Παρασκευή 12 Ιουλίου 2013

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Τους άκουσες τους ψίθυρους!
- Όχι, δεν άκουσα τίποτα!
- Οι ψίθυροι δεν ακούγονται πάντα! Μερικές φορές σέρνονται και όποιος προλάβει, πρόλαβε! Εξαρτάται από το τι ακοή έχει ο καθένας!
- Τι εννοείς πάλι; Άκουσες κάτι;
- Θα προτιμούσα να ήμουν κουφός και να μην άκουγα τίποτα, αλλά και πάλι αυτή η απομόνωση από τον έξω κόσμο είναι πολλές φορές καταστρεπτική!
- Με τρομάζεις! Κάτι θέλεις να μου πεις και το γυροφέρνεις!
- Έχουμε έλλειμμα!
- Δηλαδή; Τι εννοείς; Πάλι νηστικοί θα μείνουμε; Δεν έχουμε λεφτά ούτε για τη λαϊκή;
- Δεν εννοώ αυτό το έλλειμμα! Αυτό είναι καθημερινό! Το άλλο εννοώ!
- Ποιο, ρε φίλε;
- Το κρατικό!
- Ωχ!
- Πόνεσες;
- Είναι να μην πονέσω; Κάτι μου μυρίζει αυτό!
- Πάντως δεν είναι το φαγητό στο φούρνο, που κάηκε! Για να καεί φαγητό στο φούρνο πρέπει να βάλεις το ταψί πρώτα! Χωρίς ταψί πώς να σου καεί το φαγητό!
- Και τι θα γίνει με αυτό το έλλειμμα; Είναι σοβαρό; Μα για στάσου… Τις προάλλες τα πράματα ήταν διαφορετικά. Αισιόδοξα…, ατενίζαμε με θάρρος το μέλλον! Τι σκοτσέζικο ντους είναι αυτό;
- Κατάλαβες τώρα τι ψιθύρους εννοούσα; Τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Για ποιόν χτυπά η κουδούνα; Να σου πω κι άλλα;
- Όχι… φτάνει… κατάλαβα…
- Από κάπου δεν πρέπει να μειωθεί αυτό το έλλειμμα;
- Για λίγο να κάτσω, να στηριχτώ κάπου… Νομίζω ζαλίζομαι, νιώθω ότι ζω ένα όνειρο…
- Καλά θα ήταν να ζούσες ένα όνειρο, αλλά δεν είναι όνειρο…  Το άλλο είναι… Τα όνειρα έχουν παραλίες, νερά να τρέχουν, πράσινα λιβάδια, ανθοστόλιστους κήπους, πουλάκια να κελαηδάνε, και εσύ να απολαμβάνεις ανέμελος…
- Βρε τι πάθαμε…
- Πολύ θερμό καλοκαίρι αυτό…
- Και παγωμένος χειμώνας…
- Τελικά τι συμβαίνει με αυτή την κατάσταση κανείς δεν ξέρει να μας πει! Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Όλα είναι υπό εκκρεμότητα…
- Καλά που είπες εκκρεμότητα και θυμήθηκα…
- Τι;
- Να μεταφέρω τα λεφτά μου στο εξωτερικό… Θα το ξεχνούσα παραλίγο…



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου