ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Αντώνη μου, καλός, χρυσός, άγιος, δε λέω, άλλα θα σου τα πω!

- Για ποιόν Αντώνη μιλάς;

- Έννοια σου! Ξέρει αυτός!

- Και τι θα του πεις;

- Τι θα του πω; Εγώ μαζί του είμαι, ναι, να κάνει τις αλλαγές, να κάνει τις μεταρρυθμίσεις, να δει αυτή η χώρα Θεού πρόσωπο, αλλά να δει και το δικό μου πρόσωπο! Δεν ξέρω, αλλά κάπως πρέπει να γίνει για να δει όχι μόνο η χώρα, αλλά και εγώ, Θεού πρόσωπο! Διότι τώρα πλέον, είμαι ένα έρμαιο κατά πως φυσάει. Εκεί πάει ο αέρας; Εκεί πάω και εγώ! Δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο! Και όχι μόνο αυτό! Πόσο άλλο να δώσω; Έμεινα εγώ και οι τρύπες στις τσέπες μου από ρευστό! Δεν έμεινε ούτε δεκάρα! Και ακούω και μαθαίνω ότι θα έρθουν κι άλλες κατραπακιές! Έως πότε Αντώνη μου, καλέ; Μόνο κάτι λίγα έχω για να περνώ τις μέρες μου! Να γεμίζει το στομάχι της οικογένειας μου!

- …

- Πως θα βγάλω τον χειμώνα, που οσονούπω καταφθάνει χωρίς να το καταλάβουμε; Από πού θα βρούμε τα λεφτά για να πληρώνουμε και το ένα και το άλλο, και το παραπέρα, και το παραδίπλα… Όλα τα ίδια, μόνο που αλλάζουν ονομασία! Να έρθω να κάνω ρυθμίσεις… Πολύ ευχαρίστως! Δε λέω όχι! Αλλά πώς; Όταν μου λες, ξόφλησε τα τρεχούμενα και τα άλλα με δόσεις... Μα αν μπορούσα, Αντώνη μου, δεν θα χρωστούσα, θα τα είχα κιόλας ξοφλήσει... Και ρυθμίσεις από δω, ρυθμίσεις από εκεί, πάλι μαζεύονται Αντώνη μου πολλά. Πώς θα τα βγάλω πέρα;… Πάλι έμαθα ότι ετοιμάζετε εισπρακτικούς μηχανισμούς… Καλά κάνετε, έτσι πρέπει… Διότι πρέπει να πληρώνουμε. Αλλά βοηθείστε και εμάς, Αντώνη μου! Πώς θα πάρουμε και εμείς αυτά που μας χρωστάνε άλλοι; Για να μπορέσουμε να κάνουμε ρυθμίσεις! Διότι έτσι είναι Αντώνη μου! Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δυο το πρόσωπο! Αλλά, αν μου κόψεις τα χέρια, πώς θα σε βοηθήσω να νίψουμε το πρόσωπο;