ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

Ναι, βρε! Θα ξαναδούμε άσπρη μέρα.

Κατά το Μάρτιο μεριά που θα έχουμε εκλογές. Διότι ένα τουρλουμπούκι θα γίνει τότε. Θα αναπτερωθεί το ηθικό μας ότι κάτι θα αλλάξει, ότι κάτι θα πάει καλύτερα, ότι θα τρέχει πακτωλός χρημάτων. Χα!

Διότι ο Έλληνας τις θέλει τις εκλογές του και πολύ περισσότερο την προεκλογική του περίοδο. Για να φωνάξει, να βρίσει, να ακουστεί, να υπερασπιστεί τα δίκια του για το κόμμα.

Αλλά τώρα τι θα κάνει; Τι θα υποστηρίξει; Αφού όλοι εγκατέλειψαν το πλοίο μέχρι να σταθεροποιηθεί κάπως, τρόπος του λέγειν δηλαδή, για να ξανανέβουν στο τιμόνι. Τι θα κάνει; Επειδή πιστεύει ότι οι εκλογές κρατάνε το μαγικό ραβδάκι της μάγισσας που θα λύσει όλα τα προβλήματα και αυτό ακόμη της τσέπης του; Σιγά μην ξυπνήσουν τα παιδιά. Ύπνο βαθύ αρμενίζουμε και η βαρκούλα καλά κουνιέται στο κύμα, στ’ ακρογιάλι.

Κρίσιμα τα δυο 24ωρα για τη χώρα και νιώθεις ότι είσαι ένα βήμα πριν την εντατική. Διότι δεν συμφέρει τους συμπονιάρηδες εταίρους μας η όποια επίσημη χρεοκοπία της χώρας. Διότι καταιγίδα θα τους πάρει και θα τους σηκώσει και αυτούς.

Οπότε ας χρεοκοπήσουν οι πληβείοι όμορφοι κάτοικοι της ηλιόλουστης Ελλάδας για να μάθουν να μην μας κουνιούνται. Τι μπορείς να πεις τότε εσύ, ο κακομοίρης χλεχλές που δεν θα έχεις στον ήλιο μοίρα; Αφού ούτε ανάσα δεν θα μπορείς να πάρεις διότι υπάρχει κίνδυνος να στην φορολογήσουν κι αυτήν. Οπότε μούγκα στη στρούγκα!

Για να δούμε επιτέλους πώς μπορεί να νιώθει κανείς να είναι πολίτης μιας χώρας του τρίτου κόσμου. Πώς λέμε τριτοκοσμική; Αυτό! Διότι άλλο να το ακούς και να το βλέπεις στην τηλεόραση και να κουνάς λυπημένα το κεφάλι, κάνοντας τς! τς! τς! τους καημένους, και άλλο να το ζεις και να το βιώνεις.

Καιρός να περάσουμε και από αυτό το στάδιο για να ‘χουμε κάτι να λέμε, βρε αδερφέ, και στα εγγόνια μας. Να μην έχουμε αναμνήσεις από το παρελθόν για να τους τρομάζουμε και να μην κάνουν όνειρα;

Για να τους λέμε πόσο γλυκιά είναι η μπομπότα.

Και πόσο αχρείαστη είναι η κρέμα γάλακτος!