Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, είμαστε!
- Είμαστε;
- Ναι ρε, είμαστε!
- Ε, τότε να το γιορτάσουμε!
- Και γιατί όχι; Η ζωή όλη είναι μια γιορτή!
- Ωραία! Και για πες τι θα γιορτάσουμε;
- Μια νέα εποχή που ξεκινάει!
- Λογικό, όλα τα καινούρια πρέπει να τα βρέξουμε! Για τα καλορίζικα!
- Να φέρω κρασί!
- Τι; Στο κρασί είσαι ακόμη; Φέρε σαμπάνιες, ρε! Να ρέει ο αφρός πλούσιος, να το χορτάσουμε! Έτσι κι αλλιώς δεν πρόκειται να τις ξαναδούμε, τι λέω, θα ξεχάσουμε ότι υπάρχει κιόλας. Κατευθείαν… θα γίνει μουσειακό είδος!
- Και που θα βρω, ρε, σαμπάνιες; Με τα ψιλά που έχω; Για ώρα ανάγκης τα έχω!
- Ξέχνα τις ώρες ανάγκης!
- Εγώ να τις ξεχάσω! Φοβούμαι μη με θυμηθούν αυτές, και τι θα κάνω τότε!
- Μη σκας! Έτσι κι αλλιώς τίποτα δεν θα μπορεί  να σε βοηθήσει. Με αυτά τα ψιλά δεν γίνεται τίποτα. Χώρια που θα ντρέπεσαι που θα τα έχεις στην τσέπη σου! Τουλάχιστον να έχουμε να θυμόμαστε ότι το γιορτάσαμε κιόλας! Έτσι άπατοι θα πάμε; Να βρέξουμε τα χείλη μας, να ασπαστούμε για τελευταία φορά…
- Αμάν ρε, ηρέμησε λίγο, σοβαρέψου…
- Είμαι σοβαρός όσο χρειάζεται. Είμαι τόσο σοβαρός όσο είναι και οι άλλοι!
- Τελικά πρέπει να αποφασίσουμε με ποιους θα είμαστε.
- Σιγά το δύσκολο! Εμείς με τους φτωχούς θα είμαστε. Αφού μας τραβάει προς τα κάτω. Το πάνω ξέχασ’ το! Άλλοι θα μείνουν επάνω…
- Δηλαδή εκεί θα καταλήξει… Οι φτωχοί και οι πλούσιοι! Ενδιάμεση …στάση δεν υπάρχει! Τέλος…, ένα αδιόρατο, ένα τεράστιο, ένα μεγαλοπρεπές τέλος. Διότι τη μεσαία τάξη τη ρούφηξε το μαύρο σκοτάδι!
- Πάντως εγώ νομίζω ότι θα γίνει μεγάλος αχταρμάς! Θα το ξαναπώ και ας γίνω γραφικός! Εδώ δεν έχουμε να βολευτούμε με τα τρέχοντα, τα καινούρια πως θα τα κουλαντρίσουμε;
- Αφού δεν θέλουν αυτοί να τα κουλαντρίσουμε, εμείς θα σκάσουμε; Αφού είναι φως φανάρι! Δεν θέλουν, πώς να το κάνουμε; Με το ζόρι να επιβιώσουμε; Στο ξαναλέω! Αφού δεν θέλουν!
- Τελικά είμαστε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα, είμαστε!


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου