ΟΥΔΕΝ ΣΧΟΛΙΟΝ! Ο Βασίλης Μόσχης στην εφημ.ΟΛΥΜΠΙΟ ΒΗΜΑ | ΚΑΤΕΡΙΝΗ

- Βρε παιδιά θα τρελαθούμε  τελείως!

- Πόσο ακόμη πια!

- Κοίτα με καλά! Πρόσεξε αυτά που θα σου πω!

- Είμαι όλος αυτιά! Ξεκίνα!

- Ταμειακά διαθέσιμα έχουμε μέχρι τέλος Μαΐου!

- Άντε πάλι! Πάλι τα ίδια;

- Και ερωτώ! Ερωτώ! Πρόσεξε τι θα ρωτήσω! Που πάνε τόσα λεφτά; Να περικοπές, να κόψε από δω, να τα δώρα εξαφανίστηκαν, να η αγορά έμεινε με πατερίτσες και δεν μπορεί να περπατήσει, μη σου πω ούτε καν βήμα σημειωτόν, από δω λεφτά, από κει λεφτά, μας τα εξαφάνισαν όλα τα λεφτά! Καλά μέχρι εδώ! Από δω και πέρα γεννάται το μέγα ερώτημα! Με τόσα και άλλα τόσα, χρειαζόμαστε τα λεφτά τα δανεικά για να σηκωθούμε όρθιοι;

- Ε! Όχι και όρθιοι!

- Λέω, για να περάσουμε κάποιους μήνες! Διότι εδώ και κάμποσα χρόνια, τα λεφτά μας εξαφανίστηκαν, τα δάνεια πάνε κι έρχονται. Έτσι θα την βγάλουμε; Δεν πρόκειται να σηκώσουμε κεφάλι… Μη σου πω ούτε και μετά από τετρακόσια χρόνια.

- Και λίγα λες…

- Και ερωτώ! Που πηγαίνουν τόσα λεφτά; Που εξαφανίζονται; Που ροκανίζονται; Τα δίνουμε σε τόκους; Μας τα τρώει το μαύρο σκοτάδι; Δεν φτάνουν για να λειτουργήσει το κράτος; Άμα πάμε έτσι δεν πρόκειται να λειτουργήσει ποτέ! Διότι όλο και θα παίρνουμε δάνεια κι όλο θα λιμοκτονούμε!

- Και που θες να καταλήξεις;

- Στο ακατάληκτο!

- Δηλαδή;

- Δεν καταλήγει πουθενά!

- Τότε;

- Να πάρουμε των ομματιών μας και να την κάνουμε!

- Όχι ρε! Αυτό θέλουν κι αυτοί! Μην το κάνουμε!

- Μη το κάνουμε, μη το κάνουμε, αλλά κάτι θέλουμε να φάμε, να ντυθούμε, να σπουδάσουμε τα παιδιά μας, να καλύψουμε τις ανάγκες μας, να πληρώνουμε τις ρυθμίσεις μας…

- Μη μου τις θυμίζεις, μη μου τις θυμίζεις! Νομίζω ότι δεν θα βγω… Σε κάνα δυο μήνες δεν θα υπάρχει φράγκο!

- Γιατί ρε; Καλοκαίρι θα ‘ρθει…

- Το καλοκαίρι θα ‘ρθει, αλλά θα έρθει με άδεια χέρια, θα μου φέρει τίποτα ευρουλάκια;