ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ. ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Και τώρα;

- Τώρα;

- Και τώρα τι;

- Δηλαδή;

- Τι θα απογίνουμε;

- Τι θες να απογίνουμε;

- Εγώ θέλω να γίνω… για να σκεφτώ… όχι εδώ όμως… σε άλλη χώρα… κατά προτίμηση Γαλλία… Αγγλία…

- Δε σε καταλαβαίνω…

- Δεν θα καταλήξουμε σε κάποια γωνία, με απλωμένο το χέρι; Σας παρακαλώ καλή μου κυρία μη με προσπερνάτε… έχω πέντε παιδιά να μεγαλώσω…

- Έχεις εσύ πέντε παιδιά;

- Γιατί έχουν αυτοί που νοικιάζουν γωνίες- περάσματα και εκλιπαρούν;

- Και πως είσαι σίγουρος ότι εκεί θα καταλήξουμε;

- Για σένα δεν ξέρω, αλλά εγώ προς τα κει το βλέπω…

- Γιατί ρε φίλε είσαι τόσο απαισιόδοξος; Δες το ποτήρι μισογεμάτο, όχι μισοάδειο…

- Όπως και να το δεις ούτε μισογεμάτο είναι, ούτε μισοάδειο…

- Δηλαδή τι είναι;

- Τίποτα!

- Πως τίποτα;

- Για να είναι ένα από αυτά που είπες πρέπει να υπάρχει ποτήρι!

- Ε! και;

- Αφού δεν υπάρχει ποτήρι, τι να δεις; Ούτε σταγόνα!

- Γιατί ρε φίλε; Στάσου λίγο στα πόδια σου!

- Πώς να σταθώ ρε; Πώς να σταθώ; Δεν βλέπεις ότι κατά πως βαδίζουμε δεν θα φεύγουν μόνο οι νέοι μας στην αλλοδαπή. Σε λίγο θα φεύγουμε κι εμείς, για να  βρούμε καμιά προσοδοφόρα γωνιά. Διότι και εδώ να μείνεις, σε ποια γωνιά να σταθείς; Και ποιος θα περνάει από κει; Και σου λέω, άντε να περνάει! Τι να του ζητήσεις; Το πολύ πολύ να σου ρίξει κανένα βλέμμα συμπόνιας και αυτό δεν είναι και σίγουρο πάλι. Ενώ έξω υπάρχει ακόμη ελπίδα, θα βρεις μια καλή γωνία και όσο να ‘ναι ένα μεροκάματο δεν θα το βγάλεις; Θα το βγάλεις!   

- Όχι, ρε!

- Ναι, ρε! Διότι εδώ δεν μπορούμε να πληρώσουμε τα τρέχοντα, τα καινούρια με ποια λογική;

- Εγώ πάντα ελπίζω!

- Εσύ έχεις αποθέματα φαίνεται! Εγώ τέλος!

- Τι αποθέματα ρε! Δεν υπάρχει μία!

- Δεν εννοώ χρηματικά αποθέματα! Αποθέματα ελπίδας εννοώ ότι σου έμειναν!

- Κάτι ολίγα!

- Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά! Μηδέν από μηδέν, απύθμενο χάος!