- Όσο το σκέφτομαι, ζαλίζομαι!
- Σταμάτα να το σκέφτεσαι, τότε!
- Δεν γίνεται! Τι βλέπεις καθημερινά να ανασαίνει δίπλα σου,
να τσακίζει το μυαλό σου, να συνθλίβει το είναι σου;
- Αμάν βρε, σαν μηχανή του κιμά μού ακούγεται!
- Πες το ψέματα! Μη σου πω και χειρότερα!
- Για πες μου ρε παιδί μου, τι είναι αυτό που σε βασανίζει
τόσο πολύ; Βγάλε τα απωθημένα σου, θα τα υπομείνω όλα! Χαμογέλα λίγο, ντε!
- Θα πέσω σε κατάθλιψη, σε βαριά μάλιστα!
- Τα παραλές! Ποιος; Εσύ;
- Ναι, εγώ, ρε φίλε! Νομίζω ότι είμαι παγιδευμένος μέσα σε
ένα παιχνίδι, που εκ των πραγμάτων συμμετέχω, χωρίς εγώ ο ίδιος να το θέλω!
Αναγκάζομαι, χωρίς να έχω την δύναμη να αντισταθώ!
- Αυτό κι αν είναι γρίφος!
- Αυτό που ζω, έτσι το βλέπω εγώ, άλλες φορές νομίζω ότι
είναι παραίσθηση, άλλες φορές ένας κακός εφιάλτης, άλλες φορές ένας κακός
δράκος που αρνείται να φύγει και έχει μπαστακωθεί στο σβέρκο μου…
- Μου φαίνεται… πρέπει να κόψεις την ανάγνωση …σοβαρών
αναγνωσμάτων! Σε επηρεάζουν πολύ, άσε που νομίζω πια ότι θα ξενυχτάς τα βράδια!
Για αυτό και οι σακούλες κάτω από τα μάτια!
- Φίλε μου, δεν μπορεί να συμβαίνει αυτό το πράγμα σε αυτόν
το αιώνα! Είναι παράλογο, παράδοξο, είναι αλητεία, είναι ψιλό γαζί, είναι
δούλεμα, ό,τι θες πες ότι είναι!
- Έτσι…
- Λίγο κενό χώρο να έχεις στον εγκέφαλό σου, και να βάλεις
αυτό που συμβαίνει για να το επεξεργαστείς, θα εκραγείς και θα σκορπίσεις σαν
άυλη σκόνη σε απόσταση χιλιομέτρων! Τόσο πολύ! Θα διαλυθείς!
- Έτσι!
- Είναι αδιανόητο φίλε μου! Αδιανόητο! Διότι θέλει μόνο λίγη
σκέψη, από αυτήν που δεν υπάρχει, που δεν αφήνεται να υπάρχει… Δεν μπορεί η
μέρα να είναι νύχτα και η νύχτα…
- Δεν κατάλαβα!
- Ακόμη δεν κατάλαβες;
- Όχι!
- Για πες μου, στον αιώνα σου τι βλέπεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου