- Αίσχος!
- Έξαλλο σε βλέπω!
- Αίσχος!
- Πρώτη φορά σε βλέπω έτσι! Ηρέμησε! Σέρνονται και
εγκεφαλικά!
- Τι γίνεται ρε! Τι γίνεται ρε!
- Πες μου, ρε! Θα με τρελάνεις! Κάτι σοβαρό φαντάζομαι…
- Ρε…, θυμάσαι τι έγινε με τις συντάξεις αναπηρίας…
- Αν θυμάμαι λέει! Αλλά για ποιες μιλάς; Για αυτές πριν από
το μνημόνιο ή μετά το μνημόνιο;
- Καλά το έθεσες! Πρέπει να τις
πάρουμε με την σειρά… επειδή πριν… γινόταν το έλα να δεις…
- Ποιος έβλεπε, ρε; Είχε γεμίσει
η Ελλάδα τυφλούς, κουτσούς και δεν συμμαζεύεται… Μια απέραντη ορθοπεδική
κλινική ήταν η χώρα…
- Έτρωγε κόσμος και ντουνιάς και
εις υγείαν το κορόιδο…
- Και μετά;
- Μετά ήρθε το χάος. Την πλήρωσαν
κι αυτοί που όντως είχαν ανάγκη… από την άλλη δεν είναι μόνο η σύνταξη, είναι
ότι δεν έχεις και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη οπότε τρέχεις να ζητήσεις την Πρόνοια
του κάθε δήμου… Πάλι καλά δε λες!
- Τώρα, όμως! Γιατί παλιότερα δεν
μπορούσες να διαβείς την πόρτα νοσοκομείου χωρίς να είσαι ασφαλισμένος κάπου…
- Και η αποθέωση…
- Για να ακούσω…
- Κοπέλα που ήταν σε κώμα εδώ και
εβδομάδες με ανίατη ασθένεια ήταν ανασφάλιστη λόγω γραφειοκρατίας...
- Δηλαδή;
- Λόγω ηλικίας σταμάτησε να είναι
ασφαλισμένη σαν προστατευόμενο μέλος οπότε ο πατέρας της κάτι έπρεπε να κάνει…
Και φυσικά η επιτροπή του ΙΚΑ είχε το λόγο… Και πολύ σωστά…
- Και;
- Πως μπορεί ένα άτομο σε
κωματώδη κατάσταση να σηκωθεί για να παραστεί ενώπιον της επιτροπής;
- Κανονικά σε τέτοιες περιπτώσεις
οι γιατροί της επιτροπής πρέπει να πηγαίνουν στον ασθενή. Δεν μπορεί το
νοσοκομείο να πιστοποιήσει ότι ο ασθενής δεν δύναται; Και προφανώς πήγε ο
πατέρας στην επιτροπή δίνοντας το λόγο της απουσίας… και ο γιατρός είπε θα πάμε
κάποια στιγμή να την δούμε. Φαντάζομαι τον διάλογο που θα ακολούθησε… Διότι
βγήκε ο Διευθυντής του ΙΚΑ και ζήτησε συγγνώμη… Γιατί άραγε;
- Τι να πω; Τι να πω;
- Αίσχος να πεις! Διότι κοντά στα
ξερά καίγονται και τα χλωρά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου