ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Ε! ρε να είχα λεφτά κι εγώ!

- Κάτι μας είπες κι εσύ! Ποιος έχει τώρα για να έχεις κι εσύ!

- Είσαι αφελής!

- Τι θες να πεις; Ότι υπάρχει κόσμος που έχει λεφτά;

- Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα…

- Σταμάτα… ξεσχίστηκες…

- Χαχαχαχαχαχα…

- Σταμάτα, ρε…

- Να είσαι καλά, ρε! Καιρό είχα να γελάσω τόσο πολύ! Άξιος! Χαχαχα…

- Ο κόσμος δεν έχει λεφτά ρε! Υποφέρει!

- Δεν είπα το αντίθετο!

- Τότε;

- Τα πράγματα είναι απλά! Υπάρχει και κόσμος που έχει και λεφτά και περνάει καλά και κάνει ότι υποφέρει… και ασχολείται με την τρέχουσα κατάσταση…

- Ασχολείται;

- Βγαίνει και μοιράζει ελπίδες για την σωτηρία σου και την σωτηρία μου…

- Τι θες να πεις;

- Όλο τι θες να πεις και τι θες να πεις είσαι! Εσύ έχεις καταθέσεις;

- Ούτε δεκάρα!

- Πρόσεχε τι λέω! Και πρόσεχε τι θα πεις! Όταν λέω καταθέσεις εννοώ είτε στην τράπεζα είτε κάτω από το στρώμα, είτε στο μπαούλο, είτε στον κήπο…

- Στον κήπο;

- Εκεί είναι πιο ασφαλείς οι καταθέσεις!

- Θα χαλάσουν ρε, από την υγρασία!

- Είσαι πολύ πίσω! Τα τυλίγεις μέσα σε νάιλον σακούλα και δεν έχουν πρόβλημα!

- Κατάλαβα! Σε πληροφορώ ότι δεν υπάρχει μία, σε οποιαδήποτε είδους θυρίδα, είτε κλασική είτε εκ του προχείρου…

- Επειδή ήθελα να σου πω για αυτό που άκουσα τις προάλλες που έγινε έκκληση περί επιστροφής του ρευστού στις τράπεζες… Να ξεθάψει ό,τι έχει ο καθένας και να επιστραφούν στο οικείο περιβάλλον τους…

- Μόνο τα θαμμένα; Τα ξενιτεμένα;

- Εννοείται κι αυτά!

- Θα πρέπει όμως κάποιος να δώσει το καλό παράδειγμα! Ποιος να κάνει την αρχή!

- Ναι! Και πρώτα πρώτα αυτοί που ευαγγελίζονται την επιστροφή στα πάτρια εδάφη! Διότι κι εγώ μπορώ να κάθομαι στην πολυθρόνα και να φιλοσοφώ περί ελπίδων και σωτηρίας!

- Εκ του ασφαλούς γίνομαι κι εγώ φιλόσοφος!