ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Γεράσιμε, σ’ αγαπώ, σ’ εκτιμώ, αλλά θα σε μαλώσω!

- Τι έγινε πάλι;

- Δεν διάβασες; Να μην πηγαίνουμε να ψωνίζουμε σαν παγώνια!

- Δεν το είπε για όλους, για τις γυναίκες το είπε…

- Θα με τρελάνεις και εσύ; Τι παγώνια και ψηλά τα κεφάλια;

- Να κοιτάμε τις χαμηλές τιμές και να μην ψωνίζουμε τα ακριβά.

- Ήδη το κάνουμε εδώ και χρόνια… Για πέρνα μια βόλτα από τα σουπερμάρκετ να δεις…

- Το βλέπω…

- Πως δηλαδή να αγοράζουμε τα ακριβά; Απόμεινε και τίποτα άλλο να κάνουμε; Αλλά μάλλον ατυχής η έκφραση για τα παγώνια. Εγώ είμαι της γνώμης να ψωνίζουμε με ψηλά το κεφάλι, περήφανα σαν τα παγώνια… Γιατί τι μας έμεινε εξ άλλου; Μια περηφάνια και ένας εγωισμός… Μας έμεινε και τίποτα άλλο; Αν τα χάσουμε κι αυτά, χαθήκαμε… Που τα είδε τα παγώνια;

- Ρε, παιδάκι μου, δεν ήθελε να το πει έτσι…

- Και πως το είπε δηλαδή;

- Να κοιτάμε χαμηλά…

- Γιατί; Στα χαμηλά ράφια είναι τα φθηνότερα; Παντού τα βρίσκεις… Και μη σου πω ότι τα φθηνά είναι σε ντάνες μπροστά σου, στη μέση του διαδρόμου και διαλαλούν την φθήνια τους… το καλάθι της νοικοκυράς φταίει… αγοράζει τα ακριβά και δεν βγαίνει ο οικογενειακός προϋπολογισμός… διότι τώρα πλέον, έτσι κι αλλιώς, εκ των πραγμάτων, δεν βγαίνεις με γεμάτο πορτοφόλι για να ψωνίσεις… Τα βασικά και απαραίτητα…

- Τότε γιατί το είπε;

- Ξέρω εγώ; Είδε καμιά αύξηση στην κατανάλωση ακριβών ειδών;

- Ναι… Το περασμένο μήνα λέει είχαμε αύξηση πωλήσεων αυτοκινήτων, καινούριων και μεταχειρισμένων εξωτερικού κοντά στο είκοσι τοις εκατό…

- Εμ, αυτό είναι τελείως διαφορετικό… αυτό σημαίνει ότι ήδη έχουμε σηκώσει ψηλά το κεφάλι… Τι γίνεται; Μήπως άρχισαν να φαίνονται τα χρήματα, αυτά που έλεγαν ότι υπήρχαν…

- Ναι, αλλά ποιοι τα έχουν;

- Πάντως όχι εγώ κι εσύ… Κάποιοι άλλοι…

- Αυτό ξαναπές το… Το θέμα είναι ότι την πληρώνουν όλοι… Ένας αχταρμάς…

- Τελικά, τι να κάνουμε; Είμαστε παγώνια ή δεν είμαστε;