ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ Κατερίνης

Είναι ένα μυστήριο που χάνεται στο βάθος του λυκόφωτος!

Χαμένο, να παραδέρνει μόνο του, που όσο πάμε να το πλησιάσουμε αυτό εξαφανίζεται. Και τρέχουμε και εμείς από πίσω του μπας και το δούμε, μπας και το ανακαλύψουμε, να το αναλύσουμε στα εξ ων συνετέθη!

Γρίφος απλησίαστος και αγέλαστος. Λύκε, λύκε είσαι εδώ; Πουθενά ο λύκος! Ένα κρυφτούλι μας παίζει και δεν τον βλέπουμε στο πρόσωπο. Το μυστήριο άφαντο. Το μυστήριο άλυτο. Άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει. Μια σιωπή ανησυχητική διαπερνά τη ραχοκοκαλιά των κατοίκων της άνω και της κάτω ραχούλας. Αλλά ουδείς μπαίνει στον κόπο να μας πει το γιατί.

Και αυτό το γιατί είναι ένα άλυτο και σχιζοφρενές κουίζ για ευφυείς λύτες. Και όποιος το λύσει θα κερδίσει, τι θα κερδίσει… τι θα κερδίσει… Μια εβδομάδα σε πολυτελές ξενοδοχείο σε οποιαδήποτε ακρογιαλιά της ελληνικής επικράτειας… Τέλος πάντων… Ας το πούμε κι έτσι! Και μπόνους ένα βιβλιάριο… σπουδών; Όχι…, καταθέσεων, κατά προτίμηση σε αλλοδαπή τράπεζα του εξωτερικού, κατά προτίμηση μεσογειακή – καμιά σχέση με τη Μεσόγειο! Και αυτό γιατί, επειδή όπως ψιθυρίζεται η στάθμη της θάλασσας με τον καιρό θα ανέβει, οπότε ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα γίνουν λούτσα οι καταθέσεις μας και θα γίνουν ένα με την άμμο; Και άντε μετά να τρέχεις να βρίσκεις πλυντήρια και σιδερωτήρια να τα κάνεις καινούρια. Για τέτοια είμαστε;

Τσιγαριζόμαστε, σιγοβράζουμε, ψηνόμαστε και αγκομαχούμε. Όλα τα …καλά της μοίρας πάνω μας. Και ως φαίνεται μας αρέσει. Αλλά αδυνατούμε να χωνέψουμε γιατί ακόμη αδιαφορούμε για τις αξιώσεις μας περί των γερμανικών αποζημιώσεων. Και αυτό εδώ και χρόνια, εδώ και δεκαετίες. Σε λίγο κοντεύουμε να κλείσουμε αιώνα. Μέχρι να βρεθούμε στο σημείο να μας πούνε, πάνε αυτά, ξεχάστε τα! Περσινά ξινά σταφύλια!

Άλλες χώρες πήραν τις αποζημιώσεις τους, τις έφαγαν κιόλας και εμείς ακόμη εκεί. Κυκλοφορεί το σενάριο ότι υπάρχουν μυστικές συμφωνίες αλλά αυτά μέχρι στιγμής είναι λόγια του αέρα. Τίποτα σίγουρο! Και τίποτα ξεκάθαρο. Ένα θολό τοπίο.

Και με μας τι γίνεται; Εμείς στο πηγάδι κατουρήσαμε; Μήπως είμαστε υπεράνω χρημάτων; Ή μήπως δεν έχει η Γερμανία να μας τα δώσει; Και είναι και πάμπολλα!

Χώρια που τους έχουμε και πάνω από το κεφάλι μας και πάλι. Και μας αρμέγουν κανονικά. Διότι, όσο να πεις, σαν χώρα είμαστε μια καλή αγορά για τα προϊόντα τους! Ας μην καθίσουμε να τα απαριθμήσουμε. Γνωστές οι μάρκες που κυκλοφορούν εδώ και δεκαετίες και …ταλανίζουν από βουλευτές μέχρι και πληβείους!

Όχι τίποτα άλλο, δηλαδή, αλλά αγκομαχούν κιόλας που μας δανείζουν και μας έχουν δέσει χειροπόδαρα. Σε λίγο όχι μόνο δεν θα μπορούμε να κουνηθούμε αλλά ούτε ανάσα να βγάλουμε. Διότι θα μας βάλουν και ένα μαντήλι βαθιά στο στόμα για να μην βγάζουμε άχνα! Τι θα απογίνουμε, όμως, δεμένοι χειροπόδαρα και ένα ερμητικά κλειστό στόμα;

Πώς θα χαρούμε τις καταθέσεις μας στην αλλοδαπή;