ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Νοιώθω μια παράκρουση… κάτι τέλος πάντων…

- Τι ακριβώς δηλαδή;

- Σαν να μην έχω επαφή με το περιβάλλον… σαν να μην ακούω καλά… σα να μη βλέπω καλά…

- Α! Μην ανησυχείς δεν είναι τίποτα… δεν θα σου περάσει… από τα γεράματα είναι… το παθαίνουν αυτό πολλοί της ηλικίας σου…

- Α, να μου χαθείς από κει βρωμόσκυλο, που θα με πεις και γέρο… Σε πληροφορώ ότι είμαι μια χαρά… Φτου, φτου, φτου μου!

- Εγώ δε σε είπα γέρο… για την ηλικία σου είπα…

- Να αφήσεις ήσυχη την ηλικία μου…

- Καλά, είσαι νιάτο… βλέπω και ένα δοντάκι σου να ξεφυτρώνει…

- Σοβαρέψου, είπαμε!

- Καλά θα σοβαρευτώ! Για λέγε…

- Δεν έχεις αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε κάτω από το χλωμό φως του λυκόφωτος;

- Αμάν! Με τρομάζεις! Ανατρίχιασα! Τι πράματα είναι αυτά που λες!

- Εγώ καλά τα λέω, τους άλλους να φοβάσαι που τα κάνουν…

- Για λέγε…

- Δεν βλέπεις… τα χρέη προς το Δημόσιο όσο πάνε και αυξάνονται…

- Γιατί πίστευες ότι θα μειώνονταν;

- Εγώ; Απεναντίας!

- Αλλά…

- Και από την άλλη ετοιμάζονται για πλειστηριασμούς και μάλιστα ακούγεται ότι θα είναι στο ένα τρίτο της αξίας!

- Ε, ρε, κονομισιές που θα γίνουν! Θα χάσει η μάνα το παιδί και το παιδί τη μάνα…

- Και μετά μου λες ότι δεν είμαστε υπό κατοχή! Κάτι μου θυμίζει αυτό… Τότε… στη μεγάλη πείνα που ο κόσμος πουλούσε ό,τι είχε και δεν είχε για ένα κομμάτι ψωμί… Το ίδιο δεν γίνεται και τώρα;

- Βρε, που πάμε! Βρε, που πάμε!

- Αυτό έχεις να πεις μόνο;

- Τι να πω, και τι να ομολογήσω; Εδώ δεν μας φτάνουν για να πληρώσουμε τα παλιά έρχονται και τα καινούρια… Βρε, που πάμε, βρε, που πάμε; Μόνο αυτό έχω να πω! Τα λέει όλα!

- Και ακόμα περιμένουμε ανάπτυξη η οποία αναβάλλει το ταξίδι της από χρόνο σε χρόνο! Θυμάσαι τα περσινά, τα προπερσινά;

- Μύτες δεν βλέπω να μεγαλώνουν! Κάθε χρόνο κάνουν καινούριες πλαστικές;