- Δεν μ’ αρέσω καθόλου!
- Τι είναι πάλι αυτό; Τι δηλώσεις είναι αυτές; Γιατί δεν σ’
αρέσεις;
- Διότι είμαι ένα μάτσο χάλια!
- Εσύ, εγώ, αυτός, εκείνος κι ο άλλος! Όλος ο καλός ο
κόσμος!
- Διότι βλέπεις τι γίνεται!
- Δεν βλέπω καθόλου! Αυτό που βλέπω είναι αυτό που βλέπω ή
είναι κάτι που δεν βλέπω;
- Εγώ πάντως νομίζω ότι αυτό που βλέπουμε είναι κάτι που δεν
βλέπουμε!
- Άρα είναι κι άλλο που δεν υπάρχει;
- Λάθος! Υπάρχει, αλλά είναι από πίσω! Πως λέμε ότι υπάρχει
κι άλλο κείμενο κάτω από το κείμενο; Ότι πρέπει να σηκώσουμε το πρώτο κείμενο
για να διαβάσουμε και το άλλο; Διότι πόσο πια να μπορώ να διακρίνω τι και ποιος
κρύβεται πίσω από τις λέξεις; Σου λέει θέλει η υπουργός της Γερμανίας να πάει
στη Μυτιλήνη και νάσου …πετιέται ο άλλος και σου λέει, α παπα, όχι δεν γίνεται.
Τα νησιά είναι ειδική κατηγορία, δεν μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε.
- Δηλαδή έχουμε κεχαγιά στο κεφάλι μας!
- Αργά το κατάλαβες! Πάντα επιδιώκαμε να έχουμε κι ένα
κεχαγιά στο κεφάλι μας!
- Γιατί; Μόνοι μας δεν μπορούμε; Θέλουμε να έχουμε κι
αφεντικά;
- Πώς να κάνουμε διαφορετικά; Πώς να μπορούμε να αντιδράσουμε
αν δεν έχουμε κάποιον πάνω από το κεφάλι μας;
- Δεν σε καταλαβαίνω!
- Ρε, όλες οι αντιδράσεις θέλουν κάποιο λόγο για να λάβουν
χώρα!
- Ποια χώρα; Αλλού γίνονται;
- Δεν συνεννοούμαστε!
- Πώς να συνεννοηθούμε;
- Έχουμε κι από αυτό! Και μετά έρχονται οι …ενάρετοι και μας
βάζουν σε μια σειρά. Και για το κόπο τους να μην πάρουν και μια αμοιβή; Έτσι,
βρε παιδί μου, τιμής ένεκεν, όχι πολλά πράγματα! Κάτι ψιλά!
- Σαν να έχεις δίκιο!
- Πάντα έχω δίκιο! Και μετά θα δεις ότι πάντα θα φταίνε όλοι
οι άλλοι εκτός από μας!
- Α! Μου το χαλάς τώρα! Πάλι εγώ θα φταίω;
- Δεν θα είναι η πρώτη φορά! Το αντίθετο θα ήταν περίεργο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου