ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τι έπαθες;

- Τι έπαθα;

- Τι χάλια είναι αυτά;

- Για τι πράμα μιλάς;

- Καλά, με δουλεύεις; Δεν βλέπω πως είσαι;

- Πώς είμαι;

- Όλο το κεφάλι σου μπανταρισμένο! Τι έπαθες;

- Α! Για αυτό λες; Μην ανησυχείς! Δεν είναι τίποτα!

- Δεν είναι τίποτα; Όλο σου το κεφάλι είναι μέσα στις γάζες, σαν μούμια είσαι τελικά, και μου λες δεν είναι τίποτα!

- Μα αφού σου λέω, δεν είναι τίποτα!

-Α! Κατάλαβα! Ντύθηκες μασκαράς για τις απόκριες!

- Τι; Έφτασαν κιόλας οι απόκριες; Όχι, καμία σχέση!

- Θα με τρελάνεις! Τι είναι τελικά;

- Χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο!

- Είναι σοβαρό; Μετά μου λες ότι δεν είναι τίποτα! Και πως χτύπησες;

- Εγώ χτύπησα!

- Ναι, αυτό το κατάλαβα! Αλλά τι έγινε;

- Χτύπησα το κεφάλι μου στον τοίχο! Μια, δυο ,τρεις, τέσσερις, πέντε… ούτε και γω ξέρω πόσες!

- Τι; Έτσι; Από μόνος σου;

- Γιατί, εσύ ξέρεις κανένα κεφάλι να χτυπιέται μόνο του;

- Δηλαδή, πήγες και χτυπούσες το κεφάλι σου στον τοίχο; Πες μας το κι αυτό!

- Ναι!

- Και δεν ήταν κανένας εκεί να σε αρπάξει; Τι σε είχε πιάσει; Τι μανία αυτοκαταστροφής  ήταν αυτή!

- Ας τολμούσε να με πλησίαζε κανένας!

- Α! Είναι σοβαρά τα πράματα! Και γιατί παρακαλώ;

- Δεν υπάρχει άνθρωπος σ’ αυτή τη χώρα που να μην έφαγε λεφτά από το κράτος. Μόνο εγώ! Λεφτά από δω, λεφτά από κει, έλεος πια! Κάποιος δεν υπήρχε να τους πει κάντε κράτει; Τελικά μόνοι τους τα έφαγαν! Εγώ υπογράφω υπεύθυνη δήλωση ότι δεν ήμουν εκεί, δεν ήμουν στο μεγάλο φαγοπότι, σαν βλάκας που ήμουν! Όλοι έφαγαν, ντερλίκωσαν, βαρυστομάχιασαν και κανείς δεν τους έπαιρνε χαμπάρι, να αναρωτηθεί, γιατί τόσες σόδες, γιατί τόσα φουσκώματα, δεν μπορεί, μια απορία έπρεπε να την είχαν, δεν βάζεις κιλά από τον αέρα, μόνο …το φαγητό σε φουσκώνει! Τι είναι αυτές οι ΜΚΟ, πώς διάολο τις λένε, ΜΚΟ και μύκητες, ποτάμια εκατομμυρίων! Από πουθενά τίποτα; Κανένας έλεγχος; Μπάτε σκύλοι αλέστε… Εγώ που ήμουνα; Σε ποια ραχούλα ξεβοτάνιζα βρούβες; Γιατί να μη μου κόψει και μένα να φτιάξω μια ΜΚΟ; Γιατί; Να βράσω και τα πτυχία και τη μόρφωσή μου! Γι’ αυτό τώρα πεινάω! Ενώ οι άλλοι; Τους βλέπεις; Σφυρίζουν κλέφτικα! Μην είδατε τον Παναή, σου λένε!

- Κατάλαβα, σ’ έπιασε το παράπονο! Άσε! Άσε! Εγώ αναρωτιέμαι πως υπήρξαμε σαν κράτος! Δηλαδή, δεν ξέρω αν υπάρχουμε ακόμη!