Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015

ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ


- Και τώρα;
- Και τώρα;
- Αυτό λέω!
- Και εγώ επίσης!
- Και τώρα τι;
- Και τώρα τι;
- Γιατί επαναλαμβάνεις ό,τι λέω;
- Γιατί δεν έχω τίποτα άλλο να πω!
- Στέρεψε το λεξιλόγιο σου;
- Μόνο το λεξιλόγιο; Στέρεψαν όλα! Στέγνωσε το πηγάδι!
- Ποιο πηγάδι;
- Τι να σου πω; Ποιο πηγάδι; Αυτό που έχουμε στην αυλή!
- Έχετε πηγάδι στην αυλή;
- Γιατί έχουμε αυλή;
- Σωστά! Πώς σου ήρθε αυτό;
- Το ποιο;
- Για το πηγάδι!
- Κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις!
- Με προσβάλλεις!
- Γιατί; Επειδή μιλάω για το …πηγάδι σου;
- Είναι κι αυτό!
- Πηγάδι τέλος, αγαπητέ! Πηγάδι τέλος! Αυτό ήταν! Τώρα σηκώνουμε τα μανίκια και πέφτουμε με τα μούτρα στην δουλειά όσοι μπορούμε και όσοι θέλουμε! Οι χίλιες και μία νύχτες τερμάτισαν. Ξανά από την αρχή! Είναι λίγο δύσκολο μεν, αλλά υποχρεωτικό! Δεν βλέπεις; Τέλος τα δάνεια και ήρθε το τέλος! Διότι όλος αυτός ο πλουσιοπάροχος βίος ανάσαινε από τα δάνεια. Μόνο από τα δάνεια! Διότι το δώσε και μένα μπάρμπα ήταν το μόνο που κρατούσε ζωντανά τα κόμματα και δεν άφηνε χώρο να αναπνεύσει καθόλου η ανάπτυξη, η επένδυση, η φαντασία και ο οργασμός για την κατάκτηση της κορυφής!
- Τι μου λες τώρα;
- Δεν σ’ αφήναν να μάθεις να δουλεύεις και ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ όταν το λέω… Έπεφτε το χρήμα ζεστό και λαχταριστό και ευδοκιμούσε η μαλθακότητα και η διασκέδαση…
- Τι θες να πεις τώρα;
- Με έπιασε… Που ήμασταν και που είμαστε… Μάθαμε να ζούμε με δάνεια και συνεχίζουμε ακόμη να τα έχουμε ανάγκη… και τώρα καλούμαστε να ξεμάθουμε…
- Σε πιάσαν οι αναμνήσεις;
- Ε! Όσο να ‘ναι… Ήταν ωραίες εποχές!
- Τις ακριβοπληρώνουμε όμως τώρα… Και δυο και τρεις και πέντε φορές… και βάλε… Άξιζε τον κόπο;
- Τι να πω; Θα φανεί όταν περάσουμε από το ταμείο!
- Αχ! Περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα να κλαίς…  

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου