Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ



-Όχι, Χριστίνα μου, δεν είναι έτσι τα πράματα! Δεν μπορείς, όσο και να θέλεις, να χτυπιέσαι κάτω στα πατώματα, και δη μωσαϊκά! Όχι, αγαπητή Χριστίνα, δεν μπορείς να νιώσεις τον πόνο μας. Για να ζήσεις ένα πόνο πρέπει να τον ζεις και συ ο ίδιος. Να τον βιώσεις, να ξημεροβραδιάζεσαι μαζί του. Διαφορετικά συμπορεύεσαι σε μια κοινωνική υποχρέωση παρηγορίας, και από δω παν κι οι άλλοι! Πώς μπορείς να νιώσεις τον καθένα ξεχωριστά πως ζει αυτή την εποχή σε αυτή τη χώρα. Θα μου πεις φταίμε, ναι φταίμε, αλλά για δες ποιοι πληρώνουν! Θα μου πεις, δεν μπορείς να ασχοληθείς με τα εντελώς εσωτερικά μας. Καλά κάνεις! Αλλά τα λέμε στην νύφη για να τα ακούσει η πεθερά!
- Επανήλθες βλέπω!
- Δριμύτερος, αλλά τι να πεις! Μας κακοφαίνεται τώρα. Απλά ανακαλύπτουμε τώρα ότι ο παράδεισός μας ήταν ψεύτικος και γκρεμοτσακιστήκαμε από τα σύννεφα, και ακόμη πέφτουμε. Και για να πούμε και του στραβού το δίκιο, δεν ήταν λογικό να υπάρχει μια φτωχή χώρα με εύπορους πολίτες… Αλλά η μυωπία καλά κρατούσε…
- Άκουσες τι είπε; Αν …καταργήσουμε τη φοροδιαφυγή θα καταφέρουμε ακόμη περισσότερα και θα αποφύγουμε νέες μειώσεις μισθών και συντάξεων.
- Αυτά να τα ακούσουν οι από πάνω! Καιρός είναι να πληρώσουν κι άλλοι, και όχι αυτοί που πάντα πληρώνουν…
- Μειώσαμε και το έλλειμμα σε πρωτοφανές σημείο σε τόσο χρονικό διάστημα…
- Ναι και αυξήθηκε το δικό μας… Το θέμα είναι ένα, από την μια μέρα στην άλλη δεν πρόκειται να αλλάξει η κατάσταση! Τι θα γίνει όμως με τον πληθυσμό που τρέχει και δεν φτάνει; Πώς θα επιβιώσουμε; Με τις παρηγοριές και τα ευχολόγια δεν βλέπουμε φως! Δηλαδή να ελπίζουμε ότι όλα θα πάνε καλά; Και μέχρι να έρθει αυτή η άγια ώρα πώς θα βολευόμαστε; Φύγε εσύ, έλα εσύ;
- Για να αλλάξει η χώρα, πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς!
- Μάλλον, πλευρό μόνο βλέπω να αλλάζουμε!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου