ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Σα να νιώθω κάπως…

- Πώς, δηλαδή; Δε νιώθεις καλά; Από τη ζέστη θα είναι. Αυτή η απότομη αλλαγή του καιρού χωρίς ενδιάμεση στάση είναι εκνευριστική… Κάνε μια στάση φίλε μου, κατευθείαν από το κρύο και την υγρασία στη ζέστη πέφτει λίγο βαρύ! Ένα διάλειμμα για καφέ, καμιά τουαλέτα, να ξεμουδιάσουν λίγο τα πόδια και μετά συνεχίζουμε…

- Λες πάλι θεωρίες της Χαλιμάς…

- Ενώ εσύ…

- Κοίτα να σου πω… και σκέψου το λίγο…

- Για πες…

- Κατάλαβες τίποτα εσύ;

- Τι να καταλάβω;

- Μετά τις εκλογές… Καμία αλλαγή… Κάτι τέλος πάντων…

- Να σου πω όχι… Ό,τι χρωστάω, χρωστάω, οι δόσεις μου παρέμειναν οι ίδιες, οι ρυθμίσεις παν κι έρχονται, όλα καλά…

- Και το λες καλά εσύ αυτό;

- Τρόπος του λέγειν, ρε φίλε!

- Και όμως!

- Τι;

- Αρχίζουν και το σκέφτονται. Ταρακουνήθηκαν στα βόρεια προάστια της Ευρώπης… Και αυτό που σκέφτομαι, είναι ότι περίμεναν τις εκλογές για να ανταριαστούν; Τόσο καιρό δηλαδή, τι νόμιζαν; Ότι δεν θα στέλναμε μήνυμα; Και όχι μόνο εμείς. Και οι άλλοι γείτονες… Για αυτό σου λέω. Νιώθω κάπως περίεργα. Λίγο βλάκας, λίγο χαζός, λίγο ηλίθιος, λίγο από όλα ένα πράμα!

- Λες;

- Τι να λέω; Δηλαδή αν η κατάσταση παρέμεινε η ίδια, θα χειροκροτούσαν για την αποτελεσματικότητα των αποφάσεων τους; Δηλαδή, τι θα μπορούσε να γίνει αν δεν αντιδρούσαμε; Θα συνέχιζαν τα ίδια; Θα πίεζαν για νέα μέτρα και βάλε το χέρι στη τσέπη μέχρι να πιάσει πάτο και να αρχίσει να βρίσκει χώμα;

- Έχεις δίκιο, τι να πω;

- Και ακούς τώρα; Εκεί, στας Ευρώπας, τα μεγάλα κεφάλια ανησυχούν ότι κάτι πρέπει να κάνουν, διαφορετικά θα χάσουν το παιχνίδι, έτσι νιώθουν. Σου λέει, κάτι πρέπει να κάνουμε… Και θα ξεκινήσουν οσονούπω συζητήσεις… Δεν παίρνει άλλο, σου λέει…

- Άντε, ρε, και εις άλλα με υγεία!