Ησυχάσαμε επιτέλους!
Μια ηρεμία άρχισε να πλανάται. Τα νεύρα μας επανήλθαν στον πρότερο έντιμο βίο τους. Το βλέμμα ξαναβυθίστηκε στην προηγούμενη κλίμακα. Εκείνης με το ηλίθιο χαμόγελο, με λίγο ανασηκωμένο το επάνω χείλι, δίνοντας χώρο στην ξεχασμένη γόπα της τελευταίας σκέψης. Να πηδήξω ή να μην πηδήξω; Αλλά αναποφάσιστη παρέμενε εκεί, μέχρι να εξαντλήσει και τις τελευταίες της επιθυμίες.
Ήταν καιρός πλέον να βρεθεί το εκατομμύριο. Για να εμπλακούμε στην απώλεια του τυχερού λαχείου που θα έσωνε όλη μας τη ζωή. Διότι με αυτό το εκατομμύριο ξέρεις πόσο πολλά πράγματα μπορείς να κάνεις; Πόσα όνειρα μπορείς να πραγματοποιήσεις;
Κατά αρχάς να πας στην εφορία, να πετάξεις κατάμουτρα τη δεσμίδα πάνω στον πάγκο του γκισέ και να εξοφλήσεις όλες τις παλιές καθυστερημένες αμαρτίες σου και να αποχωρήσεις θριαμβολογώντας με ένα πούρο Αβάνας.
Θα προλάβαινες να φύγεις τριήμερο στην Πορταριά αλλά ας όψεται η καθυστέρηση της ανακοίνωσης. Αλλά έτσι ή αλλιώς πάλι δεν θα μπορούσες να φύγεις διότι οι κρατήσεις άγγιξαν το εκατό τοις εκατό. Διότι οι κινούντες την κρίση κάτι παραπάνω από εμάς γνωρίζουν. Ξέρουν πολύ καλά μέχρι που φτάνει το πουγκί του νεοέλληνα. Διότι λεφτά υπάρχουν όπως αποδεικνύεται και πρέπει να εξαφανιστούν μέχρι τελευταίας ρανίδας. Διαβολομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα. Διάλεγες όποιο δωμάτιο ήθελες, πετούσες μια δεσμίδα εκ νέου και οι πρώην αποχωρούσαν.
Αλλά μετά από όλα αυτά, το όνειρο σκάει σαν σαπουνόφουσκα. Ακριβώς τη στιγμή που ήσουν έτοιμος να ρίξεις μια δεσμίδα στον γκισέ του ΤΕΒΕ και του ΙΚΑ. Αλλά ως δια μαγείας αντιλαμβάνεσαι ότι το εκατομμύριο δεν ήταν δικό σου, ούτε κέρδισες τον πρώτο λαχνό του λαχείου. Το εκατομμύριο ήταν συγγενή σου που ως γνωστόν μακριά από συγγενείς. Δεν πρόκειται να δεις χαΐρι και προκοπή.
Γελαστήκαμε με την υπόθεση του λαχείου και πορευτήκαμε πιο γλυκά και ανέξοδα με τα όνειρά μας που αποδείχτηκαν φρούδες ελπίδες.
Διότι ένα εκατομμύριο δεν φτάνει για όλους τους πληβείους. Πόσα να μοιραστούμε;
Δεν φτάνουν ούτε για το ψωμί μιας εβδομάδας!
Μια ηρεμία άρχισε να πλανάται. Τα νεύρα μας επανήλθαν στον πρότερο έντιμο βίο τους. Το βλέμμα ξαναβυθίστηκε στην προηγούμενη κλίμακα. Εκείνης με το ηλίθιο χαμόγελο, με λίγο ανασηκωμένο το επάνω χείλι, δίνοντας χώρο στην ξεχασμένη γόπα της τελευταίας σκέψης. Να πηδήξω ή να μην πηδήξω; Αλλά αναποφάσιστη παρέμενε εκεί, μέχρι να εξαντλήσει και τις τελευταίες της επιθυμίες.
Ήταν καιρός πλέον να βρεθεί το εκατομμύριο. Για να εμπλακούμε στην απώλεια του τυχερού λαχείου που θα έσωνε όλη μας τη ζωή. Διότι με αυτό το εκατομμύριο ξέρεις πόσο πολλά πράγματα μπορείς να κάνεις; Πόσα όνειρα μπορείς να πραγματοποιήσεις;
Κατά αρχάς να πας στην εφορία, να πετάξεις κατάμουτρα τη δεσμίδα πάνω στον πάγκο του γκισέ και να εξοφλήσεις όλες τις παλιές καθυστερημένες αμαρτίες σου και να αποχωρήσεις θριαμβολογώντας με ένα πούρο Αβάνας.
Θα προλάβαινες να φύγεις τριήμερο στην Πορταριά αλλά ας όψεται η καθυστέρηση της ανακοίνωσης. Αλλά έτσι ή αλλιώς πάλι δεν θα μπορούσες να φύγεις διότι οι κρατήσεις άγγιξαν το εκατό τοις εκατό. Διότι οι κινούντες την κρίση κάτι παραπάνω από εμάς γνωρίζουν. Ξέρουν πολύ καλά μέχρι που φτάνει το πουγκί του νεοέλληνα. Διότι λεφτά υπάρχουν όπως αποδεικνύεται και πρέπει να εξαφανιστούν μέχρι τελευταίας ρανίδας. Διαβολομαζώματα, διαβολοσκορπίσματα. Διάλεγες όποιο δωμάτιο ήθελες, πετούσες μια δεσμίδα εκ νέου και οι πρώην αποχωρούσαν.
Αλλά μετά από όλα αυτά, το όνειρο σκάει σαν σαπουνόφουσκα. Ακριβώς τη στιγμή που ήσουν έτοιμος να ρίξεις μια δεσμίδα στον γκισέ του ΤΕΒΕ και του ΙΚΑ. Αλλά ως δια μαγείας αντιλαμβάνεσαι ότι το εκατομμύριο δεν ήταν δικό σου, ούτε κέρδισες τον πρώτο λαχνό του λαχείου. Το εκατομμύριο ήταν συγγενή σου που ως γνωστόν μακριά από συγγενείς. Δεν πρόκειται να δεις χαΐρι και προκοπή.
Γελαστήκαμε με την υπόθεση του λαχείου και πορευτήκαμε πιο γλυκά και ανέξοδα με τα όνειρά μας που αποδείχτηκαν φρούδες ελπίδες.
Διότι ένα εκατομμύριο δεν φτάνει για όλους τους πληβείους. Πόσα να μοιραστούμε;
Δεν φτάνουν ούτε για το ψωμί μιας εβδομάδας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου