ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Τι λες;

- Δυο και δυο τέσσερα!

- Κάτι μας είπες! Τα μισά της χιλιάδας πεντακόσια!

- Ωραία! Από μαθηματικά σχίζουμε!

- Α! ρε η ζωή είναι ωραία στην Ελλάδα…

- Αν ήταν ωραία δεν θα την κοπανούσαν χιλιάδες στο εξωτερικό να βρουν δουλειά! Θα έμεναν εδώ, αλλά μας κούνησαν μαντήλι καλαματιανό και την έκαναν για άλλη γη, άλλη χώρα!

- Εμ, αφού εδώ…

- Και τώρα που το σκέφτομαι, όλοι αυτοί που έφυγαν πώς θα ξαναγυρίσουν πίσω;

- Και γιατί να ξαναγυρίσουν; Μια χαρά είναι εκεί που είναι! Εδώ θα αρκεστούν το πολύ σε κανένα ξεροκόμματο… Τα νιάτα όμως θέλουν άλλα, να δουλέψουν μεν, αλλά και να αμειφθούν. Και η αμοιβή εδώ είναι διαφανής έως αόρατη…

- Εμ τότε η ανάπτυξη που περιμένουμε, πως θα έρθει; Άντε κι έρχεται! Ποιον θα δει εδώ; Με ποιον θα μιλήσει; Δεν θέλει νέους μορφωμένους, με οράματα για να τους πάρει από το χέρι και να ξεκινήσουν για μεγάλα ταξίδια;

- Σωστά, ρε! Ξέρεις πόσοι πτυχιούχοι μας είναι στην αλλοδαπή; Και οι περισσότεροι, έως όλοι, είναι και με μεταπτυχιακές σπουδές. Σαν ξερολούκουμα τους καταπίνουν στην αλλοδαπή!

- Και εμείς εδώ;

- Εμείς εδώ, θα περιμένουμε την ανάπτυξη μόνοι μας, θα την καλωσορίσουμε, θα την πάρουμε από το χέρι, θα τραβήξουμε κατά παραλία μεριά, θα ρίξουμε παρέα τα τσιπουράκια μας, θα κάνουμε τις βουτιές μας στο Αιγαίο πέλαγος, θα τσουρουφλιστούμε κάτω από το δυνατό μας ήλιο, και φυσικά θα πάρουμε εκείνο το μπρούτζινο χρώμα για εντυπωσιακές εμφανίσεις στο λάιφ μπάι δε νάητ!

- Και;

- Θα περάσει το καλοκαίρι και αυτό ήταν όλο! Το έργο έλαβε τέλος! Κάθεται η ανάπτυξη χειμωνιάτικα εδώ; Κι άντε πάλι του χρόνου, θα φιληθούμε, θα αποχαιρετιστούμε και όλα καλά!

- Τι λε, ρε! Είναι ανάπτυξη αυτό;

- Είναι η μόνη ανάπτυξη που μας αξίζει! Θες δε θες, αυτή είναι!