ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Μια ζάλη… την παθαίνω πάλι!

- Θα είναι από τη ζέστη!

- Μπα! Όχι!

- Τι έχεις δηλαδή; Έκανες εξετάσεις;

- Τι εξετάσεις, ρε! Είμαι βράχος εγώ!

- Βράχος, ξεβράχος, ζαλίζεσαι πάντως! Το έψαξες; Μήπως έχει κάτι; Με τις εξετάσεις όλο και κάτι θα βρεις!

- Δε μας παρατάς λέω εγώ, εσύ και οι εξετάσεις σου!

- Δικές μου δεν είναι, δικές σου είναι! Εσύ πρέπει να τις κάνεις! Η ζάλη κάτι θα κρύβει! Το λιγότερο μπορεί να είναι αυχενικό!

- Καλά, σε λίγο θα πεις ότι είμαι με το ένα ποδάρι στον τάφο! Ούτε έχω τίποτα, ούτε από τη ζέστη είναι!

- Τότε; Γιατί ζαλίζεσαι; Από άποψη;

- Τ’ ακούσαμε κι αυτό!

- Από τι άλλο θα μπορούσε να είναι η ζάλη σου;

- Αχ! Κατακαημένε Περικλή!

- Για λέγε;

- Δεν μας βλέπω καλά!

- Περνάν τα χρόνια, όσο να πεις η όραση γίνεται προβληματική!

- Αυτό σου το χιούμορ!

- Δεν είναι καθόλου χιούμορ! Είναι πραγματικότητα! Μια ζοφερή πραγματικότητα!

- Όπα της! Σοβαρεύουν τα πράγματα!

- Δεν σοβαρεύουν καθόλου! Αντιθέτως! Είμαστε σε βρεφική κατάσταση!

- Δηλαδή τα βρέφη δεν είναι σοβαρά;

- Πώς μπορεί να είναι; Κατά αρχάς δεν έχουν ικανότητα μιας σοβαρής αντίληψης για την πραγματικότητα! Μπουσουλάει η νοημοσύνη τους! Άδικα βγήκε το μαμ, κακά και νάνι; Βρέφη είναι, μωρά είναι, μικρά είναι, έχουν μια κάποια δικαιολογία!

- Μια ένσταση! Τι δουλειά έχει συζήτηση που ανοίξαμε με τη ζάλη σου και με τα βρέφη και τη νοημοσύνη τους;

- Για αυτό ακριβώς ζαλίζομαι! Νιώθω μια παραζάλη!

- Περιμένω! Ακόμη περιμένω για να καταλάβω!

- Τι να καταλάβεις, φίλε μου! Η σοβαρότητα έχει χάσει την ουσία της, οι λέξεις έχουν χάσει την ουσιαστική τους νοημοσύνη, άλλο λέμε και άλλο συμβαίνει, άλλο θέλουμε να πούμε και άλλο λέμε! Είναι λοιπόν να μη σε πιάνει ζάλη; Ένα σκορποχώρι οι λέξεις και η έννοιά τους! Μια ακυβερνησία του μυαλού και της σκέψης! Ένας παραζαλισμένος αχταρμάς η ευλογία της επικοινωνίας!

- Δεν… Δεν καταλαβαίνω!

- Ο Tempora! O Mores!