ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Όλα τα γεγονότα με ξεπερνούν!

- Δεν ρωτάω τίποτα!

- Είναι για να ρωτάς; Άκου αυτό!

- Ποιο;

- Αυτό που θα διαβάσω τώρα!

- Για διάβασε!

- “Ή αύξηση του ΦΠΑ στα νησιά είναι μία πράξη εγκληματική, είναι μια απόφαση αντισυνταγματική…’’.

- Ποιος το είπε αυτό;

- Ας το αφήσουμε στην άκρη αυτό! Μετά θα το δούμε! Η δήλωση, σαν δήλωση είναι που μετράει!

- Η αύξηση αυτή είναι εγκληματική και αντισυνταγματική; Είναι η μόνη; Μόνο αυτό είναι εγκληματικό και αντισυνταγματικό;

- Είδες λοιπόν; Αυτό είναι ένα μεμονωμένο συμβάν! Βάλε πόσα ακόμη υπάρχουν… Μάζεψε τα και βγάλε απόφαση…

- Πες μου ντε, ποιος το είπε;

- Πολιτικό πρόσωπο!

- Έλα! Και υποψιάζομαι ότι το δήλωσε αλλά από την άλλη το ψήφισε!

- Μπίνγκο!

- Ποιος ρε;

- Ο Πάνος!

- Ε καλά, αφού έλεγε τόσο καιρό ότι αποκλείεται να γίνει… Και πάλι λίγα είπε! Πώς να διασκεδάσει την όλη κατάσταση; Διότι άλλα λες και άλλα κάνεις; Άλλα λόγια να αγαπιόμαστε; Ναι, αλλά…

- Θες να πεις πώς στέκει το ένα με το άλλο;

- Εμ! Αφού λέει ότι είναι πράξη εγκληματική!

- Ποιος μπορεί να κάνει μια εγκληματική πράξη; Κάποιος που θεωρείται εγκληματίας! Σωστά;

- Ολόσωστα!

- Άρα ποιος επέβαλε την αύξηση αυτή; Κάποιος εγκληματίας!  Και αυτό είναι ένα παράδειγμα, Έτσι για να έχουμε να πορευόμαστε, να μην τα αναφέρουμε όλα!

- Και ποιοι είναι εγκληματίες;

- Ξέρω εγώ; Δεν είμαι μέσα στις διαβουλεύσεις!

- Οι από μέσα ή οι από έξω;

- Πώς όμως μπορείς να τους χαρακτηρίσεις έτσι;

- Μα αφού το λέει ο ίδιος! Εγώ το λέω; Εσύ το λες;

- Ναι, αλλά πάλι πως το λέει έτσι ξεκούδουνα; Από τη μια το ψηφίζω και από την άλλη το καταγγέλλω; Είναι κάπως όλο αυτό! Δεν είναι;

- Είναι κάτι δηλαδή… κάτι σαν, δεν μπορώ να κάνω αλλιώς, αναγκάζομαι, δεν υπάρχει άλλη λύση,  αλλά συγχωρέστε με!

- Δεν ξέρω, για να δούμε τι θα πουν κι οι άλλοι!

  

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Δηλώνω πλήρη άγνοια!

- Για ποιο πράγμα;

- Επί παντός επιστητού! Μη με ρωτήσεις τίποτα, δεν ξέρω τίποτα…, τίποτα…, τίποτα...!

- Καλά ρε, μη φάμε και ξύλο! Δεν έχω να σε ρωτήσω και τίποτα! Τι να σε ρωτήσω εξ άλλου; Υπάρχει και τίποτα να ρωτήσει κανείς; Τόσες ερωτήσεις και απορίες που είχαμε μάς απάντησε κανείς; Μάθαμε τίποτα;

- Πως δεν μάθαμε;

- Γιατί απαντάς; Αφού είπες να μη σε ρωτήσω, δεν σε ρώτησα…

- Και αυτό που ρώτησες;

- Αυτό ήταν ρητορική ερώτηση! Δεν χρειαζόταν απάντηση. Η ερώτηση έδινε καταφατική απάντηση!

- Α! Έτσι το πας!

- Το πάω…, πάει από μόνο του… δεν έχει σημασία! Αυτό που ενδιαφέρει είναι κάτι να πηγαίνει, να προχωράει, δεν έχει σημασία τι και πως, καλό ή κακό, αλλά να προχωρεί να φαίνεται ότι είμαστε σε κίνηση, ότι υπάρχει ζωή, ότι τίποτα δεν πέθανε, ότι η ζωή συνεχίζεται,  όλα είναι ανθηρά, όλα τρέχουν και εμείς τρέχουμε ξοπίσω να τα προλάβουμε! Έτσι δεν γίνεται πάντα; Όχι, μην απαντάς, δε σε ρωτώ! Δεν θέλω κάποια απάντηση. Έχουμε γεμίσει από απαντήσεις! Όλοι δεν απαντάνε; Όλο και κάτι ξέρουν, όλο και κάτι σου σερβίρουν. Σήμερα αυτό, αύριο το άλλο, μπορεί το ίδιο μπορεί διαφορετικό, αλλά δεν έχει σημασία, το παν είναι να υπάρχει διάλογος, γιατί χωρίς αυτόν δεν μπορούμε να ζήσουμε. Διάλογος να είναι και ό,τι να ‘ναι! Ένας διάλογος που να μας καλύπτει όλους, άσχετα αν δεν μας καλύπτει πάντα, θα βρούμε κάπου μια κουρελού να σκεπαστούμε! Μπορεί να μας στείλει και κάτι καλύτερο ο μετανάστης μας. Όλο και κάτι θα του περισσεύει! Γιατί, μόνο από το περίσσευμά του θα μας στείλει. Γιατί δεν πήγε στην αλλοδαπή να στείλει λεφτά πίσω στο χωριό. Πήγε να ριζώσει εκεί. Να ζήσει εκεί, να ξοδέψει εκεί. Γιατί εδώ η χώρα του τον πλήγωσε. Η χώρα του! Η χώρα του είναι ιδέα, δεν μπορεί να πληγώσει. Οι άρχοντες του τόπου τον πλήγωσαν! Αυτούς δεν θέλει να δει! Την χώρα του ακόμη νομίζει ότι την αγαπάει! Έτσι τουλάχιστον πιστεύει! Δεν μπορεί να σκεφτεί διαφορετικά! Είναι αυτή η χώρα του; Δεν ξέρει πια! Κι η σκέψη του έχει αλωθεί!

Έγκλημα και Ταλαιπωρία" | Βασίλης Καραναστάσης | Εκδόσεις ΠΝΟΗ

Νουάρ λογοτεχνία και …έγκλημα και ταλαιπωρία. Ο Βασίλης Καραναστάσης μας παρουσιάζει τον Οράτιο Χ, ιδιωτικό ντετέκτιβ που ζει στιγμές θλίψης και απόγνωσης στο σκοτεινό, σκονισμένο και συνάμα βρώμικο γραφείο του από πάσης απόψεως. Το παρελθόν του ίδιο με το παρόν του και ίσως και το μέλλον του. Οι αναποδιές είναι εξίσου μοιρασμένες.

Ώσπου εμφανίζεται πελάτης! Αν δεν είναι αυτό η εξ ύψους βοήθεια τι μπορεί να είναι; Εύκολη αποστολή φαίνεται κατά αρχάς, που αποδεικνύεται δύσκολη για να ταλαιπωρήσει το φίλο μας και να διασκεδάσει τον αναγνώστη. Δεν έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι θα τελειώσει γρήγορα την αποστολή του. Μέχρι που βήμα βήμα αποδεικνύεται ότι πάει από το κακό στο χειρότερο. Όλα βυθίζονται σε ένα τούνελ χωρίς φως! Κάποια στιγμή απειλείται η ζωή του.

Από τις πρώτες αράδες σχηματίζεται το σκηνικό που σε προδιαθέτει το τι θα ακολουθήσει. Ένα σκηνικό που κατευθείαν σε βάζει στην ατμόσφαιρα ενός νουάρ μυθιστορήματος. Ο Οράτιος ψάχνει για δουλειά, χρωστάει παντού, η ζωή του υπάρχει και δεν υπάρχει.

Και ξαφνικά, εντελώς από το πουθενά, καλείται να ξεδιαλύνει μια απαγωγή. Η ζωή  φαίνεται να του χαμογελά! Ξεκινά η έρευνα, από κάπου να βρει την άκρη του μυστηρίου. Πουθενά φως! Οι μαρτυρίες όσων επισκέπτεται τον μπερδεύουν περισσότερο αντί να τον βοηθήσουν. Ο αναγνώστης ακολουθεί τον συγγραφέα και οραματίζεται τον ένοχο. Πόσο εύκολη η λύση του μυστηρίου! Πόσο άπειρος ο συγγραφέας! Είναι όμως έτσι; Καθόλου! Αν και το πρώτο του βιβλίο, έχει αποφύγει κακοτοπιές και κάνει μια εντυπωσιακή είσοδο στην αστυνομική λογοτεχνία!

Ο συγγραφέας μάς οδηγεί, ηθελημένα ή αθέλητα από τις πρώτες σελίδες, να καταλήξουμε στο ποιος μπορεί να είναι ο απαγωγέας.  Για να γίνει η ανατροπή πιο εντυπωσιακή, για να μεγαλώσει το σασπένς ακόμη περισσότερο, για να αναρωτηθούμε, διάβολε τι συμβαίνει εδώ! Η δολοφονία που ακολουθεί ανατρέπει τους ισχυρισμούς μας, απορρίπτει ό,τι βάλαμε σε μια σειρά στη σκέψη μας και μας αναγκάζει να ακολουθήσουμε καινούρια πορεία! Μέχρι την επόμενη ανατροπή!

Νέοι ήρωες εμφανίζονται, που ταλαιπωρούν τον συμπαθή μας ιδιωτικό αστυνομικό Οράτιο, που εμπλέκονται σε αυτή την ιστορία σε ένα γαϊτανάκι ανατροπών και εκπλήξεων μέχρι την τελική λύση χωρίς λανθάνουσες υπερβολές που εύκολα μπορεί να δείξει μια μη πειστική ιστορία .

Το βιβλίο του Βασίλη Καραναστάση έχει όλα τα συστατικά ενός καλογραμμένου νουάρ μυθιστορήματος. Οι ήρωες του Βασίλη παλεύουν με τη μοίρα τους, εμπλέκονται αρκετές φορές χωρίς τη θέληση τους, οι περισσότεροι είναι άνθρωποι με μια ηθική κάτω του επιτρεπτού ορίου, κινούνται σε σκοτεινούς χώρους, το φως είναι λιγοστό, οι ατάκες είναι ξέχειλες από χιούμορ.

Οι ήρωες του αποτελούν έναν μικρόκοσμο διεφθαρμένο που αναρωτιέται κανείς πόσο η ζωή αντιγράφει τη λογοτεχνία ή το πόσο η λογοτεχνία επηρεάζεται από την ίδια τη ζωή. Μέχρι ποιου σημείου το έγκλημα του Βασίλη Καραναστάση αναπαριστά την τρέχουσα εποχή και προσφέρει ξέχειλα την ταλαιπωρία στον ήρωα του; Πάθη, μυστικά, δολοπλοκίες, εύκολος πλουτισμός, απλόχερα δοσμένο ένα διασκεδαστικό χιούμορ και μια ξεχασμένη ηθική που πλανάται παντού.

Ήδη από τον τίτλο και το εξώφυλλο του βιβλίου ο αναγνώστης προϊδεάζεται για το τι πρόκειται να διαβάσει. Ένα έξυπνο κείμενο, με χιούμορ που θα σας διασκεδάσει χωρίς ανόητο χαχανισμό!

Ελπίζουμε ότι ο Βασίλης Καραναστάσης θα συνεχίσει να γράψει κι άλλες περιπέτειες με τον Οράτιο Χ.

Και ευχόμαστε οι εκδόσεις ΠΝΟΗ να εκδώσουν κι άλλα πολλά και καλά βιβλία.

Από τη στήλη των εφημερίδων

ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΘΑΡΡΟΣ | ΚΟΖΑΝΗ

Πέμπτη 19 Μαΐου στις 7:30 μμ Κεντρική εκδήλωση - Παρουσίαση συγγραφέων Δημοτικό Θέατρο "Οδού Χηλής" ΚΑΛΑΜΑΡΙΑ

ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ: "Χιλιάδες χρώματα στα μάτια της" και "κράτησέ μου μια αλήθεια για το τέλος" | 12 Μαΐου 2016

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ: "Χιλιάδες χρώματα στα μάτια της" και "κράτησέ μου μια αλήθεια για το τέλος" | 12 Μαΐου 2016

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ξέρεις τι σκέφτομαι;

- Τι;

- Όταν γίνονταν απεργίες…

- Ε, τι;

- Να, οι δημοσιογράφοι…

- Τι οι δημοσιογράφοι;

- Έκαναν την προηγούμενη των απεργιών!

- Τι έκαναν;

- Το χαζό παριστάνεις;

- Προσπαθώ να καταλάβω, ρε! Μέσα στο μυαλό σου είμαι;

- Πρέπει!

-Τι πρέπει; Να είμαι μέσα στο μυαλό σου;

- Και ναι και όχι! Να σκέφτεσαι το ίδιο, το ίδιο, ρε! Τα ίδια ερεθίσματα δεν υπάρχουν; Άρα πρέπει ανάλογα να αντιδρά ο καθένας!

- Πολύ σωστά το λες! Ο καθένας αντιδρά ανάλογα! Δεν μπορούν να αντιδρούν το ίδιο. Ο καθένας αντιδρά ανάλογα και φυσικά διαφορετικά!

- Ναι, αλλά όταν κάτι είναι ξεκάθαρο, κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια δεν μπορείς να σκεφτείς διαφορετικά!

- Για ξεδιπλώσου λοιπόν!

- Οι δημοσιογράφοι δεν έκαναν πάντα απεργία την προηγούμενη για να υπάρχει ενημέρωση για τα γεγονότα;

- Ποια γεγονότα;

- Είσαι για μπάτσες!

- Τι μπορεί να γίνει;

- Ενημέρωση ρε! Τι κατάσταση επικρατεί! Τώρα τελευταία όμως, οι δημοσιογράφοι απεργούν συγχρόνως με όλους τους άλλους!

- Εμ, τι; Όλοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια;

- Μου αρέσει που δεν χάνεις το χιούμορ σου! Κάτι είναι κι αυτό!

- Ε, όσο να ‘ναι κάτι μας έχει μείνει! Να μην έχουμε και κάτι δικό μας, ολότελα δικό μας;

- Παρηγοριά στον άρρωστο! Τώρα όμως; Μαύρο σκοτάδι! Άκρα του τάφου σιωπή! Δεν ξέρεις τίποτα!

- Γιατί; Και πρώτα που ήξερες; Γινόταν τίποτα; Είχαμε την ενημέρωση του καναπέ!

- Του καναπέ;

- Ναι, πίτσα καναπεδάτη! Ενημέρωση εγκυκλοπαιδική! Μάθαινες! Ε, και;

- Είναι διαφορετικό να ξέρεις τι γίνεται! Ενημερώνεσαι, γνωρίζεις και πράττεις ανάλογα στο μέλλον!

- Χαχα! Με έκανες και γέλασα! Χαχα! Να είσαι καλά!

- Που είναι το αστείο, ρε! Μιλάω σοβαρά!

- Ρε, είδες εσύ να μαθαίνει ο Έλληνας ποτέ; Είδες εσύ καμιά φορά να θυμάται;

- Τι θες να πεις;

- Ότι πάσχει από χρόνια αμνησία!