Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2014

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Κάτσε… Κάτσε… Τι λέει εδώ;
- Να καθίσω, δηλαδή;
- Άμα θες μην κάθεσαι… Μπορεί να ρίξεις μπόι!
- Δηλαδή είναι τόσο σοβαρό αυτό; Υπάρχει κίνδυνος να με πιάσει αντράλα και να πέσω…
- Αμέ! Και όπως ξέρεις σε κάθε πτώση υπάρχει και το ρίσκο ατυχήματος… Να χτυπήσεις κανένα κεφάλι, κανένα χέρι… διότι ως γνωστόν ο γέρος ή από πέσιμο θα πάει ή ….
- Μην το πεις, μη το πεις…
- Γιατί;
- Δηλαδή με θεωρείς γέρο;
- Κοίτα να σου πω, η έκφραση το λέει και δεν έχει ξεκαθαρίσει πόσο χρονών πρέπει να είσαι για να συμπεριληφθείς στην σχετική ομάδα… Εξ άλλου δεν είσαι και του γαλάτου… Δεν έχεις την ευκινησία και την ετοιμότητα να υπερασπιστείς την ακεραιότητά σου… Δύσκολο είναι να πάθεις κάτι από μια πτώση; Για αυτό, άσε τα παχιά λόγια και παλουκώσου… Άκου…
- Καλά…
- Πώς τα καταφέρνει ο Σόιμπλε και μας ξενερώνει κάθε φορά είναι άλλο πράμα…
- Είπε τίποτα;
- Δυο κουβέντες… Πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις, δεν έχουμε φτάσει στο σημείο που να μην υπάρχει κίνδυνος… Γίναν πολλά, αλλά…
- Ναι, μεν, αλλά… δηλαδή…  Μήπως ξέρει κανείς να μας πει πόσος ακόμη δρόμος μας απομένει; Πόσα χιλιόμετρα έχουμε ακόμη; Διότι είδες στον Μαραθώνιο τις προάλλες… Κάμποσοι μεταφέρθηκαν στα νοσοκομεία… Με αυτήν την λογική και τα αντίστοιχα χιλιόμετρα μάλλον δεν θα φτάσουμε κι εμείς σώοι και αβλαβείς στο τέρμα… δεν θα έχουμε και εμείς τις απώλειες μας; Κάμποσους άστεγους, κάμποσους πειναλέους νεόπτωχους να περιφέρουν την απελπισία τους από γωνιά σε γωνιά… και δεν αναφέρομαι στους επαγγελματίες που συναντάμε εδώ και χρόνια…
- Λες ε;
- Ναι, και θα έχουμε και τους Γάλλους παρέα… Διότι στην μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα, κατόπιν  σχετικής προσαρμογής, μας πλησίασαν… Μέσα στην μαύρη μαυρίλα κι αυτοί κατόπιν σχετικής έρευνας…
- Και;
- Περιμένουν κι άλλα… Δεν ξέρω, όμως, σε ποιο χιλιόμετρο είναι αυτοί…


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου