- Με συγχωρείς, αλλά όλα κι όλα… Έχει δίκιο ο άνθρωπος…
- Με ποιον τα έβαλες πάλι;
- Είναι δυνατόν; Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι έτσι.
Χρειάζεται λίγο τακτ. Θέλει και λίγο με το σεις και με το σας… Πρέπει να
δείχνουμε μια γαλατική αβρότητα, να δείξουμε λίγο τζάκι, λίγα γαλλικά - όχι από
αυτά, από τα άλλα γαλλικά - άντε και
λίγο πιάνο!
- Με μπερδεύεις λίγο…
- Μόνο λίγο; Πρέπει να μπερδεύτηκες πολύ!
- Για, λοιπόν, ξεμπέρδεψέ με!
- Όταν δεν συμπεριφέρεσαι σωστά και καλά, τι να σου κάνει κι
ο άλλος; Εκνευρίζεται, χάνει την ψυχραιμία του… και αρχίζει τον …εξάψαλμο…
- Κατάλαβα…, κατάλαβα που το πας!
- Το ‘ξερα ότι είσαι ξύπνιο παιδί!
- Διότι δεν μπορείς κύριε Γιάννη - εγώ επιμένω με δυο ν – να
κυκλοφορείς άνετα ανά τα Ευρώπας και να σκανδαλίζεις τον κόσμο… Θέλει και λίγο
τακτ, θέλει ευγένεια, θέλει…
- Ναι, πες μας τώρα ότι είναι αγενής κιόλας…
- Εγώ; Εγώ δεν λέω τίποτα… Ούτε καν συμπορεύομαι με τα βέλη
που εξακοντίζονται… άλλοι έχουν χάσει την ψυχραιμία τους…
- Πάντως, εγώ νομίζω ότι πίσω από αυτόν τον πόλεμο δηλώσεων
και χαρακτηρισμών υποκρύπτεται κάτι άλλο…
- Σαν τι δηλαδή;
- Σαν τι νομίζεις; Υπάρχει ένα πλούσιο παρελθόν που δεν
μπορεί να σβήσει με τίποτα. Παραμένει ανεξίτηλο, στον καθένα για διαφορετικούς
λόγους. Άλλους λόγους έχουμε εμείς και πονάμε, άλλους λόγους έχουν αυτοί που
τους τσούζει…
- Λίγο μπεταντίν ίσως;
- Καλό!... Δεν μπορείς να χωνέψεις ότι η ιστορία
επαναλαμβάνεται μετά από τόσες δεκαετίες και υπάρχει παρόμοια αντίσταση στο
μεγαθήριο που το χαϊδολογούν μικροί και μεγάλοι… εσύ τι θα έκαμνες; Θα το
σήκωνε ο οργανισμός σου; Θα άντεχες μια μισοριξιά να σου σηκώσει μπόι;
- Έλα μου ντε! Γίνονται αυτά τα πράγματα; Πληγώνεται ο
εγωισμός σου! Μη σου πω τραυματίζεται θανάσιμα!
- Τουλάχιστον, αποδεικνύουμε και κάτι! Ότι παραμένουμε ακόμη
ένας ατίθασος λαός!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου