώς να το κάνουμε! Εμείς δεν μιλάμε έτσι! Είμαστε ευγενείς με τους φίλους και τους συνεργάτες μας! Εκτός, εκτός λέω, αν θέλουμε να τους διαολοστείλουμε! Τότε ξεχνάμε και τα γαλλικά και τα πιάνα μας και όλη μας την καλή ανατροφή! Πάντως εμένα δεν μου άρεσε καθόλου όλο αυτό!

- Αυτό έλειπε να σου άρεσε! Εγώ νιώθω ότι πάμε από το κακό στο χειρότερο, διότι ένα είναι σίγουρο, ότι δεν θέλουν να βοηθήσουν! Όσο περνάει ο καιρός όλο και ζητούν περισσότερα, που θα πάει αυτό;

- Είναι το σαξές στόρι τέτοιο, ρε ηλίθιε!