ΘΕΑΤΡΟ Μώ "Χρωματιστές Γυναίκες" του Βασίλη Ζιώγα Σκηνοθεσία Κοσμάς Χατζηιωαννίδης

γράφει ο Βασίλης Μόσχης

Δυο αδελφές, η Έλλη και η Άννα, αναζητούν μέσα από το παρελθόν τους ένα ιδανικό μέλλον. Μέσα από τις συγκρούσεις τους, ανακαλύπτουν τον φόβο, την υποταγή, τους ίδιους τους εαυτούς! Ένα συνεχές παιχνίδι συγκρούσεων που θα τους οδηγήσει στη λύτρωση. Πόσο θα το  καταφέρουν;

Ο Βασίλης Ζιώγας, από τους σημαντικότερους συγγραφείς της νεοελληνικής δραματουργίας μπορεί να χαρακτηριστεί αιρετικός,  επηρεασμένος από το αρχαίο δράμα, τον σουρεαλισμό, το θέατρο του παραλόγου! Μέσα από την διάχυτη ποιητική διάθεση, κυριαρχεί ο κυνισμός και η γεύση ενός πικρού χιούμορ.

 Η Έλλη είναι η αθώα αδερφή που αυτό-εγκλείστηκε στο πατρικό σπίτι κάποιου νησιού και η Άννα που δραπέτευσε να κατακτήσει τον κόσμο και τα όνειρά της.

 Ποια κέρδισε; Ποια έχασε;

Ο θεατής ακολουθεί τις δυο αδερφές, χαριεντίζεται μαζί τους, λυπάται, εξωφρενικά θυμώνει, είναι και αυτός στο παιχνίδι, η σύγκρουση συνεχίζεται μέσα του, αδημονεί , ποιά θα νικήσει;  Είναι άραγε δυο οι αδερφές ή μήπως μοιράζονται το ίδιο σώμα και η μία θέλει να υπερτερήσει της άλλης ακολουθώντας ένα δαιδαλώδη τούνελ αλληγοριών; Θα φανεί ο δρόμος για την ελευθερία;

Η Τίνα Ιωαννίδου ( Άννα) και η Αγγελική Γκουντρουμπή (Έλλη) δημιούργησαν συγκλονιστικούς ρόλους μέσα από ένα κείμενο που ζωντάνεψε ακόμη περισσότερο κάτω από την μπαγκέτα του μαέστρου σκηνοθέτη Κοσμά Χατζηιωαννίδη. 

Πέφτοντας η αυλαία, αναρωτιέσαι πόσο σοκαρισμένος είσαι, πόσο συμπορεύτηκες μαζί τους, πόσο το ίδιο γλυκόπικρη είναι κι αυτή η ζωή! Ποιος αντιγράφει ποιον, λοιπόν; Το θέατρο τη ζωή ή η ζωή το θέατρο;

Μην χάσετε και αυτήν την παράσταση του Θεάτρου Μώ. Τελευταίες παραστάσεις το Σαββατοκύριακο 24 και 25 Φεβρουαρίου.

Οι φωτογραφίες είναι του Παναγιώτη Φτάρα.

Η παράσταση είναι ακατάλληλη για ανήλικους έως 16 ετών.

                                                      

                                                

                                                  

                                                      

                                                                  Από τη στήλη ΘΕΑΤΡΟ 

της εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Άρχισαν πάλι τα νταούλια!

- Πάλι; Μέσα στη Σαρακοστή; Τελείωσαν τα καρναβάλια, ντε!

- Η πολιτική δεν καταλαβαίνει από τέτοια; Δουλεύει κανονικά! Δεν έχει ούτε αργίες, ούτε σχόλες! Εικοσιτέσσερις ώρες το εικοσιτετράωρο! Το κατάστημα διανυκτερεύει και διημερεύει συνεχώς! Νον στοπ ένα πράγμα!

- Και τι έγινε πάλι;

- Οι γείτονες άρχισαν να γαυγίζουν και πάλι, και πιο δυνατά αυτή τη φορά!

- Και τι έγινε; Φοβάσαι μην τυχόν γίνει τίποτα;

- Όχι, ρε! Αλλά μέσα σε όλα δεν μπορώ και αυτές τις παραφωνίες!

- Ένα θα σου πω για αρχή! Ανδρός πεσούσης πας ανήρ ξυλεύεται!

- Στα αρχαία ήμουν πάτος! Δεν καταλαβαίνω τίποτα!

- Θέλω να πω ότι όλα τα κακά μαζί έρχονται! Βλέπουν ότι έχουμε προβλήματα οριζοντίως και καθέτως, και μέσα και έξω και σου λέει ευκαιρία είναι! Να βγάλουμε κι εμείς το άχτι μας! Και το άλλο…, όλα αυτά είναι για εσωτερική κατανάλωση! Πώς να φανούμε γίγαντες ακόμη μια φορά; Ας ρίξουμε μια γυροβολιά!

- Καλά ρε, τις προάλλες εδώ δεν ήταν; Μάλωσαν και έφυγε τσατισμένος ο δικός τους; Τι σόι επίσκεψη ήταν αυτή; Επίδειξη καλής θελήσεως; Και μετά, βαράτε βιολιτζήδες! Δεν καταλαβαίνω Χριστό!

- Ρε, σήμερα εδώ, αύριο εκεί! Έτσι είναι αυτά! Πως θα καθίσει ήσυχα ο λαός; Ρίξ’ του ένα πυροτέχνημα για να καθίσει στα αυγά του! Έτσι παίζει το παιχνίδι! Χρόνια τώρα! Δεκαετίες τώρα!

- Α! Έτσι πάει;

- Εμ, πως; Αλλιώς; Αν δεν θέλουν τα μεγάλα αφεντικά δεν γίνεται τίποτα, και δεν εννοώ τους τοπικούς περιφερειάρχες για να εξηγιόμαστε. Ακόμη πιο ψηλά, αυτοί που έχουν συμφέροντα στην περιοχή, στις εκάστοτε διάφορες περιοχές! Και από την άλλη πόσα μέτωπα μπορεί να έχει ανοιχτά; Θα αρχίσει τις βουτιές στο Αιγαίο έχοντας τα νώτα του ευάλωτα; Θα μπάζει, ρε από δυο μεριές! Κατάλαβες;

- Σε παρακολουθώ τόση ώρα και αναρωτιέμαι πως τα σκέφτεσαι όλα αυτά;

- Να το πάρω αυτό σαν κομπλιμέντο ή έχεις αντιρρήσεις;

- Όχι ρε! Σε θαυμάζω! Σε θαυμάζω!  Έχουν λογική αυτά που λες!

- Κοίτα να σου πω! Τόσα χρόνια φούρναρης, η συνταγή παραμένει ίδια και απαράλλακτη από γενιά σε γενιά! Η ζωή είναι πάντα η ίδια, η ιστορία είναι πάντα η ίδια, οι γκάφες είναι πάντα οι ίδιες, τα δάνεια είναι πάντα τα ίδια, οι μασέλες παραμένουν πάντα οι ίδιες! Οπότε;

- Τι οπότε;

- Ως προς τι τόσο μίσος και αλληλοσπαραγμός;

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Θέλω, αλλά δεν μπορώ!

- Όποιος θέλει καταφέρνει τα πάντα!

- Παρηγοριά στον άρρωστο!

- Γιατί παρηγοριά; Όταν θέλεις κάτι πολύ, τα καταφέρνεις! Συνωμοτεί ολόκληρο το σύμπαν και έρχεται το πολυπόθητο αποτέλεσμα!

- Καλά! Τραγούδα εσύ…

- Δεν τραγουδάω καθόλου!

- Δηλαδή, εγώ που νυχτοβραδιάζομαι και κάνω προσευχές ολημερίς και ολονυχτίς για να κερδίσω το τζόκερ γιατί δεν συνωμοτεί το σύμπαν για να κερδίσω; Μήπως είμαστε πολλοί και μπερδεύεται το σύμπαν και δεν ξέρει ποιανού το χατίρι να κάνει; Έλα, ντε! Για πες μου! Μήπως δεν μ’ ακούει το σύμπαν; Χρησιμοποιώ παλιές μεθόδους; Πρέπει να χρησιμοποιήσω την τεχνολογία για να λάβει τα σήματα το σύμπαν; Και άσε το σύμπαν κατά μέρος! Εγώ θέλω να μπω στη ρύθμιση των 120 δόσεων και δεν μπορώ.

- Γιατί δεν μπορείς; Πήγαινε και κάνει αίτηση!

- Δεν είναι σίγουρο ότι θα γίνει αποδεκτή!

- Γιατί;

 - Γιατί θέλει ορισμένες προϋποθέσεις! Δεν τους φτάνει η πρόθεση του οφειλέτη για να μπει στη ρύθμιση! Ρε, άσε να μπει ο άλλος και άμα δεν μπορέσει τότε βλέπεις τι κάνεις! Γιατί είσαι αρνητικός από την αρχή; Άσε τον κόσμο να μειώσει λίγο το ποσό της δόσης, γιατί θα μειωθεί αυξάνοντας τις δόσεις του, μπας και κινηθεί αυτή η ριμάδα η αγορά, μπας και δούμε Θεού πρόσωπο, μπας και σπάσουμε κανένα χαμογελάκι! Δες τα πράγματα πιο ρεαλιστικά!

- Εγώ; Τι δουλειά έχω εγώ;

- Δεν λέω εσένα ρε! Αυτόν που έφτιαξε όλο το πλαίσιο της καινούριας ρύθμισης!

- Είναι και οι από πάνω φαντάζομαι που έχουν βάλει μέχρι που και πόσο!

- Ναι, αλλά θέλουμε να δούμε και την πρόθεσή τους! Θέλουν ή δεν θέλουν να μαζέψουν λεφτά;

- Δεν θέλουν λες;

- Άμα ήθελαν δεν θα μας έκαναν τη ζωή ποδήλατο! Εγώ νομίζω θέλουν την εξαφάνιση των μικρομεσαίων για να έρθουν μετά και να αλωνίσουν και να αλώσουν ό,τι έχει μείνει όρθιο. Για να ξεκινήσει μετά η πολυπόθητη ανάπτυξη! Και φυσικά η ανάπτυξη θα είναι όλη δικιά τους, καταδικιά τους!

- Και μετά θα κατέβει η Αστέρω από τους λόγγους και τα βουνά και θα περιφέρεται παραλοϊσμένη στους δρόμους της πόλης…

- Όμορφη πόλη, φωνές, μουσικές, απέραντοι δρόμοι, κλεμμένες ματιές, η νύχτα έφτασε, τα παράθυρα κλείσαν, η νύχτα έπεσε, οι δρόμοι χαθήκαν…

ΛΕΝΑ ΔΙΒΑΝΗ "“Τι Έμαθα Περπατώντας στον Κόσμο” Εκδόσεις Καστανιώτη

 Παρακαλώ προσδεθείτε! Απογειωνόμαστε!
Ταξιδεύουμε με τη Λένα Διβάνη για να μάς γνωρίσει τα μονοπάτια του κόσμου. Μαζί της ζούμε στιγμή στιγμή τη συναρπαστική διαδρομή της.

Η Λένα Διβάνη ταξιδεύει και μας ταξιδεύει!

Ακολουθούμε τα χνάρια της, ρίχνει κλεφτές ματιές πίσω της για να σιγουρευτεί ότι την ακολουθούμε, χαμογελάει με ικανοποίηση βλέποντας ότι την ακολουθούμε κατά πόδας και ορμητικά μας καθοδηγεί στο δικό της δρόμο!

Η Λένα Διβάνη αποτελεί από μόνη της μια ιδιαίτερη γυναικεία παρουσία στα γράμματα, αλλά και στην καθημερινή της ζωή. Δεν δηλώνει φεμινίστρια - είναι - ούτε διεκδικεί απεγνωσμένα αυτόν τον τίτλο. Δεν της είναι απαραίτητος!

Ακολουθεί συνειδητά τα πιστεύω της και απολαμβάνει τους καρπούς τους. Διαβάζοντας το “Τι έμαθα περπατώντας στον κόσμο” είσαι τυχερός γιατί ταξιδεύεις με τη Λένα και την πληθωρική παρουσία της.

Είσαι τυχερός γιατί ανακαλύπτεις τα “δύσκολα” ταξίδια της που δεν θα μπορούσες να τα ζήσεις σε άλλη περίπτωση!

Και θα είσαι ακόμη περισσότερο τυχερός αν την επόμενη φορά θα έχεις την τύχη να ταξιδέψεις μαζί της.

Η Λένα Διβάνη είναι αυτό που λέμε, πέτρα που κυλάει δεν χορταριάζει. Είναι αεικίνητη.

Μερικά από τα ταξίδια της και τις περιπέτειές της περιγράφει με γλαφυρές πινελιές ζωηρών αναμνήσεων, συχνά με γνήσιο σαρκασμό, με ανεξάντλητο χιούμορ, με ζωντανές εικόνες.

Η Λένα δεν ακολουθεί την πεπατημένη οδό των κλασικών ταξιδιών του “καναπέ”! Ξεγλιστράει στο πλάι και απομακρύνεται  για να γνωρίσει και να μας γνωρίσει την πραγματική εικόνα των τόπων που επισκέφτηκε. Και να μας χαρίσει απλόχερα απρόοπτες καταστάσεις με την συμβίωση αταίριαστων ανθρώπων, πρωτόγονες συνθήκες πασπαλισμένες με ένα μείγμα υπέροχου χιούμορ ζώντας ριψοκίνδυνες στιγμές σε απόσταση αναπνοής από υπέροχα μοναδικές εικόνες του κόσμου!

Ένα απίθανο μείγμα που με τη δική της μαεστρία μάς το χαρίζει απλόχερα η συγγραφέας, αλλά έτσι δεν είναι η ζωή μας;  

Η Λένα Διβάνη πέτυχε να μας μεταφέρει την μαγεία και τον εξωτισμό των τόπων που επισκέφτηκε. Και μας μεταφέρει με τα δικά της σπινθηροβόλα μάτια και τη γραφή της ό,τι είδε και ένιωσε για να πιστέψουμε επιτέλους ότι ο κόσμος δε είμαστε μόνο εμείς.

Υπάρχουν πλείστοι όσοι γείτονες που περιμένουν να τους γνωρίσουμε. Η αφοπλιστική πένα της Λένας εξιστορεί την μαγεία που γεύτηκε σαν ένας άλλος, αλλά σύγχρονος Φιλέας Φογκ και γιατί όχι και ένας θηλυκός Indiana Jones! Τι μπορεί να είναι η ζωή μας; Ένα απέραντο παραμύθι που περιμένει να ανακαλύψουμε όλες τις κρυφές της αλήθειες!

Απολαύστε το βιβλίο της Λένας Διβάνη, χαθείτε στις σελίδες της, ακολουθείστε την στην Ελβετία, στη Νέα Ζηλανδία, στην Αιθιοπία, στην Κούβα , στο Βιετνάμ, στη Βενεζουέλα, στην  Ινδία, στην Παταγονία! Συναρπαστικές διαδρομές, εκρηκτική αφήγηση με μια γεύση ζήλιας στη σκέψη μας! Η Λένα Διβάνη είναι ένα τεράστιο θαυμαστικό! Θέλετε, δε θέλετε!

Το ταξίδι συνεχίζεται!

Διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:

Όταν τελειώσεις σχολείο και πανεπιστήμιο, φίλε αναγνώστη, ένας τρόπος υπάρχει να συνεχίσεις την εκπαίδευσή σου: να ξεβολευτείς. Να αφήσεις τον καναπέ και να αρπάξεις σακίδιο, μποτάκια και διαβατήριο. Να αγαπήσεις τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις άγνωστες λέξεις, τον ύπνο σε σκηνή, τις παράξενες φάτσες, τις αναπάντεχες συναντήσεις. Να φτάσεις στην εκρηκτική Βενεζουέλα του ετοιμοθάνατου Τσάβες, στη σέξι Κούβα όπου όλα αλλάζουν εκτός από τη λατρεία του Τσε, στην προβιομηχανική Αιθιοπία των κομμένων κλειτορίδων, στο Βιετνάμ όπου ο σκύλος είναι σπουδαίος μεζές, στη Γη του Πυρός όπου ο Δαρβίνος εμπνεύστηκε τη θεωρία του, στη Νέα Ζηλανδία των Μαορί όπου το νερό τρέχει ανάποδα, για να δεις τον κόσμο ανάποδα: όχι μόνο πόλεις, που είναι σκέτη βιτρίνα – για να δεις όλη την αλήθεια, πρέπει να πας και στα χωριά και στα βουνά. Μην τρομάζεις, δεν χρειάζεται να είσαι αθληταράς. Όποιος θέλει να ανεβεί ανεβαίνει.

Εγώ το πρωτόκανα πριν από δεκαέξι χρόνια – θα δεις πώς και γιατί. Αποφάσισα λοιπόν να κλείσω σ’ ένα βιβλίο τις πιο αστείες, μαύρες, απροσδόκητες ιστορίες που με συνάντησαν όσο περπατούσα στα βουνά και στις πόλεις του κόσμου. Είπα να σου διηγηθώ τι έπαθα και τι έμαθα, μήπως την επόμενη φορά έρθεις κι εσύ.

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η Λένα Διβάνη γεννήθηκε το 1955 στον Βόλο και είναι αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας της Εξωτερικής Πολιτικής στη Νομική Σχολή Αθηνών. Εκτός από τις ιστορικές μελέτες της, έχει δημοσιεύσει μία συλλογή διηγημάτων ("Γιατί δεν μιλάς για μένα;" Νεφέλη, 1995, Βραβείο Μαρία Ράλλη για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς) και τέσσερα μυθιστορήματα ("Οι γυναίκες της ζωής της", Καστανιώτης, 1997, που έχει μεταφερθεί στην τηλεόραση από την ΕΤ1, "Εργαζόμενο αγόρι", Καστανιώτης, 2000, "Ενικός αριθμός", Καστανιώτης, 2002, "Ψέματα. Η αλήθεια είναι...", Καστανιώτης, 2005). Το πρώτο της μυθιστόρημα έχει μεταφραστεί στα ισπανικά και κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο "Alfaguara Global" και στα ιταλικά από τον εκδοτικό οίκο "Crocetti". Διηγήματά της έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά και τα πολωνικά. Επίσης, έχει εκδώσει τέσσερα βιβλία για παιδιά και έναν τόμο με τα θεατρικά της έργα που παίχτηκαν στο "Τρένο στο Ρουφ" και στην "Πειραματική Σκηνή Τέχνης", στη Θεσσαλονίκη. Συνεργάστηκε με το Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού σε θέματα ομογένειας. Θήτευσε ως αντιπρόεδρος του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου και του Οργανισμού Συλλογικής Διαχείρισης Έργων Λόγου. Είναι ιδρυτικό μέλος της Εθνικής Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και μέλος του ΔΣ της ΕΡΤ.

Από τη στήλη ΒΙΒΛΙΟ της εφημ.

ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ |ΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Είδες κύριος;

- Τι να δω κύριος;

- Δεν λέω εσένα κύριος!

- Τότε ποιος είναι κύριος;

- Αυτοί που μας βάφτισαν τεμπέληδες!

- Καλά τα λες κύριος! Δηλαδή δεν είμαστε τεμπέληδες;

- Εμ, δεν είμαστε κύριος!

- Θα τραβήξει κι άλλο αυτό το κυριλίκι; Πολύ κυριλέ μας έγινε η κατάσταση και δεν πάει άλλο! Η γραβάτα με σφίγγει στο λαιμό!

- Τα παραμύθια τέλος!

- Γιατί τέλος ρε; Εμένα μ’ αρέσουν τα παραμύθια. Εξ άλλου μην ξεχνάς και να το θυμάσαι αυτό που σου λέω, στα παραμύθια κρύβονται οι μεγαλύτερες αλήθειες!

- Τι μου λες!

- Αυτό που σου λέω!

- Και όμως αγαπητέ! Παραμύθια τέλος, μας είχαν φλομώσει στη θεωρία, και να το ένα και να το άλλο, εμείς οι τεμπέληδες, οι νυχτόβιοι που ξημεροβραδιαζόμαστε στα μπουζούκια μέχρι τα ξημερώματα…

- Το ξημεροβράδιασμα πιάνει τα ξημερώματα από ό,τι ξέρω…

- Και δεν δουλεύουμε και δεν κάνουμε, γι αυτό πήγαμε κατά διαόλου και τα κάναμε σκ##ά μετά συγχωρήσεως, τρώμε κιόλας…

- Και τελικά τι έγινε; Αφού κόψαμε τα μπουζούκια! Με τι λεφτά άλλωστε; Τους κάναμε το χατίρι!

- Και όμως αγαπητέ, σε όλη την Ευρώπη εμείς οι Έλληνες, εμείς οι Ελληναράδες δουλεύουμε περισσότερο από όλους! Ώρες ατελείωτες! Δουλεύουμε κατά μέσο όρο 2.035 ώρες το χρόνο ενώ οι Γερμανοί 1.363 ώρες!

- Ω! Τους τεμπέληδες! Είδες φίλε μου αδικία! Α, ρε καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα!

- Βιάζεσαι!

- Βιάζομαι; Και γιατί παρακαλώ;

- Οι Γερμανοί είναι στην κορυφή της παραγωγής! Είναι 27% πιο παραγωγικοί!

- Αχά!

- Σπάστηκες τώρα, ε;

- Ένα δίκιο θα το έχω! Και πως γίνεται αυτό; Κάποιο λάκκο θα έχει η φάβα!

- Δεν υπάρχει κανένας λάκκος!

- Τότε;

- Χρησιμοποιούν τεχνολογία και η παραγωγικότητα καλά κρατεί…

- Ενώ εδώ;

- Όσο κι αν δουλεύουμε, μέσα σε βαρέλι χωρίς πάτο είμαστε! Αγκομαχώντας θα πηγαίνουμε!

- Δηλαδή έχουμε παραμείνει ακόμη στην εποχή του κάρου;

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ρε, δεν έχει ξαναγίνει αυτό!

- Ποιο;

- Μα δεν έχει ξαναγίνει! Είναι δυνατόν;

- Ποιο ρε;

- Ρε, μόνο πεντακόσια ευρώ;

- Ποιο κάνει, ρε πεντακόσια ευρώ; Θα μου πεις; Και είναι ακριβό πεντακόσια ευρώ; Τι αγόρασες; Θα μου πεις;

- Ναι, ρε θα σου πω, αλλά περίμενε, προσπαθώ να το χωνέψω, έχει πονέσει η κοιλιά μου από το γέλιο! Μα είναι δυνατόν;

- Καλά! Να σου δώσω κι εγώ ένα πεντακοσάρικο;

- Συγγνώμη κύριος, αλλά πεντακόσια ευρώ είναι πολύ λίγα!

- Επιτέλους βγάζουμε μια άκρη, είμαστε σε καλό δρόμο. Μάθαμε ότι είναι φτηνό το πράγμα, αφού είναι τόσο λίγα τα πεντακόσια!

- Ρε, ούτε με χίλια θα πήγαινα εγώ!

- Όπα , ανέβηκε το κασέ! Πήγαμε στα χίλια!

- Και να σου πω κάτι; Θα ζητούσα περισσότερα!

- Α! Για δουλειά πρόκειται! Για πες! Τι δουλειά;

- Κοίτα ρε φίλε, όταν εκτίθεσαι έτσι, ζητάς και το ανάλογο αντίτιμο, εκτός κι αν τόσο εκτιμάς το εκτόπισμα σου οπότε …πάσο!

- Χαρτιά παίζετε; Πολλά λεφτά τζιράρετε μου φαίνεται… και θα μείνεις πανί με πανί!

- Όχι, ρε! Καμιά σχέση! Για τον Παναγιώτη λέω, τον εκ Θεσσαλονίκης ορμώμενο που έκανε μια διαφήμιση αποκριάτικη για μια γνωστή αλυσίδα παιχνιδάδικων και πήρε, λέει, πεντακόσια ευρώ! Μόνο! Το καταλαβαίνεις αυτό; Μόνο πεντακόσια ευρώ! Δεν είμαστε στα καλά! Μα μόνο πεντακόσια ευρώ;

- Μπορεί ο άνθρωπος να είχε ανάγκες!

- Καλά, και δεν μπορούσε να βρει ένα πεντακοσάρικο; Να είχε ανάγκη κανένα μεγαλύτερο ποσό να πω εντάξει! Το έκανε και τα πήρε! Αυτό το ποσό το παίρνει πρωτοεμφανιζόμενος ηθοποιός, διότι οι παλιοί και οι αναγνωρίσιμοι ζητούν άλλα! Και ο Παναγιώτης είναι παλιά καραβάνα!

- Και τα παίρνουν;

- Εντάξει μπορεί να μην παίρνουν ότι έπαιρναν, αλλά όχι και πεντακόσια!

- Δηλαδή Ο Παναγιώτης δηλώνει πρωτοεμφανιζόμενος; Εκτός κι αν ήθελε να βρει ένα τρόπο να ξαναγίνει γνωστός!

- Καλά, κι έτσι περίμενε να γίνει πάλι γνωστός; Με αυτόν τον τρόπο; Μάλλον την πάτησε, και μάλλον αγρίως!

- Ακριβώς! Διότι ο Ζορό των ταπεινών και καταφρονεμένων είναι όντως για τα καρναβάλια!

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Είχαμε όλα τα άλλα έχουμε κι αυτό τώρα!

- Τι βρήκες πάλι;

- Εγώ τα βρίσκω; Έρχονται πάνω μου, σα μαγνήτης, τσακίζονται πάνω στα μούτρα μου!

- Τα θες και τα παθαίνεις! Εγώ που δεν τα θέλω δεν τα παθαίνω!

- Εσύ είσαι ο άλλος, ο δίδυμος μου εαυτός! Για αυτό!

- Α! Έτσι πάει δηλαδή! Τα ψειρίζεις πολύ ρε αδερφάκι μου!

- Άσε να πέσει και κάτι κάτω! 

- Κάτω δεν πρόκειται να πέσει! Πάνω μου θα πέσει, πάνω μας θα πέσει!

- Και τι θες να πεις τώρα;

- Ότι και στην αριθμητική ακόμη, είμαστε για το έλα να δεις! Ούτε δυο γαιδάρων άχυρο δεν μπορούμε να μοιράσουμε!

- Εξαρτάται το άχυρο ίσως!

- Μπορεί! Αλλά εξαρτάται και το πόσο φαγανά είναι και τα γαϊδούρια μας! Μπορεί το ένα να είναι πιο φαγανό από το άλλο! Αλλά ξεφεύγεις! Εδώ το θέμα μας είναι άλλο! Διότι η αριθμητική είναι απλά πράγματα, εν τούτοις τα κάνουμε θάλασα και εκεί!

- Πάρε ένα κομπιουτεράκι ρε! Βαλ’ τα κάτω και θα βγάλεις αποτέλεσμα!

- Ακριβώς, διότι το 90000 είναι μεγάλη απόσταση μέχρι το 500000!

- Τι; Μη μου πεις ότι σου έπεσε το τζόκερ! Τι; Έπεσαν λεφτά στα χέρια σου; Βλέπω να γυαλίζει το μάτι σου! Μη μου πεις! Α, ρε κωλόφαρδε!

- Βιάζεσαι, βιάζεσαι! Ούτε το ένα ούτε το άλλο! Έχω κάνει δίαιτα και έχασα μπόλικα κιλά!

- Τότε;

- Υπάρχει μια διαμάχη για το πόσοι ήταν στο συλλαλητήριο προχτές!

- Στη Θεσσαλονίκη;

- Ναι! Που αλλού;

- Και;

- Οι μεν λένε το ένα και οι άλλοι το άλλο! Που να βρίσκεται η αλήθεια;

- Η αλήθεια είναι ότι υπήρχε κοσμοσυρροή!

- Ναι, αλλά γιατί αυτή η διαφορά; Οι μεν το έχουν για πανηγυράκι και οι δε για λαοθάλασσα!

- Κοίτα να σου πω… Επειδή ήμουνα, έχω να σου πω ότι γέμισε ο τόπος…

- Ναι αλλά πόσοι; Που να βρίσκεται η αλήθεια;

- Εκεί που την κρύβουν! 

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Καμιά φορά δεν ξέρεις τι γίνεται με το δίδυμο εαυτό σου!

- Δίδυμος εαυτός;

- Ναι, εγώ κι εγώ!

- Εσύ κι εσύ;

- Ναι, σου λέω!

- Ξέρω δίδυμα αδέρφια… τι άλλο; Ναι, δίδυμα αδέρφια! Τίποτα άλλο!

- Είναι που κρύβουμε και μέσα μας ένα δίδυμο εαυτό!

- Και γιατί τον κρύβουμε; Μας έκανε κανένα κακό ή θα του κάνουμε εμείς;

- Τον θυμόμαστε κάπου κάπου. Όχι πάντα! Τις περισσότερες φορές τον αγνοούμε, τον ξεχνούμε εντελώς, σαν να μην υπάρχει, σαν να μην υπήρξε ποτέ, σα να…

- Και αυτός ο δίδυμος εαυτός γιατί υπάρχει; Τι τον χρειαζόμαστε;

- Έλα μου, ντε! Τι τον χρειαζόμαστε; Και όμως υπάρχει και βασιλεύει και κυριαρχεί όταν δεν χρειάζεται! Και έτσι από δω παν κι οι άλλοι! Και καταλαβαίνεις μετά! Ο ένας κυνηγά τον άλλο, σκοτώνονται και όλο γυροφέρνουν και όλο καταστρέφουν και όλο ανάβουν φωτιές και κόντρα από δω και κόντρα από κει, σου γίνεται ένας αχταρμάς και κουρνιαχτός… Μας ακούει όλη η γειτονιά! Και ξέρεις άμα έχεις γειτόνους που καμαρώνουν με τέτοιο κουρνιαχτό και όλο μας γλυκοκοιτάζουν και μας χειροκροτούν και εμείς αλίμονο συνεχίζουμε να προσφέρουμε θέαμα προς διασκέδαση γειτόνων και φίλων των γειτόνων και ακόμα παραπέρα…

- Λίγο σε χάνω και δεν σε πιάνω… Κάπου μου στέλνεις παράσιτα!

- Ε, πάρε το μηδέν τότε!

- Για λέγε!

- Είμαστε δυο, παραμένουμε δυο και είμαστε αντιμέτωποι. Ο ένας θέλει αυτό και ο άλλος θέλει εκείνο! Υπάρχει ασυμφωνία χαρακτήρων, ντε! Όχι! Δεν μπορεί να συμφωνήσουμε ότι θέλουμε το ίδιο πράγμα! Υπάρχει τεράστια ασυμφωνία χαρακτήρων. Τεράστια! Μέχρι την Παταγονία ένα πράγμα! Και τι μέλλει γενέσθαι;

- Ποιος να ξέρει άραγε να μας πει;

- Κανείς από μας! Από τους άλλους κάποιοι ξέρουν, αλλά το κρατούν εφτασφράγιστο μυστικό!

- Και τι κάνουμε τότε;

- Βλέπεις να γίνεται τίποτα; Έτσι πορευόμαστε! Αυτή είναι η πορεία μας! Ο ένας μας εαυτός πορεύεται για να διαμαρτυρηθεί και ο άλλος κατηγορεί την διαμαρτυρία! Ποιος έχει δίκιο από τους δυο;

- Ναι! Ποιος; Ο δίδυμος ή ο δίδυμος;

- Καιρός να ξαπλώσουμε στο κρεβάτι του ψυχαναλυτή! 

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ελπίζω εις ένα Θεό…

- Έχεις εναποθέσει τις ελπίδες σου στον Κύριο;

- Που αλλού; Βλέπεις εσύ από πουθενά φως; Τόσοι σωτήρες που πέρασαν… ακόμη περιμένουμε να μας σώζουν!

- Αφού μας έκαναν τον βίο αβίωτο πρώτα…

- Άρα; Τι μας απομένει; Να κάνουμε το σταυρό μας και να αρχίσουμε το χορό του Ζαλόγγου; Ας ελπίσουμε ότι ο καλός Θεούλης θα βάλει το χέρι του και θα γίνει το θαύμα!

- Είσαι λίγο απαισιόδοξος…

- Και να ήμουν μόνο εγώ!

- Τι θες να πεις;

- Εγώ; Μερικά εκατομμύρια Ελλήνων!

- Αμάν βρε! Και που τους βρήκες και τους ρώτησες;

- Ένα 83 τοις εκατό συμπατριωτών μας πιστεύει ότι η ύφεση θα συνεχιστεί και το 2018…

- Μα, ο Μάριο Σεντένο είπε ότι η Ελλάδα οδεύει να αλλάξει σελίδα…

-Και ξέρει καλύτερα ο Σεντένο από μας; Για πες του να περάσει μια βόλτα και από τα μέρη μας! Και δεν μου λες! Ποιος είναι αυτός ο κύριος;

- Ο επικεφαλής του Γιούρογκρουπ!

-Α! Τώρα εξηγείται! Για πες του να μας κάνει μια επίσκεψη! Μας περίσσεψαν και κάτι μελομακάρονα και κουραμπιέδες από την Πρωτοχρονιά… Ρε, έρευνα της Nielsen ξέρεις τι έβγαλε; Αυτό που σου είπα παραπάνω, χώρια που τρεις στους δέκα ανησυχούν για τη δουλειά τους!

- Χώρια τους παλιούς;

-Εμ, αυτοί… πάει, πάλιωσαν! Εις άλλα με υγείαν! Ένα 30 τοις εκατό ανησυχεί για τα χρέη και τις οφειλές…

- Εγώ περίμενα μεγαλύτερο ποσοστό!

-Αν δεν σου κάνει σχεδόν το ένα τρίτο… Τι περίμενες; Λίγο είναι;

- Υπάρχουν κι άλλοι που δεν ανησυχούν!

-Ρε, αυτοί κρατάνε ακόμη την οικονομία ζεστή! Τι νόμιζες; Όλοι στο ίδιο καζάνι είμαστε; Μερικοί πήδηξαν και βγήκαν έξω και περιφέρονται! Και όλη αυτή η ανησυχία κρατάει από το 2013!

-Σκληρά καρύδια! Κρατάμε γερά!

- Και επτά στους δέκα σφίγγουν κι άλλο το ζωνάρι περικόπτοντας κι άλλο τα έξοδά τους!

- Τι να πω; Δεν ξέρω!

- Να πεις του φίλου σου του Μάριου ότι εδώ σελίδα ακόμη δεν αλλάζει! Άμα έχει αυτός δικές του πηγές να ‘ρθει να μας τις πει να ηρεμήσουμε κι εμείς λιγουλάκι. Μη μας αφήνει στο μαύρο σκοτάδι! Κρίμα δεν είμαστε;

- Και τι θα γίνει άμα του πω;

- Θα τρέξουμε κι εμείς τότε να τον βοηθήσουμε να γυρίσουμε μαζί τη σελίδα! Θα του πέσει κομματάκι βαριά!

  

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Του Κουτρούλη ο γάμος το ανάγνωσμα!

- Έγινε και βιβλίο; Πότε;

- Βιβλίο; Βιβλία να θες!

- Κοίτα, να τα αγοράσω δεν μπορώ! Άμα τα βρω σε καμιά δανειστική βιβλιοθήκη ευχαρίστως να τα διαβάσω!

- Θα στα δώσω εγώ ρε!

- Τι; Έχεις δικά σου;! Λεφτά μου, εσύ! Αφού μπορείς  και αγοράζεις βιβλία!

- Δεν τα αγόρασα ρε! Από δωρεάν διανομή είναι!

- Τι; Τα μοιράζαν δωρεάν; Και εγώ που ήμουν!

-Ξέρω γω; Θα κοιμόσουν! Τι άλλο; Για να μην τα πάρεις χαμπάρι!

- Ωραία! Έχεις όλα τα επεισόδια;

- Από την αρχή μέχρι το τέλος! Ούτε διαφημίσεις, ούτε διακοπές, ούτε χιόνια! Ολοκάθαρα όλα! Και χαρτί; Τρία άλφα!

- Χαρτί τρία άλφα πρώτη φορά ακούω! Παλιά δεν έλεγαν έτσι για τα υφάσματα; Τρία άλφα;

- Ναι, αλλά επειδή τώρα το ύφασμα έγινε ευγενές υλικό εν εξαφανίσει γίνεται χρήση του χάρτου! Διότι η εγγραφή επί του υφάσματος είναι ανεξίτηλος και ως εκ τούτου ό,τι γράφεται, γράφεται! Δεν μπορεί να διαγραφεί πάραυτα. Και το ανωτέρω σε συνδυασμό με την αμνησία είναι καλό δείγμα συμπόνιας και πλήρους παραδειγματισμού προς  κοινότυπη καθημερινή χρήση, διότι ανταλλακτικά δεν κυκλοφορούν πλέον στο ελεύθερο εμπόριο λόγω έλλειψης βιταμινών καχεκτικών χαρακτήρων. Και ως εκ τούτου δεν δύναται να γίνει κατανόησις δηλώσεων, εξωφρενικών εκδηλώσεων, εκφράσεων πλήρους συμπαθείας και άλλα εσπεριδοειδή πλην της φαιδράς πορτοκαλέας! Μια άμορφη, ανάλαφρη…

- Μα τι λες; Τι ακούν τα αυτάκια μου; Εεεε! Ξύπνα! Έχεις πάρει τίποτα ουσίες και ομιλείς αλλοπρόσαλλα; Τα έχεις χαμένα; Σε γιατρό πήγες; Να πας! Δεν είσαι καλά! Με καταλαβαίνεις; Μ’ ακούς; Με καταλαβαίνεις; Εσένα μιλάω!

- Αγνώριστη ασθένεια που καλύπτει επιμελώς κάθε χαραμάδα που προσπαθείς να εκμεταλλευτείς για δική σου χρήση…

- Τι λέει το πρόσωπο; Δεν καταλαβαίνω γρυ! Ρε, μαλάκα μου. Ξύπνα, ρε! Τι είναι αυτά που λες; Έχεις τίποτα χάπια που χρειάζεσαι; Πες μου! Σε ποιο τσεπάκι είναι; Να σου τα δώσω! Κόσμε τρέξε, κάτι έπαθε, βοήθεια! Ο φίλος μου κάτι έπαθε, ένα φορείο… πάρτε τηλέφωνο για ένα φορείο… Μα καλά; Κανείς δεν ακούει; Βοήθεια! Βοήθεια!  Γειτόνοι Βοήθεια!

-  Μην ανησυχείς, καλά είμαι, μην ανησυχείς δεν σ’ ακούει κανείς!

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ.ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ποτέ δεν θα ησυχάσουμε σε αυτή τη χώρα! Έτσι μια μέρα να ξυπνήσουμε το πρωί και να πούμε, ας πάω για καφέ έξω να μην πιω στο σπίτι, να κάνω μια βόλτα στα μαγαζιά, έτσι άσκοπα, χωρίς να ψωνίσω, δεν είναι απαραίτητο βρε αδερφέ, να χαλαρώσω, να ξεχαστώ!

- Ορεξάτος μου ήρθες σήμερα!

- Εγώ; Ορεξάτος; Για να μου ανοίξει η όρεξη φίλε θέλει ακόμη πιο πολύ ψέκασμα!

- Τι θες να πεις; Που ψεκάζεσαι;

- Όπου κι εσύ!

- Δεν σε είδα καμιά φορά! Μπορεί να πηγαίνεις άλλες ώρες για ψέκασμα εσύ!

- Χαχα! Να ‘σαι καλά! Με έκανες και γέλασα! Είδες τι γίνεται με το ΜΕΓΑ!

- Ποιο; Το κανάλι;

- Εμ, επισκίασε ακόμη και την ονομασία!

- Πες το ψέματα! Και εν μέρει έχεις δίκιο! Δεν ξέρεις από πού θα σου έρθει η βόμβα! Κάθε μέρα, τι κάθε μέρα, μη σου πω πρωί βράδυ, όλο και κάτι γίνεται, κάτι ακούς, κάτι μαθαίνεις! Νισάφι βρε αδερφέ! Κάποιος, κάπου να κάνει ένα κουμάντο, να τα προλαβαίνουμε όλα. Θα χάσουμε το μπούσουλά μας…

- Τον μπούσουλα τον έχουμε χαμένο από καιρό!

- Μπορείς να διαχειριστείς όλα αυτά που γίνονται; Πας να βγάλει ς μια άκρη από το ένα θέμα, και εκεί που λες, όπα της, να ‘σου, σου έρχεται κατάμουτρα και το άλλο και μένεις αποσβολωμένος! Και τώρα τι γίνεται; Όχι, πες μου τι γίνεται;

- Σάματις ξέρω κι εγώ; Από τους αποσβολωμένους είμαι. Εκεί που πάω να χωνέψω το κλείσιμο του ΜΕΓΑ να ‘σου και μέλη του Ρουβίκωνα που πήγαν σε συμβολαιογραφείο και τους μίλησαν με το σεις και με το σας! Κοιτάξτε, προσέξτε τους πλειστηριασμούς!

- Άρα;

- Κοίτα να σου πω, προσπάθησα να τα πάρω όλα αυτά αψήφιστα, αλλά δεν μπορείς, κάπου θα σπάσεις θα λυγίσεις, θα πονέσεις αλλά μέχρι πότε; Τέτοιο ψέκασμα δεν αντέχεται!

- Σε χλωρό κλαρί δε μας αφήνουν! Λουφάξαμε με τέτοιο ψέκασμα!

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ζούμε σε μια χώρα του παραλόγου! Θα μου πεις μόνο εδώ μπορεί να συμβαίνει; Μπορεί να συμβαίνει και αλλαχού!

- Όπως και τι;

- Δεν είναι που έχουμε την τύφλα μας και περπατάμε τρεκλίζοντας έχουμε και τις μαλακίες που μας σερβίρουν τα μέσα…

- Πώπω! Έχεις εκτραπεί! Δεν με έχεις συνηθίσει σε τέτοιο λεξιλόγιο!

- Σκέφτηκα ότι είναι καιρός να εκτρέπομαι κι εγώ διότι με το σεις και με τo σας, και με τις ευγένειες δεν βγάζεις άκρη! Άσε που άμα είσαι ευγενής τη σήμερον ημέρα το εκλαμβάνουν και ως αδυναμία!

- Και ποια μέσα εννοείς; Μαζικής μεταφοράς;

- Κατά ένα τρόπο και αυτά διότι μεταφερόμαστε σε ένα άλλο παράλληλο σύμπαν, στα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

- Και τι έβγαλες;

- Ρε, εδώ κοιμόμαστε και ξυπνάμε με μία και μοναδική σκέψη…

- Κατάλαβα!

- Πώς θα μπορέσουμε να πάρουμε από δω και να τα πάμε εκεί, να πληρώσουμε και να πληρώσουμε και να πληρώσουμε…

- Ε, και λοιπόν;

- Και από την άλλη, βγαίνει κείμενο ότι η τάδε, άσε να μη λέμε ονόματα και βγει ότι κάνουμε κουτσομπολιό, και λέει ότι είναι ευλογημένη καθόσον έτεκεν άρρεν και το ταΐζει έμπροσθεν του παραθύρου της κλινικής που και η θέα είναι καταπληκτική λέει!

- Ε; Και λοιπόν;

- Ανέβασε  και τη φωτογραφία του παραθύρου!

- Ναι; Καλό το κάσωμα;

- Ποιο κάσωμα ρε;

- Αφού λες φωτογραφία του παραθύρου, τι άλλο να περιμένει κανείς;

- Από το παράθυρο να και η θέα. Παντού φοίνικες, πισίνες γεφυρούλες…

- Ρε, τι μου λες; Για ποια μου λες;

- Δεν μας ενδιαφέρει. Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι γιατί να γίνετε αναμετάδοση και ξανά αναμετάδοση… Γιατί ρε; Για να βλέπουμε εμείς οι πληβείοι και να καταριόμαστε την ώρα και τη στιγμή που γεννηθήκαμε; Και από την άλλη; Τι πρέπει να, μας ενδιαφέρει; Ότι γέννησε; Αμέτρητες γυναίκες γεννάνε κάθε μέρα με θέα ένα κενό παράθυρο και χωρίς παράθυρο μη σου πω και χωρίς πόρτα!

- Βάζω στοίχημα ότι η φωτογραφία δεν ήταν από κλινική! Από κανένα ξενοδοχείο θα ήταν!

- Ένα δίκιο το έχεις! Αλλά έχει εδώ κλινικές με τέτοια θέα; Μπορεί να είναι κι έξω!

Ακόμα χειρότερα δηλαδή, όχι για αυτήν, αλλά για μας! Για την βλακεία που κουβαλάμε και ασχολούμαστε με τη θέα και την ευλογημένη!

- Α ρε! Άμα γεννιέσαι πλούσιος, φτωχός δεν μπορείς να γίνεις με τίποτα!

- Εκτός κι αν…

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ρε, δεν πρόκειται να αλλάξουμε με τίποτα!

- Τι αλλαγή θες πάλι;

- Να αλλάξουμε, ρε! Να αλλάξουμε μυαλά, φιλοσοφία, νοοτροπία

- Και εγώ νόμιζα το πήγαινες στις εκπτώσεις! Είπα κι εγώ!

- Να μη λες τίποτα! Εδώ και τώρα!

- Εκεί και τότε!

- Εσαεί!

- Δηλαδή;

- Εις τους αιώνες των αιώνων αμήν!

- Ούτε η Πυθία τέτοια! Έχεις εξελιχθεί! Ανέβηκες μερικά επίπεδα!

- Ρε, ξες ότι από τα βόρεια προάστια του κλεινού άστεως αναχωρούν κάθε τόσο λεωφορεία για το καζίνο των Σκοπίων;

- Και τι σε νοιάζει; Δικά τους τα λεφτά!

- Αν μην ανοίξουμε συζήτηση για το ποιανού είναι τα λεφτά! Θα νυχτώσουμε, θα μας βρει το ξημέρωμα και δεν θα έχουμε καταλήξει. Άστο καλύτερα! Δύσκολο να το καταλάβει κάποιος!

- Τι θες να πεις; Ότι είμαι χοντροκέφαλος;

- Να είσαι κι ο μόνος… Με δόλωμα 70 ευρώ έχεις δωμάτιο, και φαί για τέσσερις μέρες, με την προϋπόθεση να ξοδέψουν στο καζίνο το λιγότερο 50 ευρώ! Καταλαβαίνεις δηλαδή… Ποιος εθισμένος στον τζόγο θα παίξει 50 ευρώ μόνο; Πάει το χρήμα! Έφυγε! Και καταλαβαίνεις πόσα εκατομμύρια ελληνικά ευρώ μπαίνουν στη χώρα! Και μετά μου λες… Α να μην το ξεχάσω, είναι και το όνομα που εμφανίστηκε και πάλι στον ορίζοντα. Πότε ξαναενεφανίσθη το θέμα, πότε θα τελειώσει, δεν θα το πάρουμε χαμπάρι! Θα μας μείνουν μόνο μερικές μέρες τηλεοπτικών αναμετρήσεων, καυγάδων, τάχα ύβρεων και στο τέλος όλα μέλι γάλα!

- Τελικά τι να πρωτοθαυμάσει κανείς; Την ονομασία; Την αξιολόγηση; Το χρήμα που ρουφιέται εις την αλλοδαπήν; Το χρήμα που κυνηγιέται με την καραμπίνα, άσε που δεν είναι και κυνηγετική περίοδος, και δεν ξέρεις που να πρωτοδώσεις; Τις όμορφες τραπεζούλες και το Δημόσιο που αναμένουν όπου υπάρχει στενό και γωνία για να σε βουτήξουν από το γιακά; Δεν νιώθεις στο πετσί σου ότι κάτι και τίποτα, κάπου και πουθενά, κάποιος και κανένας έχει βάλει στόχο να σε εκδικηθεί;

- Εκδικηθεί; Για ποιο λόγο;

- Γιατί η Πυθία μας έλεγε ασυναρτησίες!