- Έλα Χριστέ και μπούκωνε!
- Τι έπαθες πάλι;
- Εγώ τι έπαθα; Ακόμη δεν έπαθα τίποτα! Αργότερα θα πάθω!
Άλλοι παθαίνουν για να πάθουμε μετά εμείς!
- Για ρίξε τα ψάρια στο τηγάνι!
- Στην εποχή μας έχουμε μια περίεργη άποψη περί του πλούτου…
- Πλούτου; Που τη θυμήθηκες αυτήν τη λέξη. Πάει να ξεχαστεί
τώρα πια…
- Ναι, ναι! Τα όριά της συρρικνώνονται, αλλά η ιδιότητά της
ζει και βασιλεύει! Δεν έχει σημασία το ποσό, σημασία έχει η ονομασία!
- Δε σε καταλαβαίνω!
- Δεν πειράζει, καταλαβαίνω εγώ! Διότι αυτά που υπάρχουν δεν
προλαβαίνουν να μείνουν στο χέρι, εξαφανίζονται δια πυρός και σιδήρου, οπότε
που είναι ο πλούτος για να χρηματοδοτήσει φόρους επί πλέον λόγω της αοράτου
ύπαρξης πλούτου που ήδη έχει υφαρπαχθεί;
- Δεν σε εννοώ!
- Πώς θα γίνει αυτό; Θα υπάρξει έκδοση εγκυκλίου της Πυθίας προς
ενημέρωση του αναγνωστικού κοινού; Διότι, πώς να το κάνουμε; Δεν ξέρουμε όλοι
να διαβάζουμε, δεν ξέρουμε όλοι να τα βάλουμε κάτω και να τα υπολογίσουμε!
Είμαστε και απόφοιτοι Δημοτικού, πώς να ξεχωρίσουμε που αρχίζει ο πλούτος και
που σταματάει. Να διακρίνουμε τα όρια που είναι το φτωχότερος και που είναι το
πλουσιότερος! Διότι στο Δημοτικό άλλα μάθαμε, η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά,
τώρα ψάχνουμε να βρούμε την άλλη μισή, διότι αρχοντιά είναι και το κιμπαριλίκι,
αλλά κανείς δεν το αναφέρει, δεν βαριέσαι, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα!
- Τώρα κατάλαβα! Και πως θα γίνει δηλαδή;
- Αυτό το γνωρίζει μόνο η Πυθία!
- Ποια Πυθία ρε; Υπάρχει Πυθία;
- Είναι κι αυτό ένα καλό ερώτημα; Μια μέγιστη απορία! Διότι
αν καταλήξουμε στο ότι δεν υπάρχει και Πυθία, τότε το έχουμε χαμένο! Θα
καταρρεύσουμε! Διότι χωρίς Πυθία που πάμε, ρε Καραμήτρο; Αυτή μας απόμεινε
μόνο! Αν χάσουμε κι αυτήν, πάει, το έχουμε χαμένο!
- Και τι να μας κάνει αυτή;
- Μη το λες! Λίγο το έχεις να σπας το κεφάλι σου για να
καταλάβεις τι θέλει να πει ο ποιητής;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου